 |
Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
|
Ήταν η εποχή που οι δημοσκοπήσεις έδειχναν τους εθνικιστές στο 1% και τον ΣΥΡΙΖΑ ανοδικό αλλά όχι διψήφιο. Ο Σαμαράς δεν μίλησε, κράτησε μια σημείωση, αλλά εις εκ των επιτελών του διαμαρτυρήθηκε. «Τι είναι αυτά που λες; Την περασμένη εβδομάδα ήμασταν στο 30%». Του απάντησα ότι μιλάω συνεχώς με αναγνώστες, ότι περπατάω στον δρόμο και παρατηρώ.
Όταν βλέπεις παραμονές 28ης Οκτωβρίου 400 νέους με ελληνικές σημαίες να μοιράζουν στα διόδια φυλλάδια και αυτοί να μην είναι της ΟΝΝΕΔ αλλά του Μιχαλολιάκου, καταλαβαίνεις. Μήνες αργότερα, παραμονές των εκλογών του Μαΐου, Παρασκευή, με κάλεσε για προβλέψεις ο Αλέξης Τσίπρας, στον οποίο είχα κάνει μερικές συνεντεύξεις στην ΕΡΤ τον καιρό της αμφισβήτησης. Του είπα «θα πας πολύ καλύτερα από όσο περιμένεις», δεν προέβλεψα όμως τη δεύτερη θέση. Ούτε και εκείνος. Σε συνομιλητές του έλεγε ότι θα ήταν ικανοποιημένος με ένα 15%.
Γιατί αποκαλύπτω σήμερα αυτές τις δύο μικρές ιστορίες; Για να δείξω πρώτα ότι τα γεγονότα, όσο και αν προσπαθήσαμε να τα προβλέψουμε την εποχή του δεύτερου Μνημονίου, μας ξεπέρασαν όλους: Αρχηγούς κομμάτων, αναλυτές, δημοσκόπους, δημοσιογράφους. Είδαμε τη χιονοστιβάδα να έρχεται, αλλά όχι τον όγκο της. Σε αυτούς που σκέπτονται εκλογές, λοιπόν, σήμερα ή τις εισηγούνται στον Τσίπρα, για να αποδράσει κρατώντας πολιτικό κεφάλαιο, λέω και πάλι ότι δεν διανοούνται τι θα βγάλει η κάλπη. Οι εκλογές διεξάγονται για να δίνουν λύσεις, όχι για να περιπλέκουν το πρόβλημα. Οχι για να μετατρέπουν τη σχετική ομαλότητα σε καθολικό χάος. Τυχόν κάλπες -ας το ξέρουν οι Γερμανοί- θα κόψουν κομματάκια πάλι το πολιτικό σύστημα και τον ψευτοδικομματισμό, και θα ανατινάξουν τη χώρα. Εχω σοβαρές ενδείξεις ότι διαμορφώνεται και πάλι ισχυρό αντιπολιτικό κλίμα, που θα βυθίσει τα δύο κόμματα προς τα κάτω. Ενδειξη πρώτη, Θράκη. Οι κάτοικοί της είναι γενικώς νομιμόφρονες, συνυπολογίζουν και άλλα πράγματα όταν ξεσηκώνονται. Και όμως ριζοσπαστικοποιούνται για πρώτη φορά μετά τις κινητοποιήσεις του 1990, τότε που είχαν μπλοκάρει τη γέφυρα του Νέστου.
Ένδειξη δεύτερη, Αιτωλοακαρνανία. Ο πιο «αναρχικός» νομός της χώρας. Εχει ψηφίσει τα πάντα. «Πράσινος» χρόνια, «μπλε» μετά, «κόκκινος» ύστερα, τώρα; Τώρα συγκεντρώσεις φορέων χωρίς πολιτικούς για θέματα υγείας. Το πανό που σηκώθηκε «Το Ξηρόμερο θέλει ιατρούς» μπορούσε να είχε σηκωθεί το 1960 της υστέρησης. Ενδειξη τρίτη, Αίγινα, η πατρίδα μου, ψηφίζει σταθερά Ν.Δ. από το 1974. Γέμισε το λιμάνι με διαμαρτυρόμενους γεωργούς την ημέρα της απεργίας. Πολιτικοί; Ούτε σε απόσταση 32 ναυτικών μιλίων. Ενδειξη τέταρτη, ο κόσμος στο Σύνταγμα την περασμένη Πέμπτη: Πρόσωπα θυμωμένα, οργισμένα, απογοητευμένα. Αυτή τη στιγμή που «μιλάμε», λοιπόν, το πουλόβερ ξηλώνεται. Ο Τσίπρας τα βάζει με τους ελεύθερους επαγγελματίες και ο Μητσοτάκης γυρίζει την πλάτη στους αγρότες. Τι νομίζετε ότι θα βγάλει αυτή η χύτρα που βράζει; Αποτελέσματα εκλογών 1985 ή 1958; Οι δε δανειστές, που νομίζουν ότι καθάρισαν και θεωρούν η μεν Μέρκελ ότι μπορεί να ασχολείται με τις εκλογές στα κρατίδια, οι δε Αμερικανοί με τη Συρία, ας έχουν τον νου τους εδώ. Πριν από τη μεγάλη έκρηξη συνήθως επικρατεί ησυχία. Οι Ελληνες ετοιμάζονται να γίνουν βομβαρδιστικά Σουχόι!
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια