Ο πρωθυπουργός της μιζέριας οδηγεί τον τόπο σε Εθνική τραγωδία – Ανίκανοι να διαχειριστούν το προσφυγικό πρόβλημα, ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝ.ΕΛ. εγκλωβίζουν τη χώρα σε επικίνδυνα μονοπάτια
Παρακολουθώντας με προσοχή τις βεβιασμένες κινήσεις της ελληνικής κυβέρνησης μπορεί κάποιος,
πολύ εύκολα, να εξάγει το συμπέρασμα ότι η αποτυχία της πρώτης αριστερής κυβέρνησης ξεπερνά ακόμα και το... βατερλώ της Βάρκιζας το 1945.
Εκτός από την οικονομική εξαθλίωση, οι κύριοι Τσίπρας και Καμμένος «κατάφεραν» να δημιουργήσουν και συνθήκες εθνικής απομόνωσης, αν όχι εθνικής τραγωδίας.
Η Ελλάδα μέσα σε ένα χρόνο έχει μετατραπεί σε ένα άβουλο προτεκτοράτο χαμηλού εργατικού κόστους της γερμανικής βιομηχανίας, στην οποία φαίνεται πως η κυβέρνηση έχει παραδώσει τα κλειδιά της χώρας μας.
Από τον Ιανουάριο του 2015 που ο Αλέξης Τσίπρας ανέλαβε θεωρητικά τη διακυβέρνηση της χώρας δεν έχει επιτύχει απολύτως τίποτα στο επίπεδο της συνεχούς διαπραγμάτευσης με την Τρόικα και τους δανειστές.
Συνεχείς ήττες σε όλους τους τομείς και παράδοση της Εθνικής κυριαρχίας και αυτοτέλειας της χώρας.
Ακόμα και το δήθεν παράλληλο πρόγραμμα με το οποίο ο κ. Τσίπρας θα μετρίαζε τα αιματηρά μέτρα και τις περικοπές των δανειστών δεν είναι τίποτα άλλο από μια μέθοδος διαχείρισης της μιζέριας και της απόλυτης φτώχειας.
Ο κύριος Τσίπρας και οι υπουργοί του όχι μόνο δεν κατάφεραν να δημιουργήσουν συνθήκες ανάπτυξης, αλλά αντίθετα βύθισαν τη χώρα ακόμα περισσότερο στην ύφεση.
Τους τελευταίους μήνες ο Αλέξης Τσίπρας διεκδικεί επαξίως τον τίτλο του πρωθυπουργού της «μιζέριας»... Εφευρίσκουν τρόπους για να χρυσώσουν το χάπι στους πολίτες με επιδόματα και βοηθήματα ανθρωπιστικής κρίσης που δίδονται σε υπανάπτυκτες χώρες.
Πρωτοφανές είναι και το γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας – παρά την ανικανότητά του να κυβερνήσει – αρνείται να παραιτηθεί και παραμένει στην εξουσία δημιουργώντας προπετάσματα καπνού για να καλύψει τα σφάλματά του.
Κορυφή του παγόβουνου είναι οι συνεχείς ήττες του ιδίου και των υπουργών του στο μείζον ζήτημα του προσφυγικού που ταλανίζει τη χώρα.
Η κυβέρνηση παραμένει παγιδευμένη σε έναν κόσμο παραισθήσεων που έχτισε η ίδια. Γαντζωμένη στην καρέκλα της εξουσίας και αρνούμενη να αποδεχτεί την πραγματικότητα.
Εξακολουθούν να επιμένουν ότι για να βγει η χώρα από το τέλμα αρκεί να ψηφιστούν τα δύσκολα νομοσχέδια και μετά όλα... μέλι-γάλα.
Ταυτόχρονα, ανοίγουν και εσωτερικά μέτωπα χτυπώντας (μόνο σε λεκτικό και επικοινωνιακό επίπεδο) συγκεκριμένους καναλάρχες που αποτελούν τον λεγόμενο αδύναμο κρίκο (λόγω της χαμηλής οικονομικής τους ρευστότητας) με μόνο σκοπό να έχουν μια καλή δικαιολογία όταν θα έρθει η ώρα να εγκαταλείψουν την εξουσία.
Άλλωστε στη σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου, το επιχείρημα: «με έριξαν τα συμφέροντα» πάντα αποτελούσε μια καλή δικαιολογία για όσους αναζητούσαν ηρωική έξοδο.
Ταυτόχρονα, η κοινή γνώμη αποπροσανατολίζεται από τα καυτά ζητήματα του ασφαλιστικού, των κατασχέσεων και των πλειστηριασμών.
Με «όχημα» την οικονομική πτώχευση της Ελλάδας, η «αριστερή» κυβέρνηση προσπαθεί να κρύψει την πτώχευση του πολιτικού προσωπικού της χώρας που υποτακτικά εκτελεί τις εντολές του δόγματος του ΣΟΚ.
Δυστυχώς η Ελλάς πτώχευσε από πολιτικούς άνδρες με ανάστημα και είμαστε καταδικασμένοι να προχωρήσουμε με τους μοιραίους και τους άβουλους.
Καληνύχτα Ελλάδα.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια