Και ιδού «γάτες» της αγοράς, της διαπλοκής και της υπευθυνότητας των άλλων, τι πάθατε! Εκεί που ευγνωμονούσατε τον καλό Θεό/τραπεζίτη που επιτέλους προσέφερε τη Θεία Χάρη του ρεαλισμού στον Αλέξη Τσίπρα, αυτός έκανε μερικά βήματα περισσότερα – πιθανώς λόγω νεανικής ορμής – και πέρασε στην ακραία μορφή του ρεαλισμού: στο νατουραλισμό της πολιτικής πράξης και ύπαρξης (: ταυτότητας).
Πώς φτιάχνεται σήμερα ένας έλληνας πολιτικός με μέλλον; Μέσω της ιδιοποίησης του προγράμματος της τρόικας, διδάσκει ο νατουραλισμός. Και αυτό πράττει πλέον ο Αλέξης Τσίπρας, ανταλλάσοντας με δόσεις τη τιμή της αριστεράς με το χρήμα της τρόικας. Αξιολόγηση, εμπιστοσύνη, δόση και ανάθεμά τα τα τάλαρα, σού λέει ο πρωθυπουργός σαν άλλος Κωνσταντίνος Θεοτόκης!
Ποιο είναι το λάθος; Πού είναι το λάθος του; Δεν υπάρχει λάθος, αν το δεις μεθοδολογικά με όρους νατουραλισμού. Ξοδεύοντας τη τιμή της αριστεράς για τις δόσεις της τρόικας, μεταπίπτει στη κατάσταση της σημερινής σοσιαλδημοκρατίας και έτσι αποκτά ταυτότητα αναγνωρίσιμη και σεβαστή στον λεγόμενο χώρο της ελληνικής και ευρωπαϊκής κεντροαριστεράς.
Σε «trust building exercise» δεν υποβάλλει ακριβώς τον Αλέξη Τσίπρα η τρόικα, αλλά με σωστά πολιτικάντικα αντανακλαστικά, ο ίδιος τον εαυτό του. Είναι ο ίδιος προσωπικά που προσφέρει κυβερνητικές υπηρεσίες σε εκείνους που διαχειρίζονται πλέον κυριαρχικά τον πλούτο του ελληνικού λαού, για να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους.
Παραδόξως και προς απογοήτευση μίας μερίδας της παραδοσιακής διαπλοκής, αυτό είναι το «κόλπο» για να χτιστεί εμπιστοσύνη μεταξύ των ελλήνων πρωθυπουργών επί τρόικας και της αναδιαρθρωμένης διεθνούς πατρωνίας της χώρας. Η ηθική σε αυτή τη νατουραλιστική μορφή πολιτικής στην πράξη, δεν αφορά στη σχέση λαού-πρωθυπουργού, αλλά σε εκείνη επίσημων δανειστών-πρωθυπουργού. Και άρα το ζήτημα είναι όχι η εντιμότητα ως συστατικό της εσωτερικής πολιτικής διαδικασίας, αλλά η εντιμότητα σε ό, τι αφορά στους Θεσμούς και στις προσωπικές σχέσεις του Αλέξη Τσίπρα με τους κεντρικούς παράγοντες της ευρωπαϊκής ελίτ, όπως και της ελίτ του παγκοσμιοποιημένου οικονομικού και κοινωνικού νεοφιλελευθερισμού.
Βάσιμα, ως φρέσκος οπαδός του νατουραλισμού, πιστεύει πως περνώντας τις εξετάσεις εμπιστοσύνης αυτών των ευρωπαϊκών και διεθνών παραγόντων της πολιτικής και οικονομικής ισχύος, θα κερδίσει και την εκτίμηση των ελλήνων. Τουλάχιστον εκείνης της μερίδας του εκλογικού σώματος που συνηθίζει να προσφέρει διαχρονικώς πολιτική νομιμοποίηση και εκλογική υποστήριξη προς εκείνους που γνωρίζουν πώς η παραγωγή πολιτικής αξίας διαμορφώνεται στην οικονομική αγορά και στις μέρες μας αποκλειστικά στη χρηματοπιστωτική αγορά!
Κορόιδα του «εκσυγχρονισμού» και της παραδοσιακής διαπλοκής, ο κ. Τσίπρας και η παρέα του στην κυβερνητική εξουσία, καθημερινά ξεπερνά αυτό που δήθεν προσδοκούσατε εσείς από αυτόν! Σας ξεπέρασε και ήρθε μάλλον η ώρα με τις εκλογές που θα κάνει να σας ξε-πετάξει για τα καλά! Εάν τα καταφέρει, δεν θα αποδειχθεί η διαχρονική αξία του ρεαλισμού στην άσκηση πολιτικής πρακτικής, αλλά η διαχρονική αξία των αρχών και ιδεών της αριστεράς. Αν αυτές δεν είχαν σημαντική ανταλλακτική αξία, πώς νομίζετε πως θα πετύχαινε να εκτιμηθεί τόσο πολύ ο Αλέξης, ο Τσακαλώτος και αρκετοί άλλοι από τους παράγοντες της τρόικας; Η ανταλλαγή αξιών και ιδεών της αριστεράς με πολιτική-περισσότερο και οικονομική-λιγότερο, υποστήριξη είναι αυτό που δίνει υπεραξία στις προσωπικές υπηρεσίες που προσφέρει στους παράγοντες των «Θεσμών», αλλά και στην πολιτική ηγεσία της Γερμανίας και της Γαλλίας κατά κύριο λόγο, όπως και της ισραηλινής, αμερικανικής, ρωσικής και κινεζικής δευτερευόντως, ο έλληνας πρωθυπουργός.
Το νατουραλιστικό «ανάθεμά τα τα τάλαρα» δεν περιορίζεται ασφαλώς στις οικονομικές ανταλλαγές και στον οικονομικό κύκλο, όπως νομίζουν πολλοί αφελείς δεξιοί ή αριστεροί. Αφορά επίσης και σε σημαντικό βαθμό την εκποίηση του πλούτου ιδεών και αξιών της αριστεράς και του προοδευτικού κινήματος στο σύγχρονο ανταλλακτήριο ηθικής-χρήματος. Αυτό ως φαινόμενο παράγει πολιτικά αποτελέσματα σε χώρες της περιφέρειας που αδυνατούν να παρακολουθήσουν το σύγχρονο ιμπεριαλιστικό παιχνίδι της παγκοσμιοποίησης, αποκλεισμένες στην πραγματικότητα από τον κεντρικό πυρήνα του ιμπεριαλισμού.
Ο κ. Τσίπρας, που φαίνεται από τις δημοσκοπήσεις να χάνει ολοένα και περισσότερη εκλογική δύναμη, με τη νατουραλιστική προσέγγιση που ακολουθεί, κερδίζει σε πολιτική οντολογία καί στο εσωτερικό. Όποιος είναι σε θέση να ξοδέψει μεγάλες ποσότητες από την «τιμή της αριστεράς», όντας στην κυβέρνηση, μπορεί να προσδοκά βάσιμα ότι δημιουργεί σημαντικό πολιτικό κεφάλαιο καί στο εσωτερικό. Με την έννοια αυτή ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι καθόλου ηλίθιος ή επιπόλαιος. Είναι ένας προσγειωμένος αριβίστας, μιμούμενος – επιτυχώς μέχρι στιγμής – προηγούμενους έλληνες πολιτικούς ηγέτες, οι οποίοι γνώριζαν πώς να παράγουν χρήμα με ουρά, ανταλλάσσοντας έδαφος, υπηρεσίες και εργασία σε τιμή… αριστεράς!
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια