 |
Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος
|
Προστίθενται νέα στοιχεία για τον τρόπο λειτουργίας ενός συστήματος που αποτελεί από τη φύση του «σκάνδαλο» παρότι οι απολογητές του προσπαθούν να διαχωρίσουν τα σκάνδαλα από το σύστημα.
Το σύστημα – σκάνδαλο, που τα σκάνδαλά του είναι προέκταση της εκμετάλλευσης και της βρωμιάς που τα παράγει, έχει όνομα. Λέγεται «Καπιταλισμός».
Οι προύχοντες, οι κουμανταδόροι του συστήματος, οι πολυεθνικές, τα μονοπώλια, οι τράπεζες και όλο το αρχιτεκτόνημα της καταπίεσης και της απάτης που οικοδομείται πέριξ αυτών, από την μια απομυζούν την υπεραξία που παράγεται από την εργασία των μισθωτών σκλάβων του πλανήτη κι από την άλλη φυγαδεύουν τα κέρδη που προέρχονται από τον σφετερισμό της δουλειάς των μισθωτών δούλων τους. «Καπιταλισμός – Μια ιστορία αγάπης» που θα έλεγε και ο Αμερικανός ντοκιμαντερίστας Μάικλ Μουρ…
Η υπόθεση, λοιπόν, των «Panama Papers», που περιγράφει αυτή την υπέροχη ιστορία σε βάθος 40 ετών, που απλώνεται σε 200 χώρες, δεν έχει να κάνει με την λειτουργία μιας «κακής» εταιρείας, της Mossack Fonseca, που έστηνε offshore εταιρείες ανά τον κόσμο. Γιατί, όπως σωστά αναφέρει ο συνάδελφος Κώστας Εφήμερος σε σχετικό άρθρο του, η Mossack Fonseca, η τέταρτη μεγαλύτερη υπεράκτια δικηγορική εταιρεία διεθνώς, που ειδικεύεται στην φυγάδευση κεφαλαίων σε «φορολογικούς παραδείσους» μέσω της ίδρυσης 214.000 (!) offshore ανά τον κόσμο, δεν είναι ένα «κακό» γρανάζι του συστήματος. Είναι ένα (μόνο) από τα γρανάζια του «κακού» συστήματος.
Το σκάνδαλο δεν είναι η Mossack Fonseca, το σκάνδαλο είναι το ίδιο το σύστημα. Και η συνωμοσία για την οποία μιλάμε δεν είναι άλλη από το πώς το 1% των κεφαλαιοκρατών, μια ευάριθμη κάστα που απαρτίζει την πολιτική και οικονομική «ελίτ» του πλανήτη εκμεταλλεύεται, κλέβει και λεηλατεί το 99% των ανθρώπων του πλανήτη.
Πώς αλλιώς να ερμηνευτεί το γεγονός των 500 τραπεζικών ιδρυμάτων παγκοσμίως που φέρονται να διατηρούν διαύλους συνεργασίας με τη Mossack Fonseca, έχοντας ιδρύσει 15.600 εταιρείες-σφραγίδα για λογαριασμό πελατών τους (ανάμεσά τους από την ευυπόληπτη βρετανική HSBC με πάνω από 2.300 τέτοιες «εταιρείες», την ελβετική UBS με πάνω από 1.100 off shore μέχρι τις Credit Suisse, Deutsche Bank και Commerzbank);
Πως αλλιώς να ερμηνευτεί ότι στους μεγαλύτερους τροφοδότες αυτής της μπίζνας αναδεικνύονται το Λουξεμβούργο (του επί 18 χρόνια πρωθυπουργού του Γιούνκερ), η Ελβετία (το θησαυροφυλάκιο της Ευρώπης) και η Αγγλία (με το χρηματοπιστωτικό City του Λονδίνου) που σε συνεργασία με γαλλογερμανικές τράπεζες, τις οποίες ανακεφαλαιοποιούν με το αίμα εδώ και 5 χρόνια οι ευρωπαϊκοί λαοί, κατατάσσονται μέσω των «Panama Papers» στα μεγαλύτερα «πλυντήρια» χρήματος;
Και πως αλλιώς να ερμηνευτεί το γεγονός ότι στο σύστημα που λέγεται Καπιταλισμός, στο σύστημα δηλαδή της «ελεύθερης κίνησης κεφαλαίων», όλα αυτά είναι απολύτως… νόμιμα, όπως πολύ σωστά διαπίστωσε ο κ.Ομπάμα;…
***
Τέτοιες αποκαλύψεις αξιοποιούνται ώστε ορισμένοι όταν το δάκτυλο δείχνει το φεγγάρι, εκείνοι να δείχνουν στους λαούς το δάκτυλο ή τον… Παπασταύρου.
Όμως η υπόθεση των offshore σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα κάθε άλλο παρά εξαντλείται στον συνεργάτη του κ.Σαμαρά, για τον οποίο ο αντιπρόεδρος της ΝΔ, ο Γεωργιάδης, επιθυμεί να του αφιερωθεί δρόμος με το όνομά του…
***
Ας δούμε, λοιπόν, ένα μέρος μόνο του «δάσους»:
1) Ως γνωστόν, μέσω των offshore δεν κάνουν τις συναλλαγές τους ούτε συνταξιούχοι, ούτε άνεργοι, ούτε μισθωτοί. Άλλοι τις κάνουν.
Σύμφωνα με τις αναφορές από το λεγόμενο Παγκόσμιο Δίκτυο Φορολογικής Δικαιοσύνης, αλλά και εκτιμήσεις των επιτελών του τμήματος Οικονομικών Ερευνών του ΣΔΟΕ (εφημερίδα «Νέα», 11/5/2009), οι ελληνικών συμφερόντων offshore διακινούσαν ετησίως – προ κρίσης - περί τα 500 δισ. ευρώ!
Ακούσατε ποτέ τίποτα περί εντοπισμού και φορολόγησής τους, από αυτούς που κόβουν μισθούς και συντάξεις;
***
2) Σύμφωνα με τον κατάλογο που συνέταξε ο διεθνής μη κερδοσκοπικός οργανισμός «Το Δίκτυο Φορολογικής Δικαιοσύνης», ο «χάρτης» φοροδιαφυγής στην Ελλάδα μέσω offshore εκτίνεται από τον Παναμά, τις Νήσους Μάρσαλ και τη Δυτική Σαμόα (!) μέχρι τις Βρετανικές Παρθένες Νήσους και τα νησιά Τερκς και Κέικος (!)…
Τα στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας το 2014 μιλούσαν για περισσότερες από 23.000 τέτοιες υπεράκτιες εταιρείες που έχουν αναπτύξει κερδοσκοπική δραστηριότητα στην Ελλάδα τα τελευταία τριάντα χρόνια (εφημερίδα «Τα Νέα», 29/11/2014), έχοντας αποκτήσει ελληνικό ΑΦΜ και νόμιμους εκπροσώπους στην Ελλάδα από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 έως τα τέλη 2011.
Μάθατε εσείς ποτέ κάτι για τα στοιχεία των πραγματικών τους ιδιοκτητών, των τραπεζικών λογαριασμών, των δραστηριοτήτων και της φορολόγησης των εν λόγω εταιρειών στην Ελλάδα του 1,5 εκατομμυρίου ανέργων;
***
3) Τις ημέρες του περασμένου Ιουλίου, όταν η χώρα βρισκόταν εν μέσω οικονομικής τρομοκρατίας και «capital controls» εκδόθηκε – και μάλιστα επί… «αριστερής» κυβερνήσεως - μια πολύ ενδιαφέρουσα εγκύκλιος του υπουργείου Οικονομικών, η ΠΟΛ 1138/30-6-2015.
Σύμφωνα με αυτήν οι αλλοδαπές εταιρείες που διαθέτουν ακίνητα στην Ελλάδα μπορούν να εντάσσουν τα εισοδήματα από την εκμίσθωση ή την ιδιόχρηση των ακινήτων αυτών σε ευνοϊκότερο φορολογικό καθεστώς. Επίσης τους παρέχεται η δυνατότητα οι δαπάνες που εμφανίζουν για τα ακίνητα να εκπίπτουν από το φορολογητέο εισόδημα με τελική συνέπεια οι εταιρείες αυτές, με την συγκεκριμένη χρήση του ακινήτου να μην φορολογούνται (http://www.news.gr/oikonomia/oikonomika-nea/article-wide/227651/h-hora-hreokopei-kai-oi-offshore-vasilefoyn.html). Περίεργα πράγματα. Ε;
***
Ας έρθουμε τώρα σε κάτι ακόμα πιο ενδιαφέρον, μιας και πρόκειται για επίσημα στοιχεία του ελληνικού κράτους, τα οποία κατ’ αντιστοιχία των «Panama Papers» θα μπορούσαμε να τα αποκαλέσουμε κι έτσι: «Greece Papers»…
Το θέμα αποκαλύφθηκε τον Νοέμβρη του 2012 αλλά, όλως περιέργως… «χάθηκε». Ας το υπενθυμίσουμε:
Οι offshore που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα, σύμφωνα με το έγγραφο που παρουσίασε ο τότε υφυπουργός Οικονομικών Γ. Μαυραγάνης, ανέρχονται στις 21.065. Από αυτές οι 16.580 είναι ενεργές.
Σύμφωνα με το έγγραφο, τα στοιχεία που προκύπτουν για τις offshore εταιρείες όσον αφορά στις δηλώσεις Ειδικού Φόρου επί των Ακινήτων, είναι τα εξής:
Το 2003 υποβλήθηκαν 383 δηλώσεις και ο φόρος ανήλθε σε 4,8 δισ. ευρώ.
Το 2004: δηλώσεις 411 - φόρος 3,6 δισ. ευρώ.
Το 2005: δηλώσεις 352 - φόρος 3 δισ. ευρώ.
Το 2006: δηλώσεις 311 - φόρος 3,1 δισ. ευρώ.
Το 2007: δηλώσεις 275 - φόρος 2,8 δισ. ευρώ.
Το 2008: δηλώσεις 239 - φόρος 3,4 δισ. ευρώ.
Το 2009: δηλώσεις 201 - φόρος 3,4 δισ. ευρώ.
Το 2010: δηλώσεις 1177 - φόρος 3,4 δισ. ευρώ.
Το 2011: δηλώσεις 998 - φόρος 0,9 δισ. ευρώ
Το 2012: δηλώσεις 965 - φόρος 0,3 δισ. ευρώ.
Από τα καταπληκτικά αυτά στοιχεία εξάγονται τα εξής καταπληκτικότερα συμπεράσματα:
Πρώτο, από τις offshore εταιρείες που λειτουργούν στην Ελλάδα, αυτό που συνέβη επί μια ολόκληρη δεκαετία είναι ότι δηλώσεις - ως υποχρεούνται - για τον προσδιορισμό του ειδικού φόρου επί των ακινήτων που διαθέτουν, κατέθεταν στην καλύτερη περίπτωση μόλις οι 7 (!) από τις 100 offshore και στη χειρότερη περίπτωση... η μία (!!!) από τις 100 offshore!
Δεύτερον: Από το 2010, από την εποχή των Μνημονίων δηλαδή και μετά, παρότι ο αριθμός των δηλώσεων έχουν έως και πενταπλασιαστεί, ο φόρος που κλήθηκαν να πληρώσουν οι offshore μειώθηκε έως και... δέκα φορές!
Στα θαυμάσια, επομένως, που συμβαίνουν στην Ελλάδα, ας προσθέσουμε:
α) Τη μη υποβολή φορολογικών δηλώσεων μέχρι και από το 99% (!) των offshore που λειτουργούν στην χώρα,
β) ο φόρος που πληρώνουν (;) αυτές που τελικώς υποβάλλουν δηλώσεις μειώθηκε έως και 92%!
Τούτα τα «ωραία» προέκυψαν μετά την τροποποίηση του νόμου 3091/2002 (με τον οποίο επιβλήθηκε ειδικός φόρος 3% επί της αξίας των ακινήτων που ανήκουν σε νομικά πρόσωπα και νομικές οντότητες) από το νόμο 3842/2010.
Μια λεπτομέρεια:
Αυτός ο τόσο φιλικός νόμος προς τις offshore δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 58, τεύχος Α, στις 23/4/2010. Ήταν την ίδια μέρα, στις 23/4/2010, που ο Γιώργος Παπανδρέου ανακοίνωσε από το Καστελόριζο την υπαγωγή της Ελλάδας σε καθεστώς Μνημονίων...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια