 |
Γράφει ο Τάσος Παπαδόπουλος
|
Τα δύο αυτά θέματα που θα πλήξουν συνταξιούχους με τις μειώσεις και αγρότες με τις πρόσθετες επιβαρύνσεις, αναμένεται να πάρουν μορφή νομοσχεδίων εντός του Ιανουαρίου.
Αρκετοί είναι εκείνοι που προβληματίζονται για το αν θα αντέξει το σχήμα ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, την επομένη της νέας φορολογικής επιδρομής στην τσέπη του 50% του ελληνικού πληθυσμού. Βουλευτές που εκλέγονται στην περιφέρεια, ήδη κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου στα κυβερνητικά κλιμάκια μετά από την δυσφορία που εισέπραξαν, στις περιοχές που εκλέγονται, κατά την διάρκεια των εορτών.
Η κυβέρνηση από την μια διατείνεται, ότι οι 153, είναι αρραγές μέτωπο κι από την άλλη φλερτάρει, είτε με τον Βασίλη Λεβέντη, είτε με άλλους μεμονωμένους βουλευτές από τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Είναι σαφές ότι τα δύσκολα δεν είναι πίσω μας, αλλά μπροστά μας. Από την υλοποίηση του νόμου για τα «κόκκινα δάνεια» μέχρι τις αναπόφευκτες μειώσεις των συντάξεων.
Βεβαίως είναι και οι δανειστές μας, που δεν μας αφήνουν να αγιάσουμε υπενθυμίζοντας ότι η Ελλάδα δεν έχει οριστικά ξεπεράσει τους κινδύνους ενός Grexit. Την ίδια ώρα το κουαρτέτο, πιέζει ποικιλοτρόπως απορρίπτοντας πολλές από τις κυβερνητικές προτάσεις.
Σε όλα αυτά τα δύσκολα έρχεται να προστεθεί και η απουσία οποιουδήποτε ίχνους κυβερνητικής πρωτοβουλίας, για τον σχεδιασμό ενός αναπτυξιακού προγράμματος, που θα άνοιγε το δρόμο για νέες θέσεις εργασίας. Διαβάζουμε για προκηρύξεις θέσεων εργασίας στο δημόσιο, την ώρα που επεκτείνουν με νομοθετική ρύθμιση την απαγόρευση προσλήψεων και για το 2016.
Τι να πιστέψει κανείς από όλα αυτά τα αντιφατικά που συμβαίνουν στα δημόσια πράγματα αυτού του τόπου. Και βέβαια καμιά ορθολογιστική προσέγγιση στο θέμα των προσλήψεων στο δημόσιο. Αντίθετα είδαμε να βολεύουν τους δικούς τους μέσα από το νόμο για το σύμφωνο συμβίωσης και έτσι να καταλαμβάνουν με κομματικά στελέχη το κράτος, κάτι που έκαναν και οι προηγούμενοι, μια και ήταν οι πρώτοι διδάξαντες τα κόλπα της δημιουργίας ενός κομματικού κράτους.
Η περίφημη αναδιοργάνωση του δημόσιου τομέα, σε όλες τις βαθμίδες του, που αποτελεί και το εργαλείο ανάπτυξης, παραμένει ζητούμενο και ουδείς λόγος περί αυτού γίνεται τον τελευταίο καιρό.
Οι λύσεις που δόθηκαν, τόσο στην ΕΡΤ, όσο και στις καθαρίστριες, βόλεψαν ημετέρους που αποτέλεσαν και την αιχμή του δόρατος προκειμένου να φύγει η κακή δεξιά και να έρθει η καλή αριστερά και ουδόλως έδειξαν διάθεση αποκομματικοποίησης του κράτους και αξιολόγησης όσων αξίζουν και όσων δεν προσφέρουν, αλλά απλώς πληρώνονται επιβαρύνοντας υπέρμετρα τους φορολογούμενους πολίτες.
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε, ότι όλες οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις, που αποτυπώνουν την εικόνα της στιγμής, δηλ. του παρόντος χρόνου, δείχνουν ότι πάνω από το 80% των πολιτών, δεν ελπίζουν σε κάτι καλύτερο, για τον καινούργιο χρόνο.
Θα μεγάλα λόγια για την πάταξη της φοροδιαφυγής και εισφοροδιαφυγής έγιναν νέα χρέη προς το δημόσιο που ξεπερνούν τα ογδόντα δις. Ταυτόχρονα μιλούν για νέα στοιχεία που αφορούν τις λίστες με μεγαλοκαταθέτες του εξωτερικού, αλλά για τα αποτελέσματα, που είναι οι εισπράξεις του δημοσίου από μαύρο χρήμα, δεν βλέπουμε.
Πολλά και πάλι τα λόγια και πενιχρό το αποτέλεσμα.
Το προσφυγικό μπορεί να έχει την ανθρωπιστική του πλευρά, αλλά υπάρχει και το δια ταύτα, που σε αριθμούς μεταφράζεται σε 300.000 παράνομους μετανάστες, που βρίσκονται αυτή την στιγμή στη χώρα μας, μια και δεν μπορούν να περάσουν τα σύνορα και ροές, που παρά την κακοκαιρία, εξακολουθούν αμείωτες προς τα ελληνικά νησιά, παρά την συμφωνία Ε.Ε. – Τουρκίας.
Σε μια χώρα με την σημερινή οικονομική κατάσταση των 1.300.000 ανέργων, είναι ακατόρθωτο να απορροφηθούν όλοι αυτοί οι άνθρωποι, μια και βιομηχανία δεν υπάρχει και η γεωργία, υπό την παρούσα συγκυρία, δεν έχει δυνατότητες να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας. Το τι μέλλει γενέσθαι δεν είναι απλώς ζητούμενο, είναι μείζον πρόβλημα, που σύντομα θα επιπέσει επί της κεφαλής των πολιτών.
Η επαναπροώθηση όσων δεν μπορούν να περάσουν τα σύνορα της χώρας προς βορά, είναι μια κουβέντα που στην υλοποίησή της σκοντάφτει, μια και τα εμπόδια είναι πολλά και τα αποτελέσματα πενιχρά για την ώρα.
Όλα αυτά τα δυσεπίλυτα προβλήματα συσσωρεύονται πάνω από τη χώρα και δείχνουν ότι το 2016, δεν θα είναι μόνο ημερολογιακά δίσεκτο, αλλά και επί της ουσίας, μια και οι προβλέψεις κάθε άλλο παρά ευοίωνες είναι, για όσους κατοικούν σε αυτή την κακότυχη χώρα…
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια