Η χώρα μετρά ήδη 40 χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες στο έδαφος της, αποτέλεσμα μιας ανεπαρκούς πολιτικής που ξεκινά από τις Βρυξέλλες, καταλήγει στην Αθήνα και αντιστρόφως.
Βρισκόμαστε στο σημείο εκείνο της κρίσης όπου χιλιάδες άνθρωποι καλούνται να βρουν στέγη, τροφή, περίθαλψη και φάρμακα σε μια χώρα και με ένα Κράτος που δεν ξέρει πώς να τους αντιμετωπίσει: ως επισκέπτες, ως κάποιους που ήλθαν για να μείνουν ή απλά ως ανεπιθύμητους;
Αυτή η σύγχυση είναι που χαρακτηρίζει απόλυτα την εικόνα του Κράτους σήμερα. Μιλάμε για ένα Κράτος χωρίς μέση και τέλος, χωρίς ίχνος συνεκτικής στρατηγικής και επιτελικού χαρακτήρα. Για ένα Κράτος που σήκωσε τα χέρια ψηλά με τα hotspots και ήλθε ο Στρατός για να τα φτιάξει μέσα σε χρόνο ρεκόρ. Μιλάμε για ένα Κράτος που έπρεπε να γεμίσουν τα νησιά πρόσφυγες και μετανάστες για να πάρει την απόφαση να δημιουργήσει όπως-όπως κέντρα φιλοξενίας και στην υπόλοιπη Ελλάδα, γιατί μέχρι τότε φοβόταν τις αντιδράσεις του κάθε «βλαχοδήμαρχου». Μιλάμε για εκείνο το Κράτος που έχει αφήσει την περίθαλψη και την ιατροφαρμακευτική προστασία τόσο των προσφύγων όσο και των Ελλήνων πολιτών που έρχονται σε επαφή μαζί τους, στις εθελοντικές οργανώσεις, στις ΜΚΟ και σε κάθε λογής επονομαζόμενους «ειδικούς» που για κάποιους από αυτούς αξίζει να ερευνήσουμε τόσο την κατάρτιση όσο και το ιστορικό τους.
Θα περίμενε κανείς πως από τη στιγμή που βρισκόμαστε σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης (και με τη βούλα πλέον της Ευρωπαϊκής Ένωσης) το Κράτος θα ενεργοποιούσε το σύνολο των κρατικών και διοικητικών του δομών και δεν θα άφηνε τις ΜΚΟ να κάνουν κουμάντο. Συμβαίνει όμως το αντίθετο. Η απευθείας διάθεση κονδυλίων από την Ευρώπη στις ΜΚΟ είναι απόδειξη πως το ελληνικό Κράτος έπεσε κατηγορία και αντιμετωπίζεται πλέον ως αφρικανικό. Το Κράτος, παρόλο που διαθέτει τα μέσα και τους ανθρώπους για να φέρει εις πέρας τη δουλειά, τοποθετείται με την συγκατάθεση του ως απλός παρατηρητής των εξελίξεων.
Και φέρνω ένα παράδειγμα. Ομολογώ πως ως Έλληνας πολίτης νιώθω ανυπεράσπιστος αυτή τη στιγμή απέναντι σε ένα κύμα προσφύγων που είμαι μεν διατεθειμένος να φιλοξενήσω στη χώρα μου αρκεί να ξέρω τις συνέπειες και τους ενδεχόμενους κινδύνους για εμένα και τους γύρω μου. Φαίνεται όμως πως το Κράτος δεν το απασχολεί αν αυτοί οι άνθρωποι αποτελούν κίνδυνο ή όχι για την δημόσια υγεία, έστω και άθελα τους. Δεν το απασχολεί να ενεργοποιήσει δομές όπως το ΚΕΕΛΠΝΟ -τον κατεξοχήν αρμόδιο κρατικό φορέα προστασίας της δημόσιας υγείας και πρόληψης τέτοιων κινδύνων- για να κάνει τους απαραίτητους ελέγχους. Δεν τον απασχολεί να αξιοποιήσει την εμπειρία δεκαετιών ανθρώπων της δημόσιας διοίκησης που έχουν φάει με το κουτάλι κρίσεις και κινδύνους για τη δημόσια υγεία. Δεν καταλαβαίνω τον λόγο που δεν δίνονται εντολές σε ανώτατο επίπεδο στο να υπάρξουν εκτεταμένοι έλεγχοι αυτών των ανθρώπων από εκείνο το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων που πληρώνουμε και που διαθέτει και τη τεχνογνωσία και το προσωπικό. Γιατί θα πρέπει να προκύψει κάτι επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία για να ξυπνήσει ο κρατικός μηχανισμός και να καταλάβει επιτέλους ποια είναι τα όπλα του και πώς πρέπει να τα χρησιμοποιήσει;
Φαίνεται πως οι ΜΚΟ και οι εθελοντικές οργανώσεις όχι μόνο έχουν υποκαταστήσει τον ρόλο του Κράτους, αλλά το έχουν καθηλώσει κιόλας σε ρόλο παρατηρητή των εξελίξεων. Ίσως και αυτός να ήταν ο λόγος που τα 700 εκατομμύρια ευρώ της ευρωπαϊκής βοήθειας για την ανθρωπιστική κρίση στη χώρα προορίζονται απευθείας για τις ΜΚΟ χωρίς τη διαμεσολάβηση του Κράτους. Γιατί εκεί που εμείς κοιτάμε ανθρώπινες ψυχές, κάποιοι βλέπουν ευρώ να πέφτουν από τον ουρανό…
Υγ.1 Σε τι διαφέρουν άραγε αυτές οι «ΣΥΡΙΖΟ-ΜΚΟ» από τις ΜΚΟ που μέχρι πρότινος αναλάμβαναν την εκταμίευση των κονδυλίων του Υπουργείου Εξωτερικών για δήθεν «ανθρωπιστικούς σκοπούς»; Και στις δυο περιπτώσεις το Κράτος είναι αυτό που δεν κάνει σωστά την δουλειά του. Το Κράτος ψάχνουμε και όχι τον αντικαταστάτη του που φορά το καπέλο του ανθρωπιστή. Για αυτό κύριοι του ΚΕΕΛΠΝΟ σταματήστε να είστε απόντες και αποκαταστήστε την αποστολή και την σημασία του Οργανισμού τον οποίο υπηρετείτε.
Υγ.2 Αφού το Κράτος είναι «απών», τουλάχιστον είναι χρυσή ευκαιρία η βοήθεια των 700 εκατομμυρίων από την Ευρώπη στις ΜΚΟ να δοθεί με τέτοιο τρόπο και με τέτοια αυστηρά κριτήρια ούτως ώστε να ξεκαθαρίσει η ήρα από το στάρι. Να δούμε επιτέλους ποια είναι πραγματική ΜΚΟ και ποια καπηλεύεται την ανάγκη για επιβίωση τόσων χιλιάδων ανθρώπων.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια