Οι πολιτικοί μας στον... κόσμο τους

Γράφει ο Μιχάλης Ιγνατίου

Ερωτώ ευθέως: Ήταν εικόνα αυτή πολιτικών ταγών μίας χώρας που κινδυνεύει με οριστική κατάρρευση, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει και σε εθνικές απώλειες; Και βεβαίως αναφέρομαι στη συνεδρίαση της Βουλής, την περασμένη Πέμπτη, με αντικείμενο τις εταιρείες off-shore των Ελλήνων πολιτικών...

Από τη μία τα άβουλα -μα εντελώς πια- αρνιά της κυβερνητικής πλειοψηφίας ψήφισαν και... ξεψήφισαν όταν οι δημοσιογράφοι τούς έπιασαν με τη γίδα στην πλάτη και από την άλλη οι βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη που εγκατέλειψαν την αίθουσα διαμαρτυρόμενοι, αντί να παραμείνουν και να δώσουν τη μάχη για τις όποιες ιδέες έχουν επί του θέματος.
Οι πρώτοι είναι φανερό ότι σκέφτονται τα οφέλη που προσφέρει η θέση του βουλευτή και όσο και να αμφισβητούν αυτό το συμπέρασμα το αυτί μου δεν ιδρώνει. Δεν έχω ξαναδεί πιο πειθήνια όργανα. Δεν μου έχει ξανασυμβεί - και ως γνωστόν δεν είμαι πρωτάρης στο επάγγελμα. Οι περισσότεροι δεν διαβάζουν καν τα νομοσχέδια. Λαμβάνουν το σκονάκι και καταθέτουν την ψήφο τους για όσο ο μισθός του βουλευτή θα τρέχει. Αλλά και οι νεοδημοκράτες βουλευτές δεν πάνε πίσω? Αποχώρησαν επειδή μερικοί εξ αυτών είχαν σκεφτεί να ψηφίσουν υπέρ της κυβερνητικής πρότασης. Και σου λέει ο αρχηγός της ΝΔ: Για τέτοια είμαστε τώρα; Διότι όποιος παραβίαζε την κομματική γραμμή θα έπρεπε να διαγραφεί.
Το πρόβλημα είναι η απουσία εθνικής συναίνεσης. Οι κομματάρχες του μνημονιακού τόξου (ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ και λοιποί) στην ουσία επιδιώκουν το ίδιο ακριβώς πράγμα, αλλά με διαφορετικό τρόπο. Ομως κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους, διότι δεν υπάρχουν δεξιά και αριστερά Μνημόνια. Το Μνημόνιο είναι ένα και το αυτό, προκαλεί τον ίδιο πόνο, με μία σημαντική διαφορά. Κάθε φορά που οι πολιτικοί κάνουν τους ακροβατισμούς τους για να «αρέσουν» στο κομματικό ακροατήριο, οι πολίτες πληρώνουν το μάρμαρο. Από το 2010 μέχρι σήμερα έχουν μειωθεί 11 φορές οι συντάξεις και οι υποχωρήσεις των μισθών φτάνουν στο μείον 76%. Το θέατρο της περασμένης Πέμπτης αποτελεί ντροπή για τον πολιτικό κόσμο. Και βασικά δείχνει πάνω απ' όλα την εγκληματική αδιαφορία των πολιτικών απέναντι στη χώρα και τον λαό της. Ούτε το οικονομικό, ούτε οποιοδήποτε άλλο από τα προβλήματα, λύνονται από ένα κόμμα ή μία παράταξη. Απαιτείται εθνική ενότητα και δυστυχώς στην Ελλάδα είναι είδος προς εξαφάνιση.
Ακούγοντας τις αναγγελίες των κυβερνώντων για... κύκλους που κλείνουν και... ανοίγουν και για την ανάπτυξη που έρχεται με ταχύτητα διαστημοπλοίου αλλά και τις μηδενιστικές ανακοινώσεις των αντιπάλων τους, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι οι μόνοι που δεν επηρεάστηκαν από την κρίση είναι οι πολιτικοί. Συνεχίζουν το κομματικό φαγοπότι. Και φοβάμαι πως και τούτοι δω, που οι αντίπαλοί τους τους χαρακτηρίζουν «νηστικούς» (επειδή είναι καινούργιοι) θα αναδείξουν το φαγοπότι σε... επιστήμη. Ναι, άκουσα τον πρωθυπουργό να μιλά με πάθος για την ηθική του κόμματός του. Αλλά δεν με έπεισε, διότι ούτε ο κ. Τσίπρας, ούτε κανείς άλλος πρωθυπουργός μπορεί να σταματήσει μόνος του τη διαφθορά.

Πηγή: Έθνος

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.