 |
Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος
|
Είναι η Ευρώπη που διαμορφώθηκε τα τελευταία χρόνια υπό την τυφλή, άκαμπτη ηγεσία του Βερολίνου.
Σε αυτό το πλαίσιο ημέρα με την ημέρα η κατάσταση στην Ελλάδα ξεφεύγει όλο και περισσότερο. Σκιά του εαυτού της η χώρα αδυνατεί να τα βγάλει πέρα σε ένα πρωτοφανώς δυσμενές περιβάλλον, την ώρα που στην Ε.Ε. φουντώνουν ο εθνοτισμός και η επιθετικότητα με κύριο στόχο την Ελλάδα. Λύση; Δεν διαφαίνεται πουθενά στον ορίζοντα. Η ανάκληση της ελληνίδας πρέσβεως στη Βιέννη είναι σωστή πλην ατελέσφορη κίνηση: δεν πρόκειται να φέρει αποτέλεσμα – άλλωστε, ήδη κι άλλες χώρες, όπως η Ολλανδία, προστίθενται σε εκείνες που απειλούν με μέτρα την Ελλάδα αν δεν αλλάξει κάτι ως τις αρχές Μαρτίου. Είναι, φυσικά, η απόλυτη υποκρισία και το γνωρίζουν πολύ καλά.
Ακόμα και η νατοική δύναμη δεν πρόκειται να φέρει αποτελέσματα όταν και όποτε αρχίσει να «επιχειρεί» - αλλά κι αυτό το ξέρουν άπαντες – το μόνο αποτέλεσμά της είναι ότι η σχετική απόφαση μετέτρεψε το ανατολικό Αιγαίο σε γκρίζα ζώνη, όπως ακριβώς επιθυμούσαν οι Τούρκοι. Γι αυτό άλλωστε και ο πρώην αρχηγός ΓΕΕΘΑ ναύαρχος Χηνοφώτης είχε εδώ και πολύ καιρό δημοσίως πει ότι έπρεπε οι ελληνικές ναυτικές δυνάμεις να ήταν από καιρό παρούσες και ενεργές εκεί που τώρα αναμένονται οι νατοικές…
Από την πρώτη στιγμή της κρίσης, από τα τέλη του 2009, η στήλη αυτή επιχειρεί ακατάπαυστα να εξηγήσει κάτι τόσο αυτονόητο που πολλοί δεν ήθελαν ή / και δεν μπορούσαν να το αντιληφθούν: ότι στην Ευρώπη υπήρξαν δυνάμεις, με κύρια και κορυφαία τη Γερμανία, που είδαν σε όλη αυτή την καταστροφή μία ευκαιρία για να επιβάλλουν σε όλους τους δικούς τους κανόνες και για να αυξήσουν την πολιτική και οικονομική ισχύ τους τόσο στο πλαίσιο του συνόλου της ευρωζώνης, όσο και, ειδικά, στην υπό διάλυση χώρα, την Ελλάδα. Ζούμε το αποτέλεσμα: η «κοινή» Ευρώπη μόνον κοινή δεν είναι και, επιπλέον, είναι έτοιμη να καταρρεύσει μπροστά στις πραγματικές απειλές που, φυσικά, θα τις φορτωθεί ο αδύναμος κρίκος της, η διαλυμένη ακριτική Ελλάδα.
Επίσης, αμέτρητες φορές γράφτηκε εδώ ότι όλα αυτά κάθε άλλο παρά αναιρούν τις τεράστιες ευθύνες και τις παθογένειες της Ελλάδας: αν εμείς δεν τους είχαμε δώσει τις αφορμές και τις αιτίες, πώς θα έκαναν όλα τα παραπάνω; Δεν θα μπορούσαν. Όμως, το γεγονός αυτό δεν σημαίνει ότι εκείνοι δεν εκμεταλλεύθηκαν αυτή την κατάσταση στον έσχατο βαθμό.
Όλα αυτά προκάλεσαν αμέτρητες φορές αρνητικό σχολιασμό, συχνότατα δε ύβρεις και ειρωνείες. Το βασικό περιεχόμενο όλων αυτών ήταν, άλλοτε καλόπιστα κι άλλοτε, τις περισσότερες πάντως φορές, κακόπιστα, ενίοτε δε και χυδαία: «ό,τι πει η Ευρώπη, ό,τι θέλουν οι Γερμανοί, να έρθουν αυτοί να βάλουν τάξη, εμείς φταίμε για όλα, να πληρώσουμε»…
Στα θεμέλια «νομιμοποίησης» της Γερμανικής Ευρώπης όλα αυτά τα χρόνια υπάρχει το νεφέλωμα ενός ψευδεπίγραφου δήθεν «ηθικού» και «πολιτικού» πλεονεκτήματος, βάση του οποίου η Ελλάδα υποτίθεται ότι έπρεπε να μη μιλάει καθόλου και να δέχεται χωρίς δεύτερη κουβέντα ότι της επέβαλαν ακριβώς επειδή ήταν κάτι σαν χώρα δεύτερης κατηγορίας: διεφθαρμένη, σπάταλη, ανίκανη, απροσάρμοστη. Για όλα έφταιγε αυτή.
Το χάος που εγκυμονούσε η γερμανοποίηση της Ευρώπης η οποία κατέτρωγε καθημερινά τις σάρκες της, δεν το έβλεπε κανείς. Αντί να παλεύει η Ευρώπη τα ουσιαστικά και τα μεγάλα, επιδόθηκε, υπό τις εντολές, στο να φάει τις σάρκες της. Και τώρα; Τι; Τώρα, το Βερολίνο χύνει απλώς κροκοδείλια δάκρια για την απομόνωση που απειλεί την Ελλάδα, για την οποία βέβαια εργάζονται με πάθος οι χώρες άμεσοι πολιτικοί δορυφόροι του.
Αλλά ακόμα κι αν ήταν αληθινή η «αγωνία» του Βερολίνου για την Ευρώπη (κι όχι απλώς για τη Γερμανία) μετά το προσφυγικό, έχει γίνει ήδη τέτοια ζημιά που πολύ δύσκολα θα μπορούσε να την ανατάξει κανείς.
Το πιο αξιοθρήνητο δε είναι ότι, στην πράξη, οι πιο σκληροί οπαδοί αυτής της «άποψης» στην κατεστραμμένη Ελλάδα κατέληξαν να είναι οι σημερινοί κυβερνώντες, οι οποίοι, από την ώρα που ανέβηκαν στην εξουσία με μια ατζέντα δήθεν, όπως αποδείχθηκε, αμφισβήτησης, έγιναν βασιλικότεροι των βασιλέων, «γερμανικότεροι» των Γερμανών…
Από την ώρα που το προσφυγικό σκέπασε τα πάντα οι μάσκες του τι είναι και του πώς ενεργεί και συμπεριφέρεται η σημερινή Γερμανική Ευρώπη, έπεσαν μέσα σε χρόνο μηδέν. Ολοι κατάλαβαν τι ήταν αυτό που τόσα χρόνια συνέβαινε και που οδηγούσε. Ολοι είδαν τι σημαίνουν η δήθεν «αλληλεγγύη» αλλά και η απώλεια της στοιχειώδους εθνικής κυριαρχίας. Είδαν ποιες είναι οι αληθινά ευρωπαικές και φίλιες δυνάμεις, με πρώτη τη Γαλλία και μετά την Ιταλία και ποιες εκείνες με την κρυφή εθνοτική ηγεμονική ατζέντα, με το διπλό παιγνίδι, με την ολοκληρωτική ύπουλη επεκτατική πολιτική.
Όμως τώρα, η Ελλάδα που μόνοι μας κατηγορήσαμε με πάθος, που συμβάλλαμε έτσι να μετατραπεί σε σκέλεθρο δήθεν για να την κάνουμε πιο… «ευρωπαική» και… «καλύτερη» είναι πια ένα κουφάρι. Σάπιο, νεκρό, που καταρρέει ολοκληρωτικά υπό την εξουσία μιας Γερμανικής Ευρώπης η οποία πλέον το μόνο που κοιτάει είναι το πώς θα κρατήσει το κακό μακριά από τη Βιέννη και το Βερολίνο, με την Ελλάδα να πληρώνει πια κόστος θανάτου...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια