Το περιεχόμενο της Δημοκρατίας

Σήμερα συμπληρώνονται 42 χρόνια από την ημέρα που το αεροσκάφος του Γάλλου προέδρου Βαλερί Ζισκάρ ντ' Εστέν μετέφερε από το Παρίσι στην Αθήνα τον αείμνηστο Κωνσταντίνο Καραμανλή. Η υποδοχή ήταν πάνδημη, ο ενθουσιασμός του λαού μεγάλος - όση ήταν και η αγωνία για την Κύπρο, που μάτωνε κάτω από την μπότα των βαρβάρων Τούρκων επιδρομέων που εισέβαλαν στο νησί.

Ο δημοκρατικός βίος της Ελλάδας αποκαθίστατο εν μέσω εθνικής τραγωδίας. Μέχρι σήμερα η πορεία της πατρίδας μας είχε σκαμπανεβάσματα, αντιφάσεις, έριδες και σκοτεινά σημεία, αλλά τουλάχιστον οι πολίτες μπόρεσαν και μπορούν να εκφραστούν ελεύθερα, και έχουν τη δυνατότητα να εκλέγουν τους αντιπροσώπους τους σε ελεύθερες εκλογές. Επίσης, εδώ και 42 χρόνια υπήρξαν περίοδοι έντονων πολιτικών συγκρούσεων, αλλά καμία παράταξη δεν φέρθηκε τόσο ανόητα, ώστε να ωθήσει τα πράγματα σε δυναμική αναμέτρηση με την αντίπερα όχθη.

Η μάστιγα των εμφύλιων συγκρούσεων δεν μας χτύπησε τα τελευταία 42 χρόνια και αυτό αποτελεί την πολυτιμότερη παρακαταθήκη για το μέλλον. Ομως, από την ημέρα της μεγάλης προδοσίας της υπογραφής του Μνημονίου μέχρι σήμερα τα σύννεφα πυκνώνουν πάνω από την πατρίδα.

Το περιεχόμενο και η ουσία της δημοκρατικής λειτουργίας του κράτους έχουν αλλοιωθεί σε επικίνδυνο βαθμό. Η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας εκδηλώνεται καθημερινά και έντονα. Δεν μπορεί να περνά απαρατήρητο ότι η Βουλή και οι θεσμοί έχουν αποκτήσει σχεδόν διακοσμητικό χαρακτήρα, ενώ οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του λαού ψηφίζουν ασμένως όσα υπαγορεύουν οι υπάλληλοι των πιστωτών.

Η δύναμη της βούλησης των δανειστών φαίνεται παντού, σε όλους τους τομείς και τις λειτουργίες του κράτους: από τους μισθούς και τις συντάξεις μέχρι την Υγεία, την Παιδεία και την ασφάλεια της χώρας.
Οι περικοπές που επιβάλλουν ώστε να παίρνουν τη μερίδα του λέοντος από τους υπερβολικά αυξημένους φόρους που πληρώνουν οι Ελληνες είναι πέραν πάσης περιγραφής.

Η ζωή των πολιτών δεν τους νοιάζει. Μόνο η κυριαρχία και τα χρήματα. Οι πολίτες που έχουν ιστορική μνήμη κάνουν τις αναπόφευκτες συγκρίσεις με το παρελθόν και αναρωτιούνται: Υπήρχε έστω μία πιθανότητα στο εκατομμύριο να ανεχόταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής τέτοιες ταπεινώσεις και τέτοιες παρεμβάσεις των ξένων στο έργο του και στον πολιτικό βίο της χώρας; Η απάντηση είναι αυτονόητη και κάθετα αρνητική.

Ούτε θα μπορούσαν επί Καραμανλή να έχουν «ξεστρατίσει» τόσο πολύ οι πολιτικοί ταγοί και οι επικεφαλής των εξουσιών της Πολιτείας, ώστε να διεκδικούν άδειες τηλεοπτικών σταθμών «τα πρωτοπαλίκαρα του Πάμπλο Εσκομπάρ», όπως δηκτικά έχει σχολιάσει τις εξελίξεις ο ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Χρυσόγονος.
Η δημοκρατία μας πρέπει να ξαναβρεί το ουσιαστικό περιεχόμενό της.

Πηγή: Εφημερίδα Δημοκρατία

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.