 |
Γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος
|
Συνήθως ένα πρώην Πρόεδρος είναι υπεράνω κομματικών αντιπαραθέσεων και ο απερχόμενος φροντίζει για την υστεροφημία του, ενώ ο κύριος εσωκομματικός αντίπαλος περνά σε δεύτερο πλάνο, ώστε σε περίπτωση ήττας να μπορεί να επανέλθει στην κούρσα των επόμενων προκριματικών.
Η στήριξη που παρέχουν οι Μπιλ Κλίντον, Ομπάμα και Σάντερς στη Χίλαρι Κλίντον δείχνει πρώτα από όλα πόσο πιθανή θεωρεί τη νίκη του Ντόναλντ Τραμπ η ηγετική ελίτ των Δημοκρατικών. Το στίγμα των τριών είναι διαφορετικό και όλοι μαζί αθροιστικά μπορούν να οδηγήσουν σε αντίθετο του επιδιωκόμενου αποτέλεσμα, να δώσουν δηλαδή την αίσθηση ότι το πολιτικό κατεστημένο φοβάται την αντισυστημική αμφισβήτηση του εκκεντρικού υποψήφιου των Ρεπουμπλικάνων.
Ηδη η προεκλογική εκστρατεία στις ΗΠΑ αρχίζει και θυμίζει την πολιτική σκηνή στη Βρετανία λίγο πριν από το Δημοψήφισμα, όταν οι οπαδοί της παραμονής της χώρας στην Ε.Ε. έδιναν την αίσθηση ενός διακομματικού κατεστημένου που κινδυνολογεί απέναντι σε μια αντισυστημική επιλογή όπως το Brexit.
Ποιος θυμάται σήμερα την κοινή εμφάνιση των Μέιτζορ, Μπλερ και Γκόρντον Μπράουν, ενός Συντηρητικού και δύο Εργατικών πρώην πρωθυπουργών, που απηύθυναν δραματική έκκληση για τις περενέργειες του Brexit, με την αντίπαλη πλευρά να τους καταγγέλλει την επόμενη μέρα ως ενορχηστρωτές μιας εκστρατείας φόβου;
Οσο και αυτό να ακούγεται εκ πρώτης όψεως εξωφρενικό, η νίκη του Brexit και η διάψευση των προφητειών για ανεξέλεγκτο καταστροφικό για τη Βρετανία ντόμινο την επόμενη μέρα ήταν μια χωρίς προηγούμενο ενίσχυση της αξιοπιστίας της υποψηφιότητας Τραμπ: Αν το αδιανόητο για το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ε.Ε. είναι δυνατόν να υλοποιηθεί με διαχειρίσιμες δυσκολίες, γιατί να μην μπορεί ο αντισυστημικός Τραμπ να αποδειχθεί ένας υπεύθυνος διαχειριστής, αλλά και αξιόπιστος διεθνής συνομιλητής;
Ενα σοβαρό πρόβλημα ως προς την αξιοπιστία της δραστηριοποίησης των Μπιλ Κλίντον, Ομπάμα και Σάντερς υπέρ της Χίλαρι είναι ο κίνδυνος της αλληλοακύρωσης: Το 2008 ο Ομπάμα δεν συγκρουόταν μόνον με την αντίπαλό του Χίλαρι, αλλά απαξίωνε την οκταετία Μπιλ Κλίντον ως άχρωμη κεντρώα σύνθεση, ενώ από τον Ιανουάριο μέχρι και σήμερα ο Σάντερς είχε καταφέρει να ξανακερδίσει το τμήμα της ριζοσπαστικοποιημένης κομματικής και εκλογικής βάσης των Δημοκρατικών που είχε αποσυσπειρωθεί απογοητευμένη από την αδυναμία του Ομπάμα να υλοποιήσει την προεκλογική παρεμβατική κοινωνική του πλατφόρμα.
Η καρδιά του προβλήματος της Χίλαρι κινδυνεύει να είναι η αδυναμία του Σάντερς να ελέγξει τους οπαδούς του και να τους πείσει να στηρίξουν μια υποψήφια που απορρίπτουν εξίσου, αν όχι περισσότερο από τον Τραμπ.
Ο Ομπάμα στην κυριολεξία μεγιστοποίησε τη συμπαράστασή του προς τη Χίλαρι, καθώς είπε ξεκάθαρα ότι με την εκλογή της θα υπάρξει η δυνατότητα ολοκλήρωσης του έργου που ο ίδιος άρχισε πριν από οκτώ χρόνια.
Τις πρώτες πρωινές ώρες σήμερα η Χίλαρι Κλίντον αναμενόταν να εκφωνήσει από το βήμα της Συνδιάσκεψης των Δημοκρατικών στην Φιλαδέλφεια τον λόγο αποδοχής της υποψηφιότητας της, μια πρώτη σκληρή δοκιμασία, όπου το ζητούμενο είναι όχι η κινδυνολογία για τον Τραμπ, αλλά μια ρεαλιστική κυβερνητική ατζέντα που να πείθει την εκλογική βάση ότι οι παρεμβατικές διορθωτικές κοινωνικού χαρακτήρα μεταρρυθμίσεις δεν είναι μια ανά τετραετία προεκλογική φαντασμαγορία, αλλά μια αληθινή ριζοσπαστική πλατφόρμα εξ ορισμού πιο αξιόπιστη από τα αντισυστημικά φραστικά πυροτεχνήματα του υποψηφίου των Ρεπουμπλικάνων.
Ο Τραμπ δεν είναι ούτε ο γραφικός Γκολντγουότερ υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων το 1964 που έβλεπε τη Διεθνή Σκηνή ως Σαλούν στο Φαρ Ουέστ, ούτε θυμίζει τους Προτεστάντες Tζιχαντιστές του Tea Party και τους Μουτζαχεντίν Νεοσυντηρητικούς. Είναι ένας λαϊκιστής, χωρίς αρχές, πολυσυλλεκτικός και επικίνδυνος.
Απείθαρχοι οπαδοί
Η καρδιά του προβλήματος της Χίλαρι κινδυνεύει να είναι η αδυναμία του Σάντερς να ελέγξει τους οπαδούς του και να τους πείσει να στηρίξουν μια υποψήφια που απορρίπτουν εξίσου, αν όχι περισσότερο, από τον Τραμπ.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια