Η Κύπρος βγήκε από το Μνημόνιο και στην Ελλάδα τζόγαραν στην καταστροφή της
 |
Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης
|
και αφ' ετέρου κατέστησαν το Προσφυγικό - Μεταναστευτικό σε πυρηνικό όπλο στα χέρια της Τουρκίας εναντίον της Ε.Ε., της Κύπρου και της Ελλάδας, η επί 42 χρόνια κατεχόμενη από τους βαρβάρους Κύπρος έβγαινε από το Μνημόνιο.
Υπάρχουν απόψεις που θέλουν την έξοδο της Κύπρου από το Μνημόνιο να έχει γίνει «χαριστικά», για να δοθεί πλεονέκτημα στον Δημοκρατικό Συναγερμό (ΔΗ.ΣΥ.) στις επικείμενες βουλευτικές εκλογές και κατ' επέκταση στον Νίκο Αναστασιάδη, για να μπορέσει στη συνέχεια να «περάσει» στους Ελληνες πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας μια εξαμβλωματική λύση, κακέκτυπο του Σχεδίου Ανάν, με τραγικές συνέπειες όχι μόνο για την Κύπρο, αλλά και για την Ελλάδα και ολόκληρο τον Ελληνισμό.
Συγκρατούμε τις απόψεις αυτές και θα είμαστε εδώ για να αποτρέψουμε, στον βαθμό που περνάει από το χέρι μας, τραγικές εξελίξεις στο Κυπριακό.
Ομως δεν μπορούμε παρά να παραλληλίσουμε τη διαχείριση του ζητήματος που ακούει στο όνομα «Μνημόνιο» από το πολιτικό προσωπικό στην Κύπρο και την Ελλάδα.
Στην Κύπρο ο πολιτικός κόσμος στην αρχή έδειξε να επαναστατεί και να αρνείται το Μνημόνιο, το οποίο είχε συμφωνηθεί στις 16 Μαρτίου 2013 μεταξύ των δανειστών της κυπριακής κυβέρνησης. Το Μνημόνιο προέβλεπε δανειοδότηση της Κύπρου με το ποσό των 10 δισ. και άντληση άλλων 5,8 δισ. ευρώ από φορολόγηση και «κούρεμα» καταθέσεων. Η συμφωνία απορρίφθηκε από το κυπριακό Κοινοβούλιο στις 19 Μαρτίου 2013 με 36 ψήφους κατά (19 ΑΚΕΛ, 8 ΔΗ.ΚΟ., 5 ΕΔΕΚ, 2 ΕΥΡΩΚΟ, 1 Κίνημα Οικολόγων Περιβαλλοντιστών, 1 ανεξάρτητος), 19 αποχές (ΔΗ.ΣΥ.) και μία απουσία.
Ακολούθησε η μετάβαση του Νίκου Αναστασιάδη στη Σύνοδο Κορυφής, με το υπερήφανο ΟΧΙ του κυπριακού Κοινοβουλίου, όπου ήλθε αντιμέτωπος με τη σκληρή πραγματικότητα, την οποία επιστρέφοντας στην Κύπρο προσπάθησε να εξηγήσει στα κόμματα και το πολιτικό προσωπικό της χώρας.
Παρότι ο ίδιος την ίδια περίοδο κατηγορήθηκε για διαρροές σε συγγενικά του πρόσωπα, πριν από το «κούρεμα» των καταθέσεων, και εξαγωγές μεγάλων ποσών στο εξωτερικό, ο πολιτικός κόσμος στην Κύπρο δεν κινήθηκε εναντίον του Νίκου Αναστασιάδη, αλλά στην ουσία τού παρείχε τη συναίνεσή του, για να βγει η Κύπρος μια ώρα αρχύτερα από το Μνημόνιο. Σε αυτό βοήθησε και το Σύνταγμα, που έχει τις απαραίτητες ασφαλιστικές δικλείδες, οι οποίες δεν επιτρέπουν σε λαϊκιστές και οπορτουνιστές να παίζουν με την τύχη της χώρας.
Ως αποτέλεσμα όλων αυτών, έπειτα από τρία χρόνια μεθοδικής δουλειάς η Κύπρος βγήκε από το Μνημόνιο, αν και η επιτήρηση θα συνεχιστεί μέχρι την πλήρη εξυγίανση της κυπριακής οικονομίας.
Να σημειώσουμε ότι η Κύπρος πλήρωσε ακριβό τίμημα για να βγει από το Μνημόνιο, όμως βγήκε, ενώ κανείς δεν ξέρει πού θα οδηγούσε ο άλλος δρόμος, τον οποίο δοκίμασε η Κύπρος και τον εγκατέλειψε!
Στην Ελλάδα, με τις ιδιαιτερότητες που είχε η ελληνική περίπτωση, ο πολιτικός κόσμος αντί να δείξει τα ίδια αντανακλαστικά με αυτά των Ελλήνων συναδέλφων τους στην Κύπρο στην κυριολεξία τζόγαρε στην καταστροφή της Ελλάδας, για να καταλάβει ο καθένας για την πάρτη του την εξουσία. Αντί του «αμύνεσθαι περί πάτρης», εφάρμοσαν το «κυλίεσθαι εις τον βούρκον του λαϊκισμού περί πάρτης».
Το θέμα είναι ότι για να το πετύχουν αυτό οι εγκληματίες πολιτικοί, «σκίζοντας τα Μνημόνια» ή, στη... χειρότερη, «καταργώντας τα με έναν νόμο» και «κουρεύοντας» μονομερώς το χρέος, παρέσυραν τους πολίτες σε εκ των προτέρων υπονομευμένα κινήματα αγανακτισμένων και αντιμνημονιακών, τα οποία τους άνοιξαν τον δρόμο προς την εξουσία και το Μνημόνιο, το τρίτο και μακρύτερο, και εννοούμε τη διάρκειά του και όχι τίποτε άλλο.
Αυτοκριτική δεν περιμένουμε από τους πολιτικούς. Αλλωστε τι να περιμένεις από ανθρώπους που καταστρέφουν τη χώρα και επαίρονται γι' αυτό;
Περιμένουμε όμως από τους Ελληνες πολίτες, γιατί μόνο μέσω της αυτοκριτικής θα κλείσουμε τον δρόμο στους επόμενους λαϊκιστές, και θα περισώσουμε ό,τι σώζεται από την καθημαγμένη πατρίδα μας.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια