Βρόχος για ολόκληρη την Ευρώπη το Προσφυγικό. Αλλά η… καρωτίδα είμαστε εμείς εδώ στην Ελλάδα! Και θα υποστούμε (υφιστάμεθα ήδη, δηλαδή…) τους επιθανάτιους σπασμούς της ασφυξίας…
Η απειλή της αποπομπής μας από τη Ζώνη Σένγκεν, στην ουσία δεν έχει νόημα. Τα σύνορά μας, είναι ήδη κλειστά. Στην πράξη. Μας νοιάζει το… επίσημο πιστοποιητικό δηλαδή που θα πιστοποιεί τον θάνατό μας; Δεν βλέπουμε τι γίνεται στην Ειδομένη; Δεν καταλαβαίνουμε τι σημαίνει μια «κουτσουλιά» νησί, το Καστελλόριζο, να έχει τούτη την ώρα πάνω του αριθμό κατατρεγμένων ψυχών τουλάχιστον τετραπλάσιο από τους μόνιμους κατοίκους του; Δεν πανικοβαλλόμαστε από την κατάσταση που επικρατεί στα άλλα νησιά; Σχεδόν σε κάθε γωνιά της ελληνικής γης;
Σύμφωνοι, ως χώρα, με τη δεδομένη κυβέρνηση, ολιγωρήσαμε να αντιδράσουμε όσο καλύτερα μπορούσαμε και έπρεπε. Με ιδεοληψίες και «εθνικές περηφάνειες» δεν σπεύσαμε να εκμεταλλευθούμε τη βοήθεια που (υποτίθεται ότι…) μας προσέφερε η πανικόβλητη από τις ανεξέλεγκτες ροές προσφύγων Ευρώπη.
Κι έτσι, τους προσφέραμε το πρόσχημα να… μας φορτώσουν με ευθύνες που βεβαίως και δεν μας αναλογούν για ένα τέτοιο πρόβλημα, μία από τις μεγαλύτερες βίαιες μετακινήσεις πληθυσμών τα τελευταία 100 χρόνια.
Αλλά αυτό είναι το υποκριτικό επιφαινόμενο μόνο. Και τα πάντα… όλα να είχαμε κάνει εγκαίρως και σύμφωνα… προς τας υποδείξεις, το πρόβλημα και πάλι αξεπέραστο θα ήταν. Κανείς μόνος του δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το εν εξελίξει δράμα. Και η Ευρώπη (των… λαών και της αλληλεγγύης, τρομάρα της!) δεν ψάχνει για λύσεις. Να βρει το εύκολο εξιλαστήριο θύμα πασχίζει, να το κάνει… Νταχάου προσφύγων, για να κρατήσει αυτούς τους δύστυχους μακριά από τη δική της αυλή…
Τα νέα δεν είναι καλά. Η Τουρκία, που εκβίασε μέσω Γερμανίας την παρουσία του ΝΑΤΟ στην περιοχή, με πρόσχημα το Προσφυγικό, αλλά στην ουσία για να διευκολύνει τις απελπισμένες πολιτικές της σε σχέση με τον κουρδικό εφιάλτη της, με το που πέτυχε, άρχισε… τα γνωστά της παιγνίδια.
Ήδη, εκπρόσωπός της στη δύναμη της του ΝΑΤΟ δήλωσε ότι η Άγκυρα ποτέ δεν συμφώνησε στην αναγκαστική επιστροφή των λαθρομεταναστών, που ξεκινούν από τα παράλιά της, σε τουρκικό έδαφος!
Και ο Γερμανός υπουργός Εσωτερικών, δεν… περίμενε και πολύ: Απερίφραστα δήλωσε ότι αν η ΝΑΤΟϊκή δύναμη «αποτροπής» αποδειχθεί, μέσα το πολύ σε τρεις εβδομάδες, ότι δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην αποστολή της, τότε η Ευρώπη θα πρέπει να βρει «άλλους αποτελεσματικότερους τρόπους να διασφαλίσει τα σύνορά της».
Και στο μεταξύ, κλείσιμο των συνόρων έχουν επιβάλει στην πράξη τα Σκόπια και η Βουλγαρία, η Αυστρία «έκλεισε» και τα δικά της ανακοινώνοντας ότι θα δέχεται μόνο… 80 πρόσφυγες ημερησίως (όταν στην Ελλάδα συρρέουν σε 24 ώρες χιλιάδες), ο ημέτερος κ. Μουζάλας ομολογεί ότι «φοβάται πάρα πολύ ένα… κλείσιμο (των κλειστών) συνόρων» και όλοι μαζί παριστάμεθα μάρτυρες της απόλυτης τρέλας, χώρες – μέλη της Ε.Ε., όχι μόνο να ανέχονται «εχθρικές» πράξεις χωρών (που τις παρακαλούν να τις δεχθούν στη μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια) εναντίον της Ελλάδας, από δεκαετίες μέλος της Ε.Ε., αλλά… να τις συνδράμουν κιόλας!
Όσο η εκρηκτική κατάσταση στην περιοχή μας συνεχίζεται κλιμακούμενη και η διαφαινόμενη «λύση» είναι ο κίνδυνος ενός, περιορισμένου έστω, Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου, πολύ φοβούμαι ότι δεν έχουμε περιθώρια (πλέον…) ούτε να κρίνουμε και να σχολιάζουμε αν καλώς ή κακώς, υπό πίεση ή αυθορμήτως, δεχθήκαμε την «επιδιαιτησία» του ΝΑΤΟ, ούτε να το παίζουμε «κοκοράκια» στις περίπλοκες σχέσεις μας με ασυγκρίτως μεγαλύτερες και «αυθάδεις» δυνάμεις.
Πόσο μάλλον, όταν αυτές έχουν αποδείξει έμπρακτα ότι δεν ορρωδούν προ ουδενός…
Δεν αντιλέγει κανείς, ότι είναι μία αναγκαστική «συμμόρφωσή» μας, που δεν περιποιεί τιμή σε κανέναν Έλληνα, σε όποιον χώρο και αν ανήκει. Αλλά αυτή είναι, δυστυχώς, η θλιβερή πραγματικότητα…
Μία πραγματικότητα πολύ πιεστική και απειλητική. Επειδή διακυβεύονται πολύ περισσότερα από… μία (ακόμη) μείωση συντάξεων, περικοπή «κεκτημένων», ή παιγνίδια διατήρησης ή κατάκτησης της εξουσίας.
Εδώ πρόκειται για τον άμεσο κίνδυνο εκ των πραγμάτων εμπλοκής μας σε μία παγκόσμια πολεμική παλαβομάρα και για την εφιαλτική προοπτική η χώρα να μετατραπεί «ανεπαισθήτως» σε ένα απέραντο προσφυγικό καταυλισμό, την ώρα που αδυνατεί να ταΐσει τους δικούς της πολίτες…
Αν τώρα δεν είναι η ώρα για εθνική ομοψυχία, σύμπλευση και συνεργασία, αναρωτιέμαι πότε θα είναι…
Πηγή εφημ. «Ανεξαρτησία»
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια