Οι στρατηγικοί σχεδιασμοί των ΗΠΑ και η ανάδειξη νέου αρχηγού στη Ν.Δ.
 |
Γράφει ο Σάββας Καλεντερίδης
|
Μάλιστα, οι επιλογές αυτές θα πρέπει να γίνονται έστω κι αν χρειαστεί να παραβιαστούν ιδεολογικές γραμμές των κυβερνώντων. Για παράδειγμα, ο Ιωάννης Μεταξάς, παρότι γερμανοτραφής και ιδεολογικά πιο κοντά στη χιτλερική Γερμανία, αρκετά πριν αρχίσει ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος πείσθηκε από τους Αγγλους ότι τα συμφέροντα της Ελλάδας είναι με τη Βρετανία, εγγράφοντας με την επιλογή του αυτή υποθήκες για την ενσωμάτωση των ιταλοκρατούμενων τότε Δωδεκανήσων και της Κύπρου.
Εκτοτε, η Ελλάδα είναι γεωπολιτικά προσανατολισμένη σε Δύση, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ε.Ε., ένας προσανατολισμός που, όπως αποδείχθηκε από τον ρου των ιστορικών γεγονότων, εξυπηρέτησε τα εθνικά μας συμφέροντα, παρά το σκοτεινό παράδειγμα της Κύπρου και της κατάστασης που επικρατεί στο Αιγαίο, με την Τουρκία να διεκδικεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο το μισό, με την ανοχή, αν όχι με την παρότρυνση των ίδιων των ΗΠΑ.
Τα βαθιά αποτυπώματα στον εθνικό κορμό του αδελφοκτόνου πολέμου 1944-1949, με την Αριστερά να θεωρεί τη Δύση γενικώς, την Αγγλία και τις ΗΠΑ ειδικώς υπεύθυνες για την κατάληξη του Εμφύλιου Πολέμου, και όσα επακολούθησαν εις βάρος των ηττημένων σε συνδυασμό με τον βρόμικο ρόλο του Λονδίνου και της Ουάσινγκτον στην εθνοκάθαρση των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης, της Ιμβρου και της Τενέδου, στο Κυπριακό και στις ελληνοτουρκικές κρίσεις με φόντο τον έλεγχο του Αιγαίου δημιούργησαν αυτό που λέμε σύνδρομο αντιαμερικανισμού στην Ελλάδα.
Ο αντιαμερικανισμός, που ανατροφοδοτείται εξαιτίας του ότι οι στρατηγικοί σχεδιασμοί των ΗΠΑ σε ορισμένες περιπτώσεις συνεχίζουν να θίγουν και να αντιστρατεύονται τα εθνικά μας συμφέροντα σε Ελλάδα και Κύπρο, είναι η κυριότερη αιτία που δεν επιτρέπει τη φυσιολογική ανάπτυξη των ελληνοαμερικανικών σχέσεων.
Για όλους τους παραπάνω λόγους οι ΗΠΑ θεωρούσαν πάντα την Ελλάδα μια δύσκολη χώρα και είχαν κατά νου τη δημιουργία κατάλληλων συνθηκών στο πολιτικό σκηνικό, ούτως ώστε κυρίως τα κόμματα εξουσίας να είναι «πειθήνια» και να μη δημιουργούν προβλήματα στις πολιτικές της Ουάσινγκτον στα Βαλκάνια, στον Εύξεινο Πόντο, στο Αιγαίο, στην ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή.
Η απείθεια του Κώστα Καραμανλή την περίοδο 2004-2007, κυρίως στο ζήτημα των ενεργειακών σχέσεων με τη Μόσχα και στο Σκοπιανό, ώθησε τις ΗΠΑ στη διαμόρφωση συνθηκών που θα διευκόλυναν την ανατροπή του, τη διαδοχή του στην κυβέρνηση από τον «βολικό» ΓΑΠ και στη θέση του αρχηγού της Ν.Δ. από την επίσης «βολική» Ντόρα Μητσοτάκη.
Το σκάνδαλο των ομολόγων, οι πυρκαγιές του 2007 και το σκάνδαλο του Βατοπαιδίου ήταν μια ευκαιρία για την υλοποίηση του σχεδίου, το οποίο όμως εφαρμόστηκε κατά το ήμισυ, αφού πέτυχε στο θέμα του ΓΑΠ, χάλασε όμως στα άλλο μισό η «σούπα», με την εκλογή Σαμαρά στην αρχηγία της Ν.Δ.
Εν τω μεταξύ, η Ελλάδα, με καθοριστική «συμβολή» του ΓΑΠ, καταστράφηκε οικονομικά και εκ των πραγμάτων είναι πιο «βολική και πειθαρχική», όπως αποδεικνύεται από το «ευχαριστώ τους Αμερικανούς» του Δραγασάκη και τη δημόσια ομολογία της χειραγώγησής του εναντίον της Ε.Ε. από τον ίδιο τον Τσίπρα, και μάλιστα όσο πατούσε το έδαφος των ΗΠΑ, αφού εν τω μεταξύ είχε διαρρεύσει σχετικό έγγραφο του πρέσβη μας στην Ουάσινγκτον και ενώ τον εξευτέλιζαν με το θέμα των Σκοπίων τα γεράκια της Ουάσινγκτον.
Ενώ, λοιπόν, με τη μια πλευρά οι ΗΠΑ πέτυχαν και πάλι αυτό που ήθελαν, αντικαθιστώντας τον ΓΑΠ με τον Τσίπρα, στο προσκήνιο είναι και πάλι η εκλογή προέδρου στη Ν.Δ.
Και πάλι υπάρχουν οι βολικοί, που και ισχυρούς δεσμούς έχουν με διάφορα συστήματα εξουσίας στις ΗΠΑ και αδυναμίες σε σχέση με ζητήματα διαφθοράς που τους αφορούν. Και αναφερόμαστε σε ένιους εκ των φερομένων ως υποψηφίων.
Μένει να δούμε αν οι πολίτες, ανεξαρτήτως κόμματος και ιδεολογίας, θα επιτρέψουν τη μετατροπή της Ελλάδας σε κανονική μπανανία ή αν θα επέμβουν και πάλι, όπως στην περίπτωση Σαμαρά, για να εκλεγεί ένας αρχηγός που θα σέβεται τον εαυτό του, τους πολίτες και την Ιστορία αυτής της χώρας και δεν θα είναι έτοιμος να ξεπουλήσει ιδεολογία και πατρίδα για την καρέκλα της εξουσίας.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια