Μήπως οι χώρες της Μέσης Ανατολής οδεύουν προς ένα νέο πόλεμο για το πετρέλαιο;
Ο κόσμος πρόκειται να συρθεί σε ένα νέο πόλεμο πετρελαίου στη Μέση Ανατολή, προβλέπει ο Αμερικανο-Γερμανός ερευνητής, ιστορικός και στρατηγικός σύμβουλος κινδύνου, F. William Engdahl.
«Είναι σε ένα επίπεδο, ένας Σαουδαραβικός πόλεμος για να ανασχεδιαστούν τα εθνικά σύνορα της διαβόητης Αγγλο-γαλλικής Sykes-Picot που τεμάχισε τη χρεοκοπημένη Οθωμανική τουρκική αυτοκρατορία του 1916. Ο πόλεμος αυτός, όπως ο ανόητος στόχος του, φέρνει τα κοιτάσματα πετρελαίου και τις διαδρομές των αγωγών του Ιράκ και τη Συρίας και ίσως περισσότερο από την περιοχή, υπό τον άμεσο Σαουδικό έλεγχο, με το Κατάρ και την Τουρκία του Ερντογάν ως εταίρους του Ριάντ στο έγκλημα. Δυστυχώς, όπως και σε όλους τους πολέμους, δεν θα υπάρχουν νικητές,», γράφει ο Engdahl στο New Eastern Outlook.
Ποιος θα παίξει αυτό το «τεσσάρων διαστάσεων» σκάκι; Σύμφωνα με τον συγγραφέα, υπάρχουν τουλάχιστον τέσσερις ομάδες ηθοποιών.
Η πρώτη ομάδα αποτελείται από το ουαχαμπικό σουνιτικό Βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας υπό τον βασιλιά Salman, το καθεστώς Ερντογάν, το Κατάρ και τα πολυάριθμα ισλαμιστικά πληρεξούσιά τους, συμπεριλαμβανομένων της Daesh και των θυγατρικών της Αλ Κάιντα.
Η δεύτερη ομάδα περιλαμβάνει τη Συρία υπό τον Μπασάρ αλ-Άσαντ, το σιιτικό Ιράν και τους συμμάχους τους στην περιοχή.
Ο τρίτος ηθοποιός είναι ο Νετανιάχου του Ισραήλ που επιδιώκει τα δικά του συμφέροντα παρά το γεγονός ότι έχει πρόσφατα συνάψει «δημόσιες στρατηγικές συμμαχίες» τόσο με την Άγκυρα όσο και το Ριάντ.
Η τελευταία αλλά όχι πιο αδύναμη, είναι η ομάδα των υπό αμερικανική ηγεσία δυνάμεων του ΝΑΤΟ, οι οποίες έχουν τα δικά τους συμφέροντα στα συνεχιζόμενα γεωπολιτικά παιχνίδια, σύμφωνα με τον ερευνητή.
Ο Engdahl σημειώνει ότι η συμμετοχή της Ρωσίας στη συριακή κρίση έχει προφανώς φέρει το «παιχνίδι» σε ένα νέο επίπεδο: η Συρία έλαβε την ευκαιρία να διατηρήσει την κυριαρχία της λόγω της στήριξης της Μόσχας.
«Ο στρατός του Ερντογάν και ιδιαίτερα η MIT, με επικεφαλής τον στενό παλιόφιλο, Hakan Fidan, παίζει καθοριστικό ρόλο στον σχεδιασμένο συνασπισμό Σ.Αραβίας-Τουρκίας-Κατάρ και στις κινήσεις του για να καταστρέψει το καθεστώς του Άσαντ και την ίδια στιγμή να πάρει τον έλεγχο των πλούσιων κοιτασμάτων πετρελαίου του Ιράκ μεταξύ Μοσούλης και Κιρκούκ», υπογραμμίζει ο ερευνητής.
Σύμφωνα με τον ιστορικό, το ψήφισμα 2254 (2015) (ενστερνιζόμενος Οδικός Χάρτης για την ειρηνευτική διαδικασία στη Συρία, Ρύθμιση Χρονοδιαγράμματος για συνομιλίες) που υιοθετήθηκε ομόφωνα στις 18 Δεκεμβρίου, 2015 από τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, περιέχει ένα πιθανό «παραθυράκι» για τους ισλαμιστές.
Το ψήφισμα απευθύνει έκκληση για άμεση κατάπαυση του πυρός στη Συρία από όλα τα συμβαλλόμενα μέρη, προφανώς εκτός από τη Daesh και τις θυγατρικές της αλ-Κάιντα, που δεν υποτάσσονται στις διαταγές των Ηνωμένων Εθνών.
Το ψήφισμα 2254 «καλεί το Γενικό Γραμματέα να ηγηθεί της προσπάθειας, μέσω του γραφείου του ειδικού απεσταλμένου του και σε συνεννόηση με τα ενδιαφερόμενα μέρη, για να καθορίσουν τις λεπτομέρειες και τις απαιτήσεις της κατάπαυσης του πυρός, καθώς και να συνεχίσουν τον προγραμματισμό για τη στήριξη της εφαρμογής της κατάπαυσης του πυρός και παροτρύνει τα κράτη μέλη και ιδίως τα μέλη του ISSG [ Διεθνής Ομάδα Στήριξης της Συρίας], να υποστηρίξουν και να επιταχύνουν όλες τις προσπάθειες για την επίτευξη κατάπαυσης του πυρός, μεταξύ άλλων μέσω πιέζοντας όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη να συμφωνήσουν και να προσχωρήσουν σε μια τέτοια κατάπαυση του πυρός».
Σε συνέντευξή του στο The New Yorker στις 19 Δεκεμβρίου μετά την ψηφοφορία του ΣΑ του ΟΗΕ, ο Ιρανός υπουργός Εξωτερικών Μοχάμαντ Τζαβάντ Zarif υπογράμμισε ότι «είναι σημαντικό για όλους να διασφαλιστεί ότι η διαδικασία θα συνεχιστεί, ότι η κατάπαυση του πυρός θα κρατήσει».
«Φυσικά, δεν υπάρχει καμία κατάπαυση του πυρός κατά της Daesh, της Jabhat al Nusra και της Αλ Κάιντα», πρόσθεσε ο Zarif πρόσθεσε.
Ωστόσο, σύμφωνα με τον Engdahl, όταν η κατάπαυση του πυρός τέθηκε σε ισχύ, η Τουρκία και οι υποστηριζόμενοι από τη Σ.Αραβία ισλαμιστές θα αρπάξουν την ευκαιρία να ανακτήσουν τον έλεγχο και να κατάσχουν τα πλούτη του πετρελαίου της Συρίας και στη συνέχεια του βορείου Ιράκ, με αποτέλεσμα τη διάσπαση και τελικά τη βαλκανοποίηση των χωρών.
Η Συρία και το Ιράν είναι σε θέση να αποτρέψουν ένα τέτοιο σενάριο;
Θα μπορούσε η κατάπαυση του πυρός να χρησιμεύσει ως «πρόλογος» σε μια νέα φάση της αναταραχής στη Μέση Ανατολή;
Θα μπορούσε η νέα μεταβατική κυβέρνηση να περιλαμβάνει τον Πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ-Άσαντ;
Αυτά τα ερωτήματα παραμένουν αναπάντητα.
hellasforce.com
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια