Το κουαρτέτο της ΑΟΖ βρίσκεται σε καλύτερη θέση από το κουαρτέτο των δανειστών μια και είναι πολύ πιο πλούσιο κουαρτέτο. Αυτό το κουαρτέτο, δηλαδή η Ελλάδα, η Κύπρος, το Ισραήλ και η Αίγυπτος κάθονται πάνω σε τρισεκκατομύρια δολάρια υδρογονανθράκων.
Η Κύπρος, το Ισραήλ και η Αίγυπτος, για καιρό τώρα, ψάχνουν τους κρυμμένους θησαυρούς που βρίσκονται στους βυθούς της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά εμείς, απλώς χαζεύουμε τους τρεις φίλους μας να ψάχνουν στις θάλασσές τους και δεν κάνουμε καμία κίνηση να ξυπνήσουμε και, επιτέλους, να τους μοιάσουμε και εμείς.
Είναι πράγματι λυπηρό να παρακολουθούμε τις εξελίξεις στον τομέα των υδρογονανθράκων και να παριστάνουμε ότι εμείς δεν έχουμε ανάγκη από γεωτρήσεις στην περιοχή μας, μια και καμία από τις τελευταίες τέσσερις ελληνικές κυβερνήσεις όχι μόνο δεν έδωσε σημασία σε αυτό τον τομέα αλλά, ουσιαστικά, τον παραμέλησε.
Για να είμαστε όμως δίκαιοι, πρέπει να παραδεχτούμε ότι ναι μεν «γίνεται ο χαμός» στη γειτονιά μας, αλλά εμείς δεν μπορούμε να παρακολουθήσουμε τις εξελίξεις γιατί βρισκόμαστε σε μια από τις τραγικότερες στιγμές της ιστορίας μας και η πολιτική, οικονομική και κοινωνική τραγωδία μας δεν μας δίνει την δυνατότητα να ανταποκριθούμε στα κοσμογονικά γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στη περιοχή μας. Τα πράγματα δεν πρόκειται σύντομα να καλυτερεύσουν τώρα που υπάρχει ένας παντοδύναμος Ερντογάν στο γειτονικό μας κράτος που θα αυξήσει την επιρροή του στην περιοχή μια και οι Αμερικανοί και οι Γερμανοί συνεχίζουν να είναι ερωτευμένοι μαζί του.
Για να καταλάβουμε που βρισκόμαστε σήμερα πρέπει να δούμε τα κοινά μας συμφέροντα με τα άλλα τρία μέρη του Κουαρτέτου. Όπως ήδη αναφέραμε η Κύπρος, το Ισραήλ και η Αίγυπτος έχουν αναγνωρίσει από νωρίς την αξία της ΑΟΖ και προχωρούν με σταθερά βήματα που θα του προσφέρουν σημαντικά οικονομικά οφέλη, ενώ η Ελλάδα έχει μείνει πολύ πίσω αυτό τον τομέα που, ουσιαστικά, είναι πολύ πιο κρίσιμος για την πατρίδα μας απ’ ότι είναι για τα άλλα τρία κράτη.
Όπως είναι γνωστόν, το Μάρτιο του 2010, η Γεωλογική Υπηρεσία των ΗΠΑ σε μια μελέτη της συμπέρανε ότι τα ύδατα του Ισραήλ, του Λιβάνου και της Κύπρου περιλάμβαναν, τουλάχιστον, 50 τρις. κυβικά πόδια φυσικού αερίου και ότι η Λεκάνη της Λεβαντίνης διαθέτει 227 τρις. κυβικά πόδια φυσικού αερίου και 483 εκατ. βαρέλια πετρελαίου.
Αυτοί οι αριθμοί δεν περιλαμβάνουν τα κοιτάσματα της Αιγύπτου και της Ελλάδας και έτσι εύκολα αντιλαμβανόμαστε τον τεράστιο ορυκτό πλούτο της Ανατολικής Μεσογείου και για αυτό βλέπουμε να έχουμε επισκέψεις από τις ναυτικές δυνάμεις της Ρωσίας και της Κίνας που δεν έχουν μόνο στο μυαλό τους την κατάσταση στη Συρία και την γεωστρατηγική αξία της περιοχής αλλά και στους υδρογονάνθρακες που έχουν αρχίσει να κάνουν αισθητή της παρουσία τους στην περιοχή. Αλλά, η Ελλάδα απλώς χαζεύει και θαυμάζει τις πρωτοβουλίες των γειτόνων της. Ίσως ψάχνει τα ισοδύναμα για τους υδρογονάνθρακες που δεν έχουμε ακόμα ανακαλύψει!
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΑΙΓΥΠΤΟΥ
Αυτή την περίοδο υπάρχει μια μεγάλη κινητικότητα ανάμεσα στην Ελλάδα, την Κύπρο και την Αίγυπτο με απώτερο σκοπό την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών των τριών κρατών. Τώρα είναι μεγάλη ευκαιρία γιατί το νέο καθεστώς της Αιγύπτου είναι απόλυτα εχθρικό προς την Τουρκία και, πολύ σωστά, Ελλάδα και Κύπρος προσπαθούν να συντονίσουν τις προσπάθειές του ώστε να υπάρξει μια τριμερή οριοθέτηση των τριών κρατών που θα αναγνωρίζει τα δικαιώματα του Καστελόριζου και της Στρογγύλης με αποτέλεσμα να μην έχει θαλάσσια σύνορα η Τουρκία με την Αίγυπτο.
Στην Τριμερή Σύνοδο Κορυφής Αιγύπτου, Ελλάδας και Κύπρου που έλαβε χώρα στο Κάιρο, στις 8 Νοεμβρίου 2014, τα τρία κράτη έβγαλαν ένα σημαντικό ανακοινωθέν που σένα σημείο αναφέρει τα ακόλουθα :
«Στο πλαίσιο αυτό, υπογραμμίζουμε τον οικουμενικό χαρακτήρα της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS) και αποφασίζουμε να προχωρήσουμε το ταχύτερο στις διαπραγματεύσεις για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών μας, όπου αυτό δεν έχει ακόμα γίνει.»
Αποφασίστηκε να αναφέρουν οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών και όχι ΑΟΖ διότι ένα από τα τρία κράτη, η Ελλάδα, δεν έχει ανακηρύξει ΑΟΖ και δεν δικαιούται να οριοθετήσει ΑΟΖ εάν δεν την έχει οριοθετήσει. Αλλά, ξεκάθαρα, αναφέρονται σε πάνω από μια οριοθέτηση που σημαίνει ότι έχουν αποφασίσει να γίνει οριοθέτηση όχι μόνο μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου αλλά και Ελλάδας-Κύπρου.
Φαίνεται με την αλλαγή καθεστώτος στην Αίγυπτο έχει ανοίξει ένας νέος δρόμος που κάνει την Ελλάδα αισιόδοξη για μια οριοθέτηση που θα είναι χρήσιμη και για τα δύο κράτη και θα διευκολύνει την συμμετοχή της Κύπρου όχι μόνο για να γίνει, επιτέλους, οριοθέτηση με την Ελλάδα αλλά και να συμπληρωθεί η οριοθέτηση της Κύπρου με την Αίγυπτο το 2003 που κακώς τότε η κυβέρνηση Κληρίδη δέχτηκε την παρέμβαση της κυβέρνησης Σημίτη για μερική οριοθέτηση ΑΟΖ προκειμένου να μην ενοχληθεί η Τουρκία.
Σήμερα, η Αίγυπτος μετά την ανακάλυψη του τεράστιου κοιτάσματος Ζορ μόλις 6 ν.μ. από την ΑΟΖ της Κύπρου έχει γίνει ο κύριος πρωταγωνιστής στο θέμα των υδρογονανθράκων στην Ανατολική Μεσόγειο και η Ελλάδα πρέπει, άμεσα, να προβεί σε συμφωνία με την Αίγυπτο γιατί είμαι πεπεισμένος ότι τα μεγαλύτερα κοιτάσματα υδρογονανθράκων βρίσκονται στο τρίγωνο που συνορεύουν οι ΑΟΖ της Ελλάδας, της Αιγύπτου και της Κύπρου. Επιτέλους, ας αντιληφθούμε ότι δεν έχουμε άλλο καιρό για χάσιμο.
Πάντως, αυτή την περίοδο, ετοιμάζεται μια νέα τριμερή σύνοδος κορυφής, ανάμεσα στην Ελλάδα, την Αίγυπτο και την Κύπρο, τον Δεκέμβρη στην Αθήνα όπου για πρώτη φορά θα λάβει μέρος και ο Αλέξης Τσίπρας, αλλά υποψιάζομαι ότι και αυτή η σύνοδος θα πάει στράφι γιατί κάποιος μας κοροϊδεύει. Είμαι σίγουρος ότι θα βγάλουν πάλι ένα παρόμοιο ανακοινωθέν, όπως το παραπάνω, και θα καταλήγουν αναφέροντας πάλι ότι «αποφασίζουμε να προχωρήσουμε το ταχύτερο στις διαπραγματεύσεις για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών μας, όπου αυτό δεν έχει ακόμα γίνει.»
Όπως έχω ξαναγράψει, οι οριοθετήσεις έχουν ήδη πραγματοποιηθεί από τους εμπειρογνώμονες των τριών κρατών και έχουν δοθεί οι γεωγραφικές συντεταγμένες. Επομένως, πρέπει να απαντηθεί η ερώτηση «γιατί μας κοροϊδεύουν»; Φαίνεται ότι η απάντηση είναι προφανής. Φοβούνται, ξεκάθαρα, την αντίδραση της Τουρκίας και δεν θα τολμήσουν να κάνουν τις οριοθετήσεις των ΑΟΖ τους. Ο Πρόεδρος Σίσι γνωρίζει ότι μια οριοθέτηση της ΑΟΖ της Αιγύπτου με αυτή της Ελλάδας θα σημαίνει ότι η Αίγυπτος δεν θα έχει θαλάσσια σύνορα με την Τουρκία. Φαίνεται ότι και οι τελευταίοι Έλληνες πρωθυπουργοί, ο Σαμαράς και ο Τσίπρας, σκέφτονται ακριβώς όπως ο Αιγύπτιος Πρόεδρος και δεν μπορούν να απαγκιστρωθούν από αυτό το φοβερό «φοβικό σύνδρομο» που πάσχουν όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις από την εποχή του Κώστα Σημίτη.
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ
Οι σημαντικές ανακαλύψεις φυσικού αερίου στην θαλάσσια περιοχή του Ισραήλ έχει αλλάξει τα γεωστρατηγικά μεγέθη της Ανατολικής Μεσογείου και διαφαίνεται ότι μέσα σε μια δεκαετία το Ισραήλ θα σταματήσει να έχει ενεργειακή εξάρτηση και θα γίνει εξαγωγέας φυσικού αερίου. Μετά από πενήντα χρόνια προσπάθειας για εξεύρεση πόρων ενέργειας η αμερικανική εταιρία Noble Energy του Χιούστον, Τέξας έκανε τρεις σημαντικές ανακαλύψεις.
Η πρώτη το 1999-2000 στα πεδία Μαρί και Νόα που υπολογίζεται ότι περιλαμβάνουν 31 δισεκατομμύρια κυβικά πόδια φυσικού αερίου.
Η δεύτερη τον Ιανουάριο του 2009 στο πεδίο Ταμάρ (238 δισεκατομμύρια κυβικά πόδια φυσικού αερίου) και στο πεδίο Νταλίτ (14 δισεκατομμύρια κυβικά πόδια φυσικού αερίου).
Η Τρίτη τον Δεκέμβριο του 2010 στο πεδίο Λεβιάθαν (453 δισεκατομμύρια κυβικά πόδια φυσικού αερίου) που ήταν η μεγαλύτερη ανακάλυψη φυσικού αερίου στον κόσμο την τελευταία δεκαετία, πριν την ανακάλυψη του κοιτάσματος Ζορ της Αιγύπτου.Όταν φάνηκε ότι το Ισραήλ βρίσκεται κοντά σε μια μπονάνζα υδρογονανθράκων το πρώτο πράγμα που σκέφτηκαν ήταν το θέμα της ασφάλειας των κοιτασμάτων κάτι που πρέπει να αντιληφτούν και να λάβουν τα μέτρα τους και οι κυβερνήσεις των Αθηνών και της Λευκωσίας. Έτσι αρκετά νωρίς σχεδίασαν την προστασία πλατφόρμων και την προστασία της μεταφοράς υδρογονανθράκων με διάφορα μεταφορικά μέσα, διότι μια σταθερή και ασφαλή μεταφορά αερίου είναι αναγκαία για αποτελεσματικές αγορές, μια αυξανόμενη οικονομία και για ενεργειακή ασφάλεια.
Η Noble πιστεύει ότι οι ανάγκες σε φυσικό αέριο στην περιοχή θα αυξάνονται και το έλλειμμα που είναι σήμερα στα 4 δις. κυβικά πόδια, θα φτάσει τα 9 δις. κυβικά πόδια το 2025. Επιπλέον, η Noble ισχυρίζεται ότι τα κοιτάσματα φυσικού αερίου, στην ισραηλινή ΑΟΖ, ανέρχονται πάνω από 40 τρις. κυβικά πόδια. Εμείς, βέβαια, απλώς παρακολουθούμε τις εξελίξεις στις γειτονικές χώρες και ζαλισμένοι από αυτούς του αριθμούς αρνούμαστε να ψάξουμε και εμείς για παρόμοια κοιτάσματα στις θάλασσές μας.
Τώρα το Ισραήλ προσπαθεί να δημιουργήσει ένα πλαίσιο (framework) που θα βοηθήσει στην δημιουργία ξένων επενδύσεων με βάση την ανακάλυψη των μεγάλων κοιτασμάτων στην ΑΟΖ του και θα δημιουργήσει μια οικονομική ανάπτυξη που θα συναγωνίζεται το κατά κεφαλήν εισόδημα της Γερμανίας και της Βρετανίας.
Το αέριο από το πεδίο Ταμάρ, που βρίσκεται 50 μίλια δυτικά της Χάιφας, παράγει το 60% της ηλεκτρικής παραγωγής του Ισραήλ. Το κοίτασμα του Λεβιάθαν, που δεν έχει ακόμα αναπτυχθεί, θα βοηθήσει το Ισραήλ να γίνει ένας εξαγωγέας φυσικού αερίου με κύριους πελάτες την Ιορδανία και την Αίγυπτο και αργότερα της Τουρκίας. Όλα αυτά πραγματοποιούνται και προωθούνται με την επίβλεψη της αμερικανικής διπλωματίας. Την περασμένη εβδομάδα, ο Υπουργός Ενέργειας του Ισραήλ, σε μια ομιλία του στην Ουάσιγκτον, υπογράμμισε το γεγονός ότι η κυβέρνησή του εργάζεται σκληρά να πείσει περισσότερες ξένες εταιρίες να επενδύσουν στην ΑΟΖ της χώρας του. Η κυβέρνησή του πιστεύει ότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να υπάρχουν ακόμα μεγάλα κοιτάσματα φυσικού αερίου του ίδιου ή μεγαλύτερου μεγέθους από αυτά του Ταμάρ και του Λεβιάθαν και ότι σε μεγαλύτερα βάθη θα βρεθούν και κοιτάσματα πετρελαίου. Αυτό, βέβαια, θα εξαρτηθεί από την προθυμία ξένων επενδυτών, που διαθέτουν την τεχνολογία, να προβούν σε μια επένδυση που θα κοστίσει, τουλάχιστον, 100 εκατ. δολάρια για κάθε απόπειρα εξόρυξης διάρκειας, τουλάχιστον, τριών μηνών.
Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ
Από την εποχή της ανακήρυξης της κυπριακής ΑΟΖ από τον Τάσσο Παπαδόπουλο, όλες οι κυπριακές κυβερνήσεις ήρθαν σε επαφή με τις ελληνικές κυβερνήσεις και ζήτησαν να γίνει η οριοθέτηση των ΑΟΖ των δύο κρατών. Για 10 χρόνια τώρα η Ελλάδα δεν έδειξε κανένα ενδιαφέρον για να συμβεί κάτι τέτοιο και θα έλεγα ότι είναι μια συνέχεια του φοβικού συνδρόμου που μας κατέχει για πολλές δεκαετίες. Είναι γνωστή η αδικαιολόγητη αντίδραση της Ντόρας Μπακογιάννη όταν έμαθε ότι ο Πρόεδρος Παπαδόπουλος θα ανακήρυσσε ΑΟΖ και αφάνταστα θυμωμένη του είπε ότι κάτι τέτοιο θα έφερνε σε πόλεμο την Ελλάδα με την Τουρκία. Όπως έχω γράψει πολλές φορές, η Κύπρος διαθέτοντας 4 τανκς και 2 ελικόπτερα δεν φοβήθηκε και δεν συνέβη απολύτως τίποτε.
Πρέπει εδώ να τονίσουμε, για μια άλλη φορά, ότι το κλειδί για την οριοθέτηση ανάμεσα στην Κύπρο και την Ελλάδα είναι η νήσος Στρογγύλη. Με βάση την αρχή της ίσης απόστασης (μέσης γραμμής) προκύπτουν θαλάσσια σύνορα Ελλάδας-Κύπρου μήκους 27 ν.μ. Χωρίς την επίδραση της Στρογγύλης, δεν έχουμε κοινά σύνορα ΑΟΖ με την Κύπρο κάτι πολύ αρνητικό από γεωστρατηγικής άποψης για την Ελλάδα και την Κύπρο.
Βέβαια, η Κύπρος δεν περιμένει εμάς για να συνεχίσει τις έρευνες στις περιοχές που έχει οριοθετήσει με την Αίγυπτο και το Ισραήλ. Τώρα μάλιστα μετά την ανακάλυψη του Αιγυπτιακού κοιτάσματος, οι εταιρίες ΕΝΙ της Ιταλίας και TOTAL της Γαλλίας επανέρχονται δριμύτερες σε αυτή την περιοχή. Η σημερινή ελληνική κυβέρνηση έχει ουσιαστικά παγώσει την διαδικασία έρευνας για τους ελληνικούς υδρογονάνθρακες και έχω την εντύπωση ότι οι δυο τελευταίοι υπουργοί Ενέργειας δεν γνωρίζουν τι ακριβώς είναι η ΑΟΖ και έτσι δεν βιάζονται να δουν γεωτρύπανα στους βυθούς των θαλασσών μας.
Πρόσφατα, ο πρώην Υπουργός Ενέργειας, Γιάννης Μανιάτης, σε δηλώσεις του στη Βουλή, αναφέρθηκε στη λίστα Βαρουφάκη λέγοντας:
«Η τρόικα πάντα ζητούσε στοιχεία για τις έρευνες υδρογονανθράκων της χώρας. Εμείς κάθε φορά τους παραπέμπαμε στα Δελτία Τύπου του υπουργείου, αρνούμενοι να εντάξουμε τον Ορυκτό Πλούτο της χώρας σε μνημόνια».
Και πρόσθεσε:
Σήµερα για πρώτη φορά στη λίστα του Γ. Βαρουφάκη (σελ. 20) η Κυβέρνηση δίνει αναφορά για τις έρευνες των ελληνικών κοιτασμάτων “Continuation of the current tender process for 20 gas and oil exploration fields according to international standards“
Τέλος, σε συνέντευξη που παραχώρησε ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς στην εφημερίδα «Καθημερινή» της Κύπρου, ανέφερε ότι για τα ζητήματα του Αιγαίου υπάρχει μία συζήτηση με την Τουρκία, επισημαίνοντας πως η Ελλάδα γνωρίζει το πρόβλημα της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας, «είναι άλλης φύσης πρόβλημα από το Κυπριακό, ακόμη και αν από πίσω υποκρύπτονται οι ίδιες αναθεωρητικές λύσεις. Αλλά, τα δύο είναι διαφορετικής φύσης προβλήματα», συμπλήρωσε ο ίδιος. Δηλαδή, ένας από τους λίγους έμπειρους υπουργούς της κυβέρνησης υπέπεσε σε ένα τραγικό λάθος υποστηρίζοντας, ουσιαστικά τις τουρκικές θέσεις περί υφαλοκρηπίδας και το έκανε μέσα στο κράτος που είναι τόσο υπερήφανο για την ΑΟΖ του. Οι Τούρκοι πάντοτε υποστηρίζουν ότι η μοναδική διαφορά τους με την Ελλάδα είναι αυτή της υφαλοκρηπίδας και αγνοούν την ΑΟΖ. Είμαι σίγουρος ότι στην επικείμενη επίσκεψη του Πρωθυπουργού στη Τουρκία ο Τσίπρας θα ασχοληθεί με διάφορα θέματα αλλά δεν θα τολμήσει να φέρει το θέμα της ΑΟΖ στο τραπέζι των συζητήσεων.
Και, ξαφνικά, είχαμε και τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, να εξηγεί την αδυναμία του να κατανοήσει τα διμερή θέματα Ελλάδας και Τουρκίας στο Αιγαίο Πέλαγος και να δηλώνει με μεγάλη αφέλεια:
«Είχα προτείνει και αντιμετώπισα μεγάλες αντιδράσεις, Έλληνες και Τούρκοι να διαθέσουν μια κοινή ακτοφυλακή μεταξύ της Τουρκίας και των ελληνικών νησιών. Οι Τούρκοι συμφωνούν, οι Έλληνες όχι. Πού ζούμε; Το θέμα είναι ότι πρέπει να τσακωνόμαστε τώρα για 10 χιλιόμετρα θαλάσσιου πλάτους, ποιος είναι πού και για ποιο πράγμα αρμόδιος ή να σώσουμε ανθρώπινες ζωές; Μερικές φορές μιλάμε μακριά από τα πραγματικά θέματα της ζωής».
Ευτυχώς που δεν μας είπε ότι η Ελλάδα δεν διαθέτει θαλάσσια σύνορα αλλά μας είπε ότι τσακωνόμαστε για τα 10 χιλιόμετρα που η Τουρκία απέχει από την Λέσβο. Τα θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας με την Τουρκία δεν είναι αυτά τα 10 χιλιόμετρα αλλά είναι 4.382 χλμ., εκ των οποίων 2.805 χλμ. είναι στο Αιγαίο και 1.577 χλμ. είναι στη Μεσόγειο. Οι Ευρωπαίοι παριστάνουν τους άσχετους μια και νομίζουν ότι μπορούν να υπάρξουν κοινές περιπολίες στο Αιγαίο ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία. Αυτά τα 4.382 χλμ. δεν είναι μόνο τα θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας αλλά είναι, επίσης και τα ανατολικά θαλάσσια σύνορα της ΕΕ. Επομένως, οι μόνες κοινές περιπολίες πρέπει να είναι αυτές του ελληνικού ναυτικού με αυτές των ναυτικών δυνάμεων της Ευρώπης.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Για την Ελλάδα, η Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) είναι η πιο κρίσιμη θαλάσσια ζώνη για τα ελληνικά συμφέροντα. Σε περίπτωση που η Ελλάδα αποφασίσει να δημιουργήσει μια ΑΟΖ στον ελληνικό θαλάσσιο χώρο θα έχει οφέλη και πλεονεκτήματα σε θέματα όπως αυτά της αλιείας, της εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικού πλούτου των βυθών που διαθέτουν πετρέλαιο και φυσικό αέριο, της ρύπανσης του περιβάλλοντος και ιδιαίτερα στα θέματα που αφορούν την Ελληνοτουρκική διένεξη.
Επομένως, σύντομα, η Ελλάδα θα πρέπει να προβεί στην ίδια ενέργεια στην οποία προέβησαν οι ΗΠΑ, η Ρωσία και οι περισσότερες χώρες της ΕΕ, δηλαδή να διακηρύξει την κυριαρχία της σε ΑΟΖ, με βάση το εθιμικό δίκαιο της θάλασσας, όπως αυτό εκφράζεται στη Σύμβαση του Δίκαιου της Θάλασσας. Φυσικά, μια τέτοια ΑΟΖ δεν θα διαθέτει μόνο η ηπειρωτική χώρα, αλλά και όλα τα ελληνικά νησιά. Χρησιμοποιώντας τις αρχές της ΑΟΖ το μεγαλύτερο ποσοστό του Αιγαίου και οι φυσικοί του πόροι, όπως βλέπουμε στο παραπάνω χάρτη, θα ανήκουν στην Ελλάδα και με αυτό τον τρόπο δεν θα χρειασθεί ούτε να γίνει κάποια επέκταση των χωρικών μας υδάτων, ούτε να συζητάμε με τους Τούρκους αν τα νησιά μας έχουν υφαλοκρηπίδα ή όχι.
Η Ελλάδα όταν αποφασίσει να δημιουργήσει ΑΟΖ σε όλες τις θάλασσές της ακολουθώντας πιστά τις διατάξεις του Δίκαιου της Θάλασσας δεν έχει να φοβηθεί τίποτα από την Τουρκία. Απλώς η Τουρκία θα αρνηθεί να αναγνωρίσει μια ελληνική ΑΟΖ όπως ακριβώς έκανε και με την κυπριακή ΑΟΖ, αλλά η Κύπρος ούτε φοβήθηκε ούτε σταμάτησε από αυτή την ενέργεια της Τουρκίας και μάλιστα πήρε και την έγκριση της ΕΕ. Η Άγκυρα θα πρέπει να συνειδητοποιήσει και να αποδεχτεί ότι δεν μπορεί να επιβάλει τις όποιες νέο-οθωμανικές βλέψεις της στη σύγχρονη διεθνή πραγματικότητα.
Οι αυξανόμενες τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο Πέλαγος, τα σενάρια μυστικής διπλωματίας μεταξύ Αθήνας- Άγκυρας και η αμέλεια των ελληνικών κυβερνήσεων να υιοθετήσουν μια Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη θέτουν σε κίνδυνο τα εθνικά κυριαρχικά μας δικαιώματα σε μια περίοδο που η Ελλάδα εμφανίζεται τρωτή απέναντι σε διεθνείς πιέσεις.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια