Το Δόγμα της Γελοιότητας

Γράφει ο Γιώργος Καραμπελιάς

Η Ναόμι Κλάιν έγινε παγκοσμίως γνωστή με το βιβλίο της το Δόγμα του Σοκ, όπου περιγράφει το αρχικό σοκ –δικτατορία στη Χιλή, π.χ., πόλεμος κ.λπ.– που χρησιμοποιεί ο νεοφιλελευθερισμός με τα όργανά του, το ΔΝΤ, την Παγκόσμια Τράπεζα, κ.λπ. για να επιβάλει στους εξουθενωμένους λαούς, θύματά του, την αποδοχή της πολιτικής του.
Η ιδεολογική προετοιμασία από εφημερίδες, κανάλια, διανοουμένους και πολιτικούς, για την επιβολή αυτών των πρακτικών, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της σχετικής στρατηγικής.
Ποιος δεν θυμάται το απίστευτο ιδεολογικό μπαράζ τηλεοράσεων και εφημερίδων, όταν ο οικονομικός εγκληματίας ΓΑΠ και τα παραφερνάλιά του –τύπου Παπακωνσταντίνου– εφάρμοσαν το σχέδιο της οικονομικής καταστροφής της χώρας, σε συμπαιγνία με τον Στρος-Καν και τον Σόιμπλε.

Ποιος δεν θυμάται τον τότε Μπάμπη Παπαδημητρίου και τον τότε Πρετεντέρη να μας αναλύουν τα αγαθά του μνημονίου (τώρα έχουν καταπιεί τη γλώσσα τους). Και, εν τέλει, παρά τις αντιδράσεις – ή μάλλον μέσα από τον έλεγχο των αντιδράσεων, με διάφορους βαλτούς ψευδοεπαναστάτες, που καταργούσαν τρία χρέη στην καθισιά τους –κατόρθωσαν να επιβάλουν την τακτική τους. Βεβαίως, θα χρειαζόταν ένα δεύτερο βιβλίο, ίσως ογκωδέστερο, για να περιγράψει το απαραίτητο συμπλήρωμα της πολιτικής του σοκ: Εκείνο της χειραγώγησης των αντιδράσεων. Γιατί, χωρίς αυτή, δεν θα περνούσαν επιτυχώς τα μέτρα. Χωρίς ένα «αντιμνημονιακό» στρατόπεδο από Κατρούγκαλους, Μητρόπουλους, Βαρουφάκηδες κ.λπ. –στην πλειοψηφία τους ξεσκολισμένους πασοκτζήδες ή κνίτες–, που από το πρωί μέχρι το βράδυ παρίσταναν στα κανάλια τους «ορκισμένους αντιπάλους» του μνημονίου, θα ήταν αδύνατο να παγιδευτούν οι Έλληνες σε ένα ψευδοδίπολο «μνημόνιο-αντιμνημόνιο».
Η επικράτηση των «μνημονίων» προϋπέθετε χειραγωγούμενους αντιμνημονιακούς. Όπως η επικράτηση των Λιάκων και κομπανίας προϋπέθετε ως αντίπαλό τους τον… Λιακόπουλο. Έτσι και ήρθε στην εξουσία το αντιμνημονιακό τσούρμο, με Τσίπρες και Καμμένους, ώστε να συνεχίσουν απρόσκοπτα τα μνημόνια.
Όμως, η ελληνική πραγματικότητα ξεπέρασε κάθε αναλυτική δυνατότητα συγγραφέων και αναλυτών. Διότι, από την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία και μετά, επιβάλλεται ένα νέο δόγμα, ασύγκριτα ισχυρότερο από το δόγμα του σοκ: Το δόγμα της γελοιότητας.
Τόσα και τόσα είδαν τα έκθαμβα μάτια των Ελλήνων μέσα σε 15 μήνες, που έμειναν «κάγκελο»: Τον Βαρουφάκη να κορδακίζεται ότι μέσα μία εβδομάδα θα λύσει το οικονομικό πρόβλημα της… Ευρώπης, δηλαδή του πλανήτη ολόκληρου· την Τασία Χριστοδουλοπούλου να λύνει το «μεταναστευτικό» διά των ανοικτών συνόρων· τη Ζωή Κωνσταντοπούλου να «μαστιγώνει» τους υπαλλήλους της Βουλής· τον Λαφαζάνη να ετοιμάζεται να καταλάβει το νομισματοκοπείο· τον αγράμματο και ανερμάτιστο κνιτάκο να παριστάνει τον πρωθυπουργό και να σφάζονται στα πόδια του οι «λίστες Τσίπρα» όλης της Ευρώπης – να μεταβάλλει το ΟΧΙ του δημοψηφίσματος σε ΝΑΙ, και το ΟΧΙ στα μνημόνια σε εκχώρηση του τραπεζιτικού συστήματος στα γεράκια των ξένων Ταμείων· τον Καμμένο να χορεύει τσάμικα στην πλατεία Συντάγματος με τη Δούρου, κ.λπ…
Πλέον, οι υπήκοοι ήταν έτοιμοι για την τελική εγχείρηση. Η Ελλάδα εκτός ευρωπαϊκών συνόρων, κατακτημένη κυριολεκτικά από καλοπληρωμένες κουστωδίες μηκυόδων, με περιφερόμενους μετανάστες· οι Τούρκοι στα ελληνικά νησιά και ο σκληρός «μαρξιστής» Τσακαλώτος με το κόκκινο σακίδιο να διαπραγματεύεται σε σπασμένα ελληνικά, ως εξημερωμένη ρέπλικα του Βαρουφάκη, το οριστικό ξεπούλημα της χώρας· και η τελική πινελιά, Τσίπρας και Παυλόπουλος να εκστρατεύουν κατά του ΔΝΤ, για να φορτώσουν έναν νέο αλμυρό εξευτελισμό στη χώρα!
Μπροστά σε όλα αυτά, τι να γράψεις και τι να πεις; Η γελοιότητα ξεπερνάει κάθε φαντασία και δι’ αυτής μοιάζει να επιτυγχάνεται ο στόχος που τόσα χρόνια δεν είχαν επιτύχει ΔΝΤ και Σόιμπλε: Να μεταβληθεί η Ελλάδα σε χώρο συγκυριαρχίας Νεοθωμανών και Τευτόνων. Το δόγμα της γελοιότητας που ανακάλυψαν και εφάρμοσαν οι Έλληνες απεδείχθη ισχυρότερο από το δόγμα του σοκ, ή, μάλλον, αποτελεί το υπέρτατο σοκ.

Από τη Ρήξη (φύλλο Απριλίου) που θα κυκλοφορήσει το Σάββατο 9 Απριλίου

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.