Για τους δεξιούς δεν συζητάμε. Αυτοί κινούνται ρηματικά μόνο μεταξύ κέντρου και ακραίας φασιστικής δεξιάς, χωρίς καν να αντιλαμβάνονται ποιες είναι ακριβώς οι διαφορές. Απλά, εκείνο που θέλουν είναι η διατήρηση του υπάρχοντος καθεστώτος και για τους ίδιους ατομικά, το ρουσφέτι και η νομή της εξουσίας.
Ενώ όμως οι αριστεροί έχουν αντιληφθεί ότι μόνο με την εγκαθίδρυση πραγματικής δημοκρατίας, μπορεί ο λαός να πάρει την πολιτική εξουσία στα χέρια του και να πολεμήσει αποτελεσματικά το τέρας της νεοφιλελεύθερης ολιγαρχίας, ταυτόχρονα όμως, βιώνουν μέσα τους μια τρομακτική αντίφαση.
Δεν αποβάλουν με τίποτα από το μυαλό τους τα μαρξιστικά και σοσιαλιστικά οράματα και διάφορες ιδεοληψίες. Θέλουν δηλαδή πραγματική δημοκρατία, αλλά ταυτόχρονα θέλουν η πλειοψηφία να αποφασίζει πάντα σύμφωνα με τα δικά τους προτάγματα.
Δεν μπορούν να διανοηθούν ότι η πλειοψηφία ενδέχεται να αποφασίσει διαφορετικά για μια σειρά θεμάτων. Για παράδειγμα αν η πλειοψηφία αποφασίσει παραμονή στο ευρώ, παραμονή στο ΝΑΤΟ, παραμονή στην ΕΕ, εκποίηση δημόσιας περιουσίας κ.λ.π., αυτή τη δημοκρατία δεν την δέχονται οι αριστεροί. Νομίζουν ότι η πλειοψηφία θα πρέπει να ψηφίζει πάντα, σύμφωνα με τις δικές τους ιδεοληψίες.
Γι αυτό και στην πραγματικότητα οι αριστεροί φοβούνται την πραγματική δημοκρατία και στην πράξη, με την αδράνειά τους, προσφέρουν μέγιστη υπηρεσία στην επικράτηση του καθεστώτος, περιοριζόμενοι μόνο σε ένα ρόλο διαμαρτυρίας, ζώντας απομονωμένοι μέσα στις μαρξιστικές τους ουτοπίες.
Όσοι ζούμε και κινούμαστε μέσα στα κοινωνικά κινήματα, τα οποία συγκροτούνται με ελπίδες και διαλύονται σε λίγο καιρό, διαπιστώνουμε αυτό ακριβώς το πρόβλημα. Αυτός ο εσωτερικός διχασμός των προερχόμενων από την αριστερά πολιτών, είναι η αιτία διάλυσης των κοινωνικών και πολιτικών κινημάτων.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια