 |
Γράφει ο Τάσος Παπαδόπουλος
|
Η «μεγαλοψυχία» τους εξαντλείται με την έκδοση ενός τσεκ. Όλα νομίζουν ότι μπορούν να τα εξαγοράσουν με το χρήμα. Ακόμη και την ανθρωπιά.
Με αυτές τις ενέργειες θυμίζουν κάποιους βιαστές, που εξαγοράζουν την τιμή και την υπόληψη του θύματος, με το δέλεαρ της χρηματικής αποζημίωσης.
Όμως για τον πόλεμο στη Συρία, έχουν κάποιοι Ευρωπαίοι βάλει το δαχτυλάκι τους. Το ίδιο έκαναν και στη Λιβύη, ρίχνοντας το προπαγανδιστικό προπέτασμα καπνού, την λεγόμενη αραβική Άνοιξη, που αποδείχθηκε στην πράξη αραβικός Χειμώνας.
Αλλά και στο Ιράκ που σπαράσσεται από έναν ακόμη εμφύλιο πόλεμο, με αφορμή τις θρησκευτικές διενέξεις ανάμεσα σε σουνίτες και σιίτες, η επέμβαση των Αμερικανών επί Μπους, με συνοδοιπόρους πρώτους και καλύτερους τους Άγγλους, έγινε με τον ψευδή ισχυρισμό ότι ο Σαντάμ Χουσεΐν διαθέτει πυρηνικά και χημικά όπλα μαζικής καταστροφής.
Έτσι άνοιξε ό ασκός του Αιόλου με αποτέλεσμα τις τερατογεννέσεις τύπου Isis. Απλά έσπειραν ανέμους για να θερίσουν θύελλες.
Βεβαίως πίσω από τις σύγχρονες αυτές σταυροφορίες, υπήρχαν διαφορετικές σκοπιμότητες, που δεν ήταν άλλες από το άφθονο και φθηνό σε κόστος εξόρυξης πετρέλαιο, που εποφθαλμιούσαν οι επτά λεγόμενες αδελφές αγγλοαμερικανικών συμφερόντων.
Έσπευσαν λοιπόν οι τεξανοί πολιτικοί, που είχαν άμεση σχέση με τους πετρελαιάδες και με την ισχύ των όπλων ικανοποίησαν τα συμφέροντα των εταιριών αυτών, που επιθυμούσαν διακαώς να αποκτήσουν τα πηγάδια πετρελαίων του Σ. Χουσεΐν.
Αποτέλεσμα μετά από αυτές τις επεμβάσεις, άλλοτε από ξηράς και άλλοτε από αέρος, να φτάσουμε στο μακελειό που βλέπουμε στη Συρία, στο Ιράκ και στη Λιβύη.
Τα απόνερα από αυτό το πολεμικό τσουνάμι έφτασαν και στη χώρα μας, με τη μορφή των εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων.
Η ανοιχτή βαλκανική οδός, αρχικά βόλευε κάποιους κουτοπόνηρους συμπατριώτες μας πολιτικούς, που ανέξοδα θεωρούσαν ότι μπορούν να διοχετεύουν τα καραβάνια των δυστυχισμένων στις αγορές εργασίας της Γερμανίας της Σουηδίας και άλλων χωράν της Βόρειας Ευρώπης.
Όμως κάποια στιγμή η στρόφιγγα έκλεισε. Στήθηκαν συρματοπλέγματα και οι πρόσφυγες-μετανάστες, έμειναν αμανάτι στη χώρα μας.
Και εδώ αρχίζει το δράμα, μια και το κράτος εμφανίστηκε ανέτοιμο να διαχειριστεί, έστω και υποτυπωδώς, το τεράστιο αυτό θέμα, που πέρα από την απάνθρωπη διαβίωση των μεταναστών, έχει και πολλές άλλες επικίνδυνες προεκτάσεις, για την δύσκολη οικονομική συγκυρία, στη χώρα μας.
Η δεινή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η πατρίδα μας, είναι αποτέλεσμα μιας σειράς πολιτικών χειρισμών, που αρχίζουν από τις υπάρχουσες ιδεοληψίες του ΣΥΡΙΖΑ και φτάνουν μέχρι τις αφελείς διπλωματικές κινήσεις, που οδήγησαν την χώρα μας στον εγκλωβισμό.
Με τις αδέξιες και ανιστόρητες αυτές κινήσεις, η Ελλάδα οδηγήθηκε στην απομόνωση και σήμερα αντιμετωπίζεται από την υπόλοιπη Ευρώπη, όχι μόνο ως παρίας, λόγω οικονομικής ένδειας, αλλά και ως μια χώρα προβληματική και απομονωμένη.
Με το show που έστησε ο Νταβούτογλου στον Τσίπρα στη Σμύρνη, που αποτελεί το μνημείο της Μικρασιατικής καταστροφής, πέτυχε να μετατοπιστεί το πρόβλημα των μεταναστευτικών ροών από την Τουρκία στην Ελλάδα.
Όταν ο Α. Τσίπρας λέει ότι «το πρόβλημα θα λυθεί μέσα από τη δική μας συνεργασία και ότι δεν θα μας επιβάλει κανείς τι θα κάνουμε», ο Τούρκος αθωώνεται, τόσο για τις πράξεις του όσο και για τις παραλήψεις του.
Στα κυβερνητικά «επιτεύγματα» της Σμύρνης, ήταν και αυτό που είπε ό Νταβούτογλου και έμεινε αναπάντητο από πλευράς Τσίπρα και αφορούσε τις παραβιάσεις και παραβάσεις του ελληνικού εναερίου χώρου και τις υπερπτήσεις ακόμη και πάνω από κατοικημένα νησιά, λέγοντας ότι για εμάς δεν ισχύει κάτι τέτοιο, μια και γράφουν στα παλιά τους το διεθνές δίκαιο και ειδικότερα το δίκαιο της Θάλασσας.
Τα τριαντάφυλλα πάντως που μοίρασαν Τσίπρας και Νταβούτογλου σε γυναίκες δημοσιογράφους δεν συνάδουν με το φίμωμα της Ζαμάν, ούτε με την αμφισβήτηση των δικαστικών αποφάσεων από τον Ερντογάν στο θέμα της αποφυλάκισης των αρχισυντακτών της Τζουμχουριέτ.
Παρ όλα αυτά οι «ευαίσθητοι» πολιτικοί της αριστεράς, υπόγραψαν συμφωνία μεταξύ ΕΡΤ και TRT καθώς και του ΑΠΕ με το ΑΝΑΤΟΛΟΥ.
Και την επομένη, η καλή θέληση της Άγκυρας έγινε πράξη. Οι διακινητές εξαπολύθηκαν με αποτέλεσμα νέο προσφυγικό κύμα προς την Ελλάδα, που πλησίασε τις τρεις χιλιάδες σε μια ημέρα, καθώς και η δήλωση του Τούρκου υπουργού Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, ότι η στρόφιγγα θα μειωθεί, όταν θα υπάρξει συμφωνία με την Ε.Ε. και δεν θα αφορά όσους μετανάστες θα έχουν έως τότε περάσει στην Ελλάδα.
Πολύ απλά άδειασαν τον Τσίπρα σαν άδειο σάκο του μποξ, αφού τον χρησιμοποίησαν στην Σμύρνη για να παίξουν το επικοινωνιακό τους παιχνίδι. Αλλά και στην σύνοδο των Βρυξελλών της περασμένης εβδομάδας, τα μερικώς αποφασισθέντα δεν έγιναν καταληπτά από την Αθήνα, που ικανοποιήθηκε αρχικά για να εισπράξει την επομένη το ερμητικό σφράγισμα των συνόρων μας με τα Σκόπια και τους νέους φράκτες που στήνουν τώρα οι Αλβανοί, με τη βοήθεια των Ιταλών και οι Βούλγαροι με την συνδρομή των Αυστριακών.
Ταυτόχρονα στην Κύπρο παίζεται ένα άθλιο παιχνίδι με πρωταγωνιστή τον Πολωνό επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, που κατεβαίνει οσονούπω στη Μεγαλόνησο, με σκοπό να πιέσει την Λευκωσία να άρει τις επιφυλάξεις της προκειμένου να ανοίξουν πέντε νέα κεφάλαια στην ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, παραγνωρίζοντας την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην γειτονική μας χώρα.
Κάποιοι Ευρωπαίοι δίνουν γη και ύδωρ στην Άγκυρα, προκειμένου να δεήσει να περιορίσει τις ροές προς την Ευρώπη.
Σε αυτό το περίπλοκο πολιτικό και διπλωματικό παζλ η σημερινή κυβέρνηση μοιάζει να τα έχει κυριολεκτικά χαμένα, μια και δεν μπορεί να δει πέρα από τη μύτη της.
Το μόνο που την ενδιαφέρει είναι πως θα βολέψει στο δημόσιο τον κάθε Καρανίκα και τους ομοίους του.
Την προσφορά των πολιτών, που μολονότι βλέπουν να εξανεμίζεται και το τελευταίο τους σεντ, τρέχουν να προσφέρουν βοήθεια στον κάθε κατατρεγμένο πρόσφυγα, την χρησιμοποιούν, χωρίς ταυτόχρονα να κάνουν κάτι, για να μην βρεθούμε όλοι στην ίδια μοίρα με αυτούς που καθημερινά βλέπουμε στην Ειδομένη στον Πειραιά και στα νησιά μας…
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια