Μαύρη σκιά πάνω από την Ελλάδα

Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος

Ας δούμε τη μεγάλη εικόνα: για έκτη χρονιά, η οικονομία παραμένει υπό διεθνή έλεγχο. Η χρεοκοπία δεν έχει αρθεί, η δημοσιονομική εξουσία έχει χαθεί, ενώ ελπίδες για ανάπτυξη δεν υπάρχουν. Ταυτόχρονα, η Ελλάδα χάνει τώρα το αυτεξούσιο και σε άλλα πεδία.

Για πρώτη φορά ένας διεθνής οργανισμός, εν προκειμένω το ΝΑΤΟ, ελέγχει τα ανατολικά θαλάσσια σύνορα, τα οποία πάγια αμφισβητούνται από την όλο και πιο ισχυρή και αποφασισμένη Τουρκία. Η συρρίκνωση επεκτείνεται και στα ζητήματα κυριαρχίας. Τέλος, απροσδιόριστος αριθμός προσφύγων έχει ήδη εγκλωβιστεί στην επικράτεια και σύμφωνα με όλες τις εκτιμήσεις αναμένονται άμεσα ακόμη περισσότεροι, ίσως 100.000, μόνο μέσα στον Μάρτιο. Η Ελλάδα έχει δηλώσει την αδυναμία της τόσο να ελέγξει τις ροές όσο και να διαχειριστεί το πρόβλημα εντός του εδάφους της. Γι' αυτό και αναμένουμε ενδεχομένως και τον ΟΗΕ...

Αυτή είναι η πραγματική κατάσταση. Προκύπτει συνεπώς ένα ερώτημα: υπό αυτές τις συνθήκες, με την παρουσία διεθνούς εποπτείας/εξουσίας στην οικονομία, στα σύνορα, αλλά και ίσως και στο εσωτερικό, για ποια χώρα μιλάμε; Είναι συνθήκες συμβατές με την έννοια του κράτους όπως τουλάχιστον αυτό εννοείται στον δυτικό κόσμο; Ασφαλώς όχι. Η κατάσταση δε επιτείνεται από τον διεθνή περίγυρο, ο οποίος πλέον σχεδιάζει και εκτελεί αποφάσεις για την Ελλάδα ερήμην της, όπως έγινε στις επαφές Μέρκελ - Νταβούτογλου, με άγνωστη προς το παρόν την πλήρη ατζέντα τους, που οδήγησαν και στην ανάπτυξη των νατοϊκών δυνάμεων στο Ανατολικό Αιγαίο, ή όπως έγινε με τις αποφάσεις κλεισίματος των ελληνικών συνόρων από τα κράτη στα βορειοδυτικά μας.

Εν τω μεταξύ, οι ψευδαισθήσεις που επιχείρησε να καλλιεργήσει η κυβέρνηση στη Σύνοδο Κορυφής έχουν ήδη καταπέσει: τα σύνορα παραμένουν κλειστά και μια σειρά από χώρες δηλώνουν η μία μετά την άλλη ότι δεν πρόκειται να αλλάξουν πολιτική. Συμφωνία δεν υπήρξε, αλλά κι αν ακόμα υπάρξει στις 17, όλοι γνωρίζουν από πριν ότι θα είναι πρακτικά ανεφάρμοστη αν αναφέρεται σε αυτά που η Ελλάδα ελπίζει. Συμπέρασμα; Ένα και μοναδικό: για μία ακόμη φορά, η εξουσία ψεύδεται και μάλιστα ξεδιάντροπα και επικίνδυνα, κάνοντας το άσπρο μαύρο. Όμως σε συνθήκες τέτοιας αποσύνθεσης, το καθεστωτικό παραμύθι δεν περνά. Και με τα ψέματα ούτε κρύβεται ούτε υποχωρεί η μαύρη σκιά που σκεπάζει πια την Ελλάδα.

ΤΟ ΒΗΜΑ

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.