 |
Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
|
Με κορυφή την Ουκρανία και άκρες του τριγώνου τη Συρία και τη Λιβύη, ό,τι συμβαίνει εντός αυτού μάς αφορά και ό,τι κάνουμε εμείς αφορά άλλους. Απλώς είμαστε ένα τμήμα του παζλ. Τα δε θέματα που καταλαμβάνουν τεράστιο μέρος στη δική μας ατζέντα ενδιαφέρουν τους ξένους στον βαθμό που επηρεάζουν τη σταθερότητα στην πατρίδα μας ή στον βαθμό που επιτείνουν τη ρευστότητα. Αν κάνουμε ένα άλμα πάνω από την Ελλάδα και επιβιβαστούμε νοητά σε έναν δορυφόρο για να δούμε τη Μεσόγειο από ψηλά, θα καταλάβουμε ότι τρία είναι τα μεγάλα περιφερειακά-διεθνή θέματα που επηρεάζουν τις ζωές μας - άλλες φορές το καταλαβαίνουμε, άλλες όχι.
Το πρώτο είναι ο διεθνής ενεργειακός πόλεμος που έχει ξεσπάσει στη Μέση Ανατολή με πρωταγωνιστές το τρομοκρατικό ISIS, την Ευρώπη, τη Ρωσία, τους Αμερικανούς, τον αραβικό κόσμο. Η τέλεια καταιγίδα. Εμείς, για την ώρα, εμπλεκόμαστε στο μέτωπο αυτό διά του Κυπριακού -επιδιώκεται λύση προκειμένου να μεταφέρεται το αέριο που εξορύσσεται νοτίως της Κύπρου, μέσω αγωγού, προς την Τουρκία-, διά των βάσεων που διατηρούμε στην Κρήτη -ως δυνητικό σημείο μελλοντικής εξαπόλυσης επιθέσεων- και διά του αγωγού TAP στα Βαλκάνια. Το δεύτερο θέμα που μας αφορά είναι το Προσφυγικό. Οι Ευρωπαίοι μας απειλούν με αναστολή εφαρμογής της Συνθήκης Σένγκεν, αν δεν δεχτούμε τις κοινές περιπολίες με τους Τούρκους και αν δεν δεχτούμε Τούρκους αξιωματικούς στα ελληνικά νησιά, όπου δημιουργούνται τα ελληνικά hot spots διαλογής των μεταναστών για επανεισδοχή στην Τουρκία.
Στο μέτρο που θα υποκύψουμε και θα κρατήσουμε στα εδάφη μας πρόσφυγες, προκειμένου να μη «λερώνουν» τις αμόλυντες δυτικές κοινωνίες, θα είμαστε «σταθεροί». Η σταθερότητα του Βορρά περνά από τη δική μας «σταθερότητα» να απορροφήσουμε ανέστιους! Το τρίτο ζήτημα στη σειρά είναι το Δημοσιονομικό: η προσαρμογή μας σε μια σειρά από αλλαγές που ξεβολεύουν την ελληνική κοινωνία, καθώς αλλάζουν θεμελιώδεις σταθερές δεκαετιών. Τα τρία αυτά θέματα διαπλέκονται, καθώς, σε ό,τι μας αφορά, συναντώνται σε ένα ανώτερο: Διακινδυνεύεται για πρώτη φορά ο σκληρός πυρήνας της εθνικής κυριαρχίας μας σε όλη την περιοχή. Το Κυπριακό μπορεί να οδηγήσει στην εναλλαγή προεδρίας, άρα η Ελλάδα θα μπορούσε να βρίσκεται σε Συνόδους Κορυφής έχοντας απέναντί της Τουρκοκύπριο ηγέτη και όχι Ελληνοκύπριο.
Το Κυπριακό μπορεί να εξασθενίσει την ελληνική θέση περί ΑΟΖ. Το Κυπριακό μπορεί να φέρει την Κύπρο -από απόψεως οικονομικών συμφερόντων- πιο κοντά στην Τουρκία και στο Ισραήλ, παρά στην Ελλάδα. Το Κυπριακό μπορεί να ανοίξει τον δρόμο για βάσεις των Αμερικανών στη Μεγαλόνησο - η Μεγάλη Βρετανία, που έχει το πρόβλημα του Γιβραλτάρ, δεν νιώθει άνετα με αυτό.
Το Προσφυγικό, πάλι, μπορεί να οδηγήσει σε αναγκαστική επαναχάραξη συνόρων, θαλάσσιων και εναέριων, στο Αιγαίο, δηλαδή στην απώλεια της μακράς ελληνικής κυριαρχίας στο Αρχιπέλαγος. Το Δημοσιονομικό δεν χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση - θα κριθεί στον τρόπο λειτουργίας του υπερταμείου αποκρατικοποιήσεων.
Αν -για να καταλήξω- έχουν κάποια αξία τα πρόσωπα της ελληνικής πολιτικής σκηνής σε αυτό το ρευστό διεθνές περιβάλλον, το οποίο ορίζεται από χίλιους διαφορετικούς παράγοντες, αυτή εστιάζεται στις αναφορές τους, στον βαθμό αντίστασης τους, στην αντίληψή τους για τα πράγματα, στην προσέγγισή τους -ιστορική, διεθνή και άλλη- απέναντι σε ζητήματα όπως το όνομα της Μακεδονίας, οι εγγυήσεις στην Κύπρο, η ενεργειακή πολιτική με ή χωρίς τη Δύση, η αίσθηση που έχουν για το πού τοποθετείται η χώρα, έστω και σε συνθήκες βαθιάς οικονομικής επικυριαρχίας των ξένων. Πλησιάζει η ώρα που θα κάνουμε ταμείο για όλους.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια