Κουρασμένος και άνευρος ο πρωθυπουργός σέρνεται πίσω από τις πολιτικές εξελίξεις - Δεν διαμορφώνει καμία ατζέντα και μετατρέπεται διαρκώς σε πολιτική «ουρά» της Μέρκελ
Του Χρήστου Θ. Παναγόπουλου
Ο Τσίπρας υποσχέθηκε όνειρα πιο ψηλά από το μπόι του. Έταξε πράγματα που μήνες αργότερα θα κατέρρεαν σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Κι όταν πλέον απόκαμε με όλα αυτά, έμελλε να γίνει εκείνο που ο ίδιος, μιλώντας πριν από τις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου 2015, απευχόταν – ή τουλάχιστον έδειχνε να απεύχεται: «πρωθυπουργός παντός καιρού».
Βρισκόμαστε πλέον μήνες αργότερα, και ήδη η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, με πρώτο τον αρχηγό της, αρχίζει να δείχνει σημάδια κόπωσης, κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Ο πρωθυπουργός, αντί να σκεφτεί με ποιον τρόπο θα χαράξει πολιτική και να διαμορφώσει μια σαφή ατζέντα με σαφή πολιτικό ορίζοντα, αρκείται να γίνεται διαρκώς η πολιτική «ουρά» της Γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ.
Η Ελλάδα δεν διεκδικεί, η Ελλάδα δεν ονειρεύεται, η Ελλάδα δεν οραματίζεται, γιατί ένας 40άρης πολιτικός μοιάζει κατά τουλάχιστον 30 χρόνια γηραιότερος και κουρασμένος. Δεν αντιδρά, δεν ωρύεται, δεν δείχνει να ενοχλείται από όσα συμβαίνουν γύρω του. Μόνον εκτελεί, πειθήνια και νωχελικά τις επιταγές του Βερολίνου.
Δεν είναι πολιτική κίνηση το να απαντάς μέσω twitter στον Ντόναλντ Τουσκ, τον άνθρωπο που μερικά εικοσιτετράωρα νωρίτερα παρέλαυνε στο Μέγαρο Μαξίμου και έλεγε με περίσσιο θράσος ότι «η Ευρώπη είναι στο πλευρό σας» και λίγες ημέρες μετά έστελνε ευχαριστήριο μήνυμα στις χώρες του δυτικού «βαλκανικού δρόμου», επειδή έκλεισαν τα σύνορά τους!
Ο Αλέξης Τσίπρας είναι κουρασμένος. Φαίνεται στον τηλεοπτικό φακό και αυτή η εικόνα δεν τον κολακεύει διόλου. Είναι φορές που προσπαθεί ο καθένας να καταλάβει τι έχει στο μυαλό του αυτός ο άνθρωπος. Δεν βλέπει γύρω του τι συμβαίνει; Δεν φοβάται; Δεν συγκινείται; Δεν θλίβεται;
Σε τι διαφέρει το κίβδηλο δημοψήφισμα του περασμένου Ιουλίου από τη συμφωνία της Ευρώπης των 28 για το προσφυγικό; Με μια πρόχειρη απάντηση κάποιος θα απαντούσε: «Σε πάρα πολλά». Όμως αμφότερα έχουν μια κοινή συνισταμένη: παράλλαξαν το τελικό τους αποτέλεσμα σε τέτοιο βαθμό που εν τέλει την «πλήρωσε» μια ολόκληρη χώρα.
Γιατί τόσα ψέματα, κύριε πρωθυπουργέ; Γιατί τόση υποκρισία; Πόσο δύσκολο φρονείτε πως είναι να ειπωθεί η αλήθεια σε έναν ολόκληρο λαό που κοιμάται και ξυπνάει χωρίς όνειρα και ζει με μόνιμους μνημονιακούς εφιάλτες (και Εφιάλτες); Κι όλα αυτά επειδή μια κυβέρνηση έχει πάψει να έχει όραμα, σχέδιο για το μέλλον, πλάνο για τα χρόνια έπονται.
Αλλά μην ενοχλείτε τον κ. Τσίπρα, είναι κουρασμένος. Ξέμεινε από μαχητικότητα, ο άνθρωπος που υποσχόταν πολλά και υλοποίησε ακόμη λιγότερα από αυτά που χρησιμοποιούσε ως επιχειρήματα, ξοδεύοντας αφειδώς άπειρο τηλεοπτικό χρόνο.
Μην τον αναστατώνετε και μην του παραγεμίζετε το κεφάλι με άλλα θλιβερά πράγματα. Αρκετές σκοτούρες έχει στο κεφάλι του.
Άλλωστε, ο ίδιος φαίνεται πως μάλλον νοσταλγεί ήδη τον τίτλο μιας παλιάς τηλεοπτικής εκπομπής που προβλήθηκε το 1987 στην κρατική τηλεόραση: «Σιγά! Η Πατρίδα κοιμάται...».
Αλλοίμονο στην ημέρα που η Πατρίδα θα ξυπνήσει, Αλέξη. Αλλοίμονο...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια