Οι Βρετανοί θα πρέπει να περιμένουν το επόμενο διάστημα έναν σκληρό οικονομικό πόλεμο από τη διεθνή χρηματοπιστωτική μαφία η οποία δεν πρόκειται να αποδεχτεί εύκολα το αποτέλεσμα
Τελικά δεν έγιναν σεισμοί, λιμοί και καταποντισμοί, οι εξωγήινοι δεν κατέλαβαν τον πλανήτη, ο ουρανός δεν μας έπεσε στο κεφάλι. Παρά τη γνωστή προπαγάνδα του φόβου που εξαπέλυσαν τα γνωστά κέντρα εξουσίας εντός και εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, προκειμένου να ωθήσουν τους Βρετανούς να ψηφίσουν υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στους κόλπους της, οι Βρετανοί πολίτες επέλεξαν ηρωικά την έξοδο.
Μην έχετε καμία αυταπάτη. Πρόκειται για τα ίδια κέντρα που προσπάθησαν να τρομοκρατήσουν τους Έλληνες πολίτες, ώστε να ψηφίσουν "ΝΑΙ" στο δημοψήφισμα το καλοκαίρι του 2015. Μετά τη συντριπτική τους ήττα (άσχετα αν ο Τσίπρας τελικά παραδόθηκε στο διευθυντήριο του Βερολίνου και στους γραφειοφασίστες των Βρυξελλών), υπέστησαν μια δεύτερη ήττα στη Βρετανία, η οποία ασφαλώς θα έχει πολύ πιο σοβαρές συνέπειες για το παρόν Ευρωπαϊκό έκτρωμα.
Παρά τις πρώτες δηλώσεις των "διευθυντών" της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε πλήρη ευθυγράμμιση φυσικά με το Βερολίνο, η περίοδος των τουλάχιστον δύο ετών που υπολογίζεται ότι θα χρειαστεί, προκειμένου να γίνει μια όσο το δυνατόν ομαλή μετάβαση στο νέο στάτους, αναμένεται να αξιοποιηθεί κατάλληλα από τα γνωστά κέντρα εξουσίας της παγκόσμιας οικονομικής ελίτ.
Έτσι, δεν αποκλείεται να δούμε έναν άγριο οικονομικό πόλεμο εναντίον της Βρετανίας και του Βρετανικού λαού, ο οποίος τόλμησε να πει "ΟΧΙ" στα σχέδια της παγκόσμιας οικονομικής ολιγαρχίας. Ο πόλεμος αυτός θα χρησιμεύσει ώστε να κόψει την όρεξη άλλων μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που ήδη σκέφτονται να διαβούν το Βρετανικό μονοπάτι. Άλλωστε, είναι νωπές οι μνήμες από το οικονομικό πραξικόπημα της Ευρωπαϊκής Χρηματοπιστωτικής Δικτατορίας (ΕΧΔ) εναντίον της Ελλάδας το καλοκαίρι του 2015.
Η προπαγάνδα του Ευρωπαϊκού και Διεθνούς κατεστημένου, επιχείρησε, εκτός από τον φόβο που έσπειρε, να ταυτίσει την ψήφο υπέρ του Brexit με τον ακραίο εθνικισμό και την ξενοφοβία. Μερικοί "αναλυτές" τράβηξαν το σχοινί ακόμα περισσότερο, τσουβαλιάζοντας εκατομμύρια Βρετανούς που ψήφισαν υπέρ της εξόδου και χαρακτηρίζοντάς τους εμμέσως, περίπου ως ένα είδος λούμπεν αμόρφωτου όχλου που παρασύρεται από τους ηγέτες των εθνικιστών. Άλλοι, ακόμα χειρότερα, ευθυγραμμίστηκαν πλήρως με τη γνωστή “λογική” του νεοφιλελεύθερου φασισμού, λέγοντας πως ο λαός ψήφισε "λανθασμένα", ή, πως δεν πρέπει να αποφασίζει για τέτοια ζητήματα. Πολλοί από αυτούς, με απαράδεκτο τρόπο, ταύτισαν το "ΟΧΙ" των Βρετανών με το "λάθος" που είχαν κάνει οι Γερμανοί ανεβάζοντας τον Χίτλερ στην εξουσία. Οι τραγικές αυτές απόψεις και χονδροειδείς απλουστεύσεις αποδεικνύουν για άλλη μια φορά τον πανικό των μηχανισμών του κυρίαρχου συστήματος που φοβάται ότι αρχίζει να καταρρέει.
Όμως, μια ματιά σε ορισμένα στατιστικά της Βρετανικής ψήφου, αποδεικνύουν πόσο χοντροκομμένη είναι η κυρίαρχη προπαγάνδα. Είναι γεγονός, για παράδειγμα, ότι η ψήφος υπέρ του Brexit κυριάρχησε σε ορισμένα προπύργια των Εργατικών, οι οποίοι πίεσαν τον Αριστερό ηγέτη τους Τζέρεμι Κόρμπιν, να "δώσει γραμμή" υπέρ της παραμονής της Βρετανίας. Μόνο το γεγονός αυτό, αποτελεί μια απόδειξη ότι η σύνθεση των ψηφοφόρων που ψήφισαν υπέρ του Brexit, δεν αποτελούν έναν όχλο που παρασύρεται από τις σειρήνες των εθνικιστών. Υπήρξαν στις τάξεις τους και άνθρωποι του εργατικού κόσμου που δεν ασπάζονται τον εθνικισμό, αλλά απλά βλέπουν έντρομοι το αποκρουστικό πρόσωπο της σημερινής Ευρώπης του βάρβαρου νεοφιλελευθερισμού που διαλύει εργασιακά δικαιώματα, κοινωνικό κράτος και επιβάλει σκληρή λιτότητα. Η ψήφος τους ήταν ψήφος αντίστασης ενάντια σ'αυτή την Ευρώπη.
Οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο βρίσκονται σε κατάσταση μόνιμης άρνησης. Αδύνατο να παραδεχθούν ότι οι πολιτικές τους απέτυχαν παταγωδώς. Αδύνατο να τολμήσουν έστω και να σκεφτούν να ξεφύγουν από το στενό μαρκάρισμα των λόμπι και των τραπεζιτών που κατακλύζουν τους διαδρόμους των Βρυξελλών. Είναι χαρακτηριστικό το έγγραφο που αποκάλυψε η Γερμανική Handelsblatt και αφορά τα σχέδια των Γερμανών σε περίπτωση Brexit. Όπως φαίνεται, οι Γερμανοί θεωρούν ότι η πίεση για λιγότερη λιτότητα και πιο ήπια προσέγγιση της κρίσης χρέους "θα προέλθει κυρίως από την Κομισιόν, τη Γαλλία την Ιταλία και, εκ των πραγμάτων, αφορά άμεσα την Ελλάδα. Εδώ, σύμφωνα με το έγγραφο, η απόφαση Σόιμπλε – Μέρκελ είναι δεδομένη και δεν προβλέπει καμία υπαναχώρηση και χαλάρωση που θα μπορούσε να ευνοήσει τη «διάχυση των ρίσκων» στην ευρωζώνη." Δηλαδή, οι μαριονέτες του Γερμανικού κεφαλαίου δεν πρόκειται να κάνουν καμία υποχώρηση και να χάσουν την ευκαιρία για ένα πλιάτσικο τύπου Treuhand σε όποια Ευρώπη τέλος πάντων απομείνει.
Όμως, το πιο θλιβερό απ'όλα, ήταν ότι η Αριστερά επέτρεψε στους ακραίους εθνικιστές να πρωταγωνιστήσουν σε άλλη μια μεγάλη μάχη. Η Αριστερά, ήταν για άλλη μια φορά απούσα. Άχρωμη, άοσμη και άγευστη. Επέδειξε πλήρη ατολμία για άλλη μια φορά. Φοβήθηκε μην τυχόν και τα φερέφωνα της συστημικής προπαγάνδας της χρεώσουν τη διάλυση της "υπέροχης" Ευρώπης του βάρβαρου νεοφιλελευθερισμού. Ο Τσίπρας στην Ελλάδα και ο Κόρμπιν στη Βρετανία υπήρξαν οι πρωταγωνιστές αυτής της νέας ανυπαρξίας και ατολμίας της Αριστεράς, τη στιγμή που αυτή θα έπρεπε να πρωταγωνιστεί στον αγώνα για τη διάλυση αυτής της αποκρουστικής Ευρώπης.
Και έτσι, δυστυχώς, ο Φάρατζ και ο Κασιδιάρης άρπαξαν την ευκαιρία και έκλεψαν τη ρητορική που θα χρησιμοποιούσε μια Αριστερά έτοιμη να αγωνιστεί με κάθε τίμημα και την πρόσθεσαν μέσα στο εθνικιστικό τους παραλήρημα, φτιάχνοντας τον δικό τους αχταρμά. Διότι πρώτη η Ευρωπαϊκή Αριστερά σύσσωμη, είναι αυτή που θα έπρεπε να μιλάει ανοιχτά για τον αγώνα ενάντια στις τράπεζες, τις πολυεθνικές, τα "κοράκια των Βρυξελλών" και τη Γερμανική οικονομική ολιγαρχία.
Η απαράδεκτη δήλωση Φάρατζ ότι η ψήφος υπέρ του Brexit επιτεύχθηκε "χωρίς να ακουστεί ούτε ένας πυροβολισμός", αγνοώντας επιδεικτικά τη στυγερή δολοφονία της Τζο Κοξ, δείχνει και πόσο επικίνδυνοι είναι οι εθνικιστές και κάνει επιτακτική την ανάγκη για μια Αριστερά που πρέπει να αφυπνιστεί και να πρωταγωνιστήσει στον αγώνα ενάντια στο σημερινό Ευρωπαϊκό έκτρωμα. Ίσως είναι μια ευκαιρία να γίνει μια νέα αρχή στις Ισπανικές εκλογές της Κυριακής, όπου ο Αριστερός συνασπισμός δείχνει ικανός ακόμα και για την πρωτιά.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια