Ο επικεφαλής των εγχώριων πιστών του νεοφιλελεύθερου δόγματος και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, απέδειξε και πάλι, ίσως με τον πιο εκκωφαντικό τρόπο, πόσο πιστός παραμένει στη θρησκεία του.
Παρά τις πρόσφατες αποκαλύψεις των WikiLeaks σχετικά με την Ελλάδα, που αποδεικνύουν πέραν πάσης αμφιβολίας ότι το διαβόητο (πλέον) Ταμείο αποτελεί στην ουσία μια οικονομική εγκληματική οργάνωση, η οποία δρα αποκλειστικά με στόχο την ισοπέδωση κάθε ίχνους κοινωνικού κράτους και εργασιακών δικαιωμάτων, κατάργηση κάθε κεκτημένου και παράδοση άνευ όρων των εθνικών οικονομιών στα τραπεζικά και πολυεθνικά καρτέλ, ο Κυριάκος Μητσοτάκης αρκέστηκε απλώς να επισημάνει ότι “η Κυβέρνηση οφείλει να εγγυηθεί την ασφάλεια και το απόρρητο των επικοινωνιών”!
Πέραν του ότι είναι εντελώς άστοχη η δήλωση γιατί πολύ απλά στις συγκεκριμένες συνομιλίες δεν εμπλέκονται κυβερνητικοί παράγοντες, αλλά οικονομικοί δολοφόνοι του ΔΝΤ, η αντίδραση Μητσοτάκη είναι χαρακτηριστική του πόσο πιστός παραμένει στην πιο σκληρή μορφή του νεοφιλελευθερισμού.
Όπως πολύ εύστοχα αναφέρει ο Φέλιξ στο άρθρο του Κυριάκος. Ψυχή τε και σώματι ΔΝΤ : “Απέναντι σε αυτό τον αρμαγεδώνα των εξελίξεων, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, ο Καρακούσης του ΒΗΜΑΤΟΣ, οι Αδώνηδες και η Αδωνοβλεψίες της καταστροφής, θεώρησαν πως πρέπει όχι να συνταχθούν με την εθνική αγανάκτηση για το ρόλο του ΔΝΤ, τα σχέδιά του και τις προθέσεις του που μόλις αποκαλύφθηκαν, αλλά να θέσουν το ερώτημα 'ποιός κατέγραψε τη συνομιλία'. Το ίδιο ακριβώς έκαναν και με την αποκάλυψη της λίστας Λαγκάρντ. Δεν είπαν κουβέντα στο τι αποκαλύπτει, ποιοί είναι οι φοροκλέφτες και απατεώνες, αλλά είχαν μιλήσει με αγανάκτηση στο ποιός έδωσε τη λίστα για δημοσίευση.”
Η αντίδραση Μητσοτάκη δεν φανερώνει απλά την απόλυτη προσήλωσή του στον σκληρό νεοφιλελευθερισμό. Δεν φανερώνει μόνο ότι κάνει αντιπολίτευση από κεκτημένη ταχύτητα. Αντιπροσωπεύει και την εικόνα ενός κατεστημένου συστήματος, το οποίο λόγω της αγωνίας του να κρατήσει με κάθε τρόπο τα ηνία της εξουσίας, αδυνατεί να σκεφτεί καθαρά και να ακολουθήσει έστω μια στοιχειώδη στρατηγική. Για παράδειγμα, ο Μητσοτάκης θα μπορούσε απλώς να εστιάσει στα συγκεκριμένα πρόσωπα, κατηγορώντας τα ότι δρουν αυτόνομα και εκτός ορίων, χωρίς να έρθει συνολικά σε ρήξη με το αγαπημένο του δόγμα και κατ'επέκταση με το ΔΝΤ.
Βέβαια, η απίστευτα κυνική αντίδραση του ΔΝΤ, το οποίο δεν κράτησε ούτε τα προσχήματα και απέφυγε να πάρει αποστάσεις από τους οικονομικούς του δολοφόνους, ίσως να μην άφησαν περιθώρια στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τέτοιου είδους ελιγμούς. Αναγκάστηκε λοιπόν και αυτός να εκτεθεί για άλλη μια φορά.
Τα νεοφιλελέ τρολ στο διαδίκτυο έπιασαν πάλι δουλειά προσπαθώντας να συμμαζέψουν τα ασυμμάζευτα. Το επιχείρημα που επιστράτευσαν κυρίως, είναι ότι από τη διαρροή των συνομιλιών αποδεικνύεται ότι το ΔΝΤ είναι αυτό που θέλει ελάφρυνση του χρέους (και άρα είναι με το μέρος της Ελλάδας κατά κάποιο τρόπο), κάνοντας βέβαια "γαργάρα" τα υπόλοιπα. Ότι δηλαδή οι οικονομικοί δολοφόνοι συζητούσαν για άλλο ένα οικονομικό πραξικόπημα (σαν αυτό του Ντράγκι το καλοκαίρι του 2015), προκειμένου να αναγκάσουν την κυβέρνηση Τσίπρα να πάρει τα πιο σκληρά μέτρα.
Στην πραγματικότητα όλα αποδεικνύουν τον βρόμικο ρόλο του ΔΝΤ. Η ελάφρυνση χρέους είναι απλά τα ψίχουλα που πέταξαν στον Τσίπρα προκειμένου να υποχωρήσει και να υπογράψει το τρίτο καταστροφικό μνημόνιο. Ακόμα και κούρεμα χρέους θα δέχονταν γιατί, όπως έχουμε πει επανειλημμένα, το να πάρουν πίσω τα λεφτά τους, απλά είναι το τελευταίο που τους ενδιαφέρει. Άλλωστε, η παρουσία του ΔΝΤ αυτή τη στιγμή στο "κουαρτέτο" έχει κυρίως "συμβουλευτικό" χαρακτήρα, άρα μπορεί άνετα να μιλάει ακόμα και για κουρέματα χρέους.
Αυτό που τους ενδιαφέρει λοιπόν, είναι να εφαρμοστεί και το τελευταίο μέτρο, η τελευταία λεπτομέρεια του πειράματος στην Ελλάδα, ώστε να το επεκτείνουν παντού. Και ακόμα καλύτερα γι'αυτούς να γίνει από την κυβέρνηση Τσίπρα, γιατί αφενός μεν θα ξεφτιλίσουν παντελώς την Αριστερά, στέλνοντας το μήνυμα σε όλη την Ευρώπη, αφετέρου, θα κορυφώσουν τη λαϊκή δυσαρέσκεια ενάντια στον Τσίπρα, ώστε να έρθει ο αγαπημένος τους Κούλης σε ένα γνώριμο περιβάλλον καταστροφής.
Η συνέχεια λίγο-πολύ προβλέψιμη: ο Κούλης θα κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ για την καταστροφή της χώρας (διαγράφοντας ως δια μαγείας τα 40 χρόνια της γαλαζοπράσινης λαίλαπας που δεν άφησε τίποτα όρθιο και στην οποία μετείχε και ο ίδιος) και θα πάρει και αυτός τα ψίχουλα που θα του πετάξουν οι ομοϊδεάτες του από το εξωτερικό, παρουσιάζοντας τα γνωστά "success stories" τύπου Σαμαρά.
Έτσι εξηγείται γιατί ο Τσίπρας θέλει να ξεφορτωθεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα τη μαφία του ΔΝΤ και γιατί ο μίστερ Σόιμπλε επιμένει στην παρουσία του, επιζητώντας αγωνιωδώς την πολύτιμη "τεχνογνωσία" του.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια