 |
Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος
|
«(…) η σκέψη – είπε – είναι να γίνει καταγραφή του οικονομικού προφίλ των μεταναστών και (…) εάν κάποιος φέρει 250.000 ευρώ στη χώρα, τότε έχει μια ευνοϊκή μεταχείριση ως προς την αγορά μιας κατοικίας και ως προς το δικαίωμα παραμονής στη χώρα»…
Δεν θα μπούμε στον πειρασμό να ζητήσουμε μια τελεσίδικη απάντηση από την κυβέρνηση τι είναι, τελικά, η Ειδομένη: «Νταχάου» ή… «επενδυτικό πάρκο»;
Δεν θα μπούμε επίσης στην διαδικασία καταγραφής των αντιδράσεων που προκάλεσε η τοποθέτηση του υπουργού, η οποία καθόλου δεν αμφιβάλλουμε ότι εδράζεται σε διεθνείς πρακτικές, όπως είπε.
Αυτοί που βομβαρδίζουν, που πνίγουν και παζαρεύουν πρόσφυγες «τόσα γρόσια το κεφάλι» με την Τουρκία, τέτοιες πρακτικές θα είχαν.
Θα θυμίσουμε ένα και μόνο. Ο ελληνικός λαός σηκώθηκε να φτιάξει την δική του λεύτερη πατρίδα, τα δικό του κράτος, μπολιασμένος με ιδέες τέτοιες:
«Ο αυτοκράτωρ λαός είναι όλοι οι κάτοικοι του βασιλείου τούτου χωρίς εξαίρεσιν θρησκείας και διαλέκτου Έλληνες, Βούλγαροι, Αλβανοί, Βλάχοι, Αρμένηδες, Τούρκοι και κάθε άλλον είδος γενεάς».
Και τέτοιες:
«(Οι Έλληνες) δέχονται όλους τους αδικημένους ξένους και όλους τους εξορισμένους από την πατρίδα των δι’ αιτίαν της ελευθερίας».
Αυτά έγραφε ο Ρήγας Φεραίος στο «Σύνταγμά του», την «Νέα Πολιτική Διοίκησις».
Ο Ρήγας, προφανώς είχε αδιαφορήσει για τις «διεθνείς πρακτικές» της «Ιεράς Συμμαχίας». Δεν είχε διανοηθεί να θέσει σαν όρο «φιλοξενίας» στην Ελλάδα το πουγκί του μετανάστη, του πρόσφυγα, του κυνηγημένου.
Θα πείτε, βέβαια, ότι τέτοιο κράτος, όπως το περιέγραφε ο Ρήγας, δεν δημιουργήθηκε ποτέ. Και ότι, επίσης, ο Ρήγας, δολοφονήθηκε. Σωστά. Και τα δύο.
Γι’ αυτό μόνο να το φανταστούμε μπορούμε τι «επένδυση» ελπίδας και προκοπής θα ήταν ένα τέτοιο κράτος. Και πόσο θα άξιζε να «επενδύσει» ο λαός μας σε μια τέτοια προοπτική. «Φτύνοντας» τις «διεθνείς πρακτικές» και βάζοντας πολιτικό τέλος στους εγχώριους πλασιέ τους.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια