Η στρατηγική των ΗΠΑ για τον TAP και ο ρόλος της Ελλάδας

Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης

Δωρεάν στην πολιτική, ως γνωστόν, δεν είναι τίποτα. Πόσο μάλλον στην εξωτερική πολιτική. Τα «ευήκοα ώτα» που βρήκε ο πρωθυπουργός στις ΗΠΑ κοστίζουν. Και τώρα, που φαινομενικά ο κίνδυνος πέρασε, έρχεται η ώρα του λογαριασμού: ενέργεια, Σκοπιανό, Κυπριακό, Προσφυγικό.

Η μέθοδος που χρησιμοποίησε για να φέρει αναγκαστικά στο τραπέζι της συμφωνίας για τη δημιουργία κάθετου ενεργειακού διαδρόμου Ελλάδας - Βουλγαρίας, παρακλαδιού του ΤAP, τους αρμόδιους υπουργούς Πέτκοβα και Σκουρλέτη ο Αμερικανός βοηθός υπουργός Ενέργειας Εϊμος Χοκστάιν είναι σχεδόν καουμπόικη.

Καταφθάνοντας στην Αθήνα ημέρες μετά το ραντεβού Κέρι - Τσίπρα, ο κύριος Χοκστάιν έδειξε φοβερή βιασύνη να κλείσει την ελληνοβουλγαρική συμφωνία, που είναι τμήμα του επιμέρους έργου, για να «γεμίσει» ο νέος αγωγός -ο οποίος πετά οριστικά έξω τους Ρώσους- με αζέρικο αέριο. Σχεδόν απαιτητικά, ο κ. Χοκστάιν ζήτησε από την κυβέρνηση να επιταχύνει για να «ενώσουμε τις τελείες». Οπου «τελείες», η κατασκευή σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου σε Καβάλα - Αλεξανδρούπολη, ο κάθετος ενεργειακός άξονας με τη Βουλγαρία και ο βασικός άξονας του αγωγού μέσω Τουρκίας.

Το έργο είναι, χωρίς αμφιβολία, σοβαρό, αλλά μην ξεχνάμε μια βασική παράμετρό του: Η Ελλάδα, αν τυχόν τα «σπάσει» με τους Ρώσους, σε λίγα χρόνια από τώρα θα εξαρτάται ενεργειακά από αγωγό φυσικού αερίου ο οποίος θα διέρχεται από τουρκικό έδαφος. Αν σταματά η τροφοδοσία του από εκεί, καταλαβαίνετε τις συνέπειες. Υπάρχει όμως ακόμα μία παράμετρος, την οποία θα αντιληφθείτε αν προσέξετε τον χάρτη: Η ολοκλήρωση του αγωγού ΤAP ενδεχομένως να αποτελεί μέρος της λύσης του Κυπριακού. Διότι, αν ισχύει αυτό που θρυλείται, ότι επιδίωξη των Αμερικανών είναι το φυσικό αέριο που εξορρύσεται σε οικόπεδα νοτίως της Μεγαλονήσου να διοχετεύεται στην Ευρώπη μέσω Κύπρου και Τουρκίας, καταλαβαίνετε ότι η γείτων θα αναβαθμιστεί σε μεγάλο δυτικό ενεργειακό κόμβο εις βάρος της Ρωσίας. Και ο νέος άξονας κρατών (η δημιουργία του οποίου θα περνά μέσα από μια επανενωμένη Κύπρο) είναι Ισραήλ - Κύπρος - Τουρκία - Ελλάδα. Τουρκία άνευ Ερντογάν, βεβαίως, ή με Ερντογάν αποδυναμωμένο.

Ο δε TAP θα είναι αγωγός που μπορεί να γεμίσει με κυπριακό αέριο, όταν τα αζέρικα κοιτάσματα θα σώνονται. Λαμβανομένου υπόψη, επίσης, ότι ο αμερικανικών συμφερόντων αγωγός σχεδιάζεται -μέσω της διέλευσής του από το ελληνικό έδαφος- να φθάνει και στα Σκόπια, μεταξύ άλλων χωρών της Βαλκανικής, αντιλαμβάνεστε γιατί οι ΗΠΑ βιάζονται να μας τα συμβιβάσουν με την ΠΓΔΜ. Το πρόβλημα είναι ότι εμείς, δυστυχώς, είμαστε ο κομπάρσος σε αυτήν την εξίσωση, χωρίς μεγάλα περιθώρια ελιγμών. Με τράπεζες-χάρτινους πύργους και ταμείο χωρίς σάλιο, χορεύουμε στον ρυθμό που παίζουν τα νταούλια τους.

Εφημερίδα Δημοκρατία

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.