Ας πούμε τώρα ότι, αύριο το πρωί μπουκάρουν οι τούρκοι και μας παίρνουν πέντε νησιά στην τύχη.
Τι θα κάνει η ελληνική κυβέρνηση;
Προφανώς υπομονή και θα παραμείνει ήσυχη καθώς ακόμη κι αν ταραχτεί τίποτε δεν θα αλλάξει.
Την επόμενη ημέρα θα ευχαριστήσει τους αμερικανούς επειδή δεν επέτρεψαν στους τούρκους να πάρουν έξι νησιά.
Στη συνέχεια, οι τούρκοι παίρνουν θάρρος και μ’ ένα πύραυλο μεγάλου βεληνεκούς χτυπάνε τη Θεσσαλονίκη.
Τι θα κάνει τότε η ελληνική κυβέρνηση;
Προφανώς υπομονή και θα παραμείνει ήσυχη καθώς ακόμη κι αν ταραχτεί τίποτε δεν θα αλλάξει.
Την επόμενη ημέρα θα ευχαριστήσει τους αμερικανούς επειδή δεν επέτρεψαν στους τούρκους να χτυπήσουν και το Κιλκίς.
Στο τέλος και αφού οι τούρκοι θα έχουν αποθρασυνθεί πλήρως, στέλνουν μια ομάδα κομάντος και απαγάγουν τον Σάλλα, τον Μπόμπολα, τον Κοπελούζο, τον Φλαμπουράρη και τον μπαμπά του Νίκου Παππά.
Τι θα κάνει τότε η ελληνική κυβέρνηση;
Ε, φυσικά θα αντιδράσει με κάθε τρόπο. Μια τέτοια ενέργεια θα θεωρηθεί απεχθής και ιδιαζόντως επιθετική και προσβλητική καθώς θα έχει αγγίξει τα ιερά και όσια Πατρίδος και Κυβέρνησης.
Άρα τέρμα οι ευχαριστίες και το zen, θα προχωρήσουμε σε επιστράτευση και πόλεμο για να πάρουμε πίσω τους απαχθέντες.
Όταν λοιπόν τα πράγματα φτάσουν στο μη περαιτέρω, ακόμη και η πιο ήσυχη, υποχωρητική και φιλειρηνική χώρα και κυβέρνηση σταματά τον διάλογο και περνάει στη δράση. Αυτός ήταν άλλωστε και ο λόγος που το Γελαστό Παιδί μαζί με το Γυαλιστερό Εθνίκι πήγαν στην πολεμική άσκηση «Παρμενίων». Για να ελέγξουν ιδίοις όμμασι το αξιόμαχον του Plan B.
Αυτά στον πόλεμο. Πάμε τώρα στην οικονομία όπου όμως επίσης εδώ και καιρό διεξάγεται ένας πόλεμος.
Μας βομβαρδίζουν με μέτρα οι γερμανοί, διάλογο εμείς και υπερήφανες ήττες.
Μας βομβαρδίζουν με μέτρα από το ΔΝΤ, διάλογο εμείς και ευχαριστήρια στους αμερικανούς.
Μας βομβαρδίζει με απειλές, εκβιασμούς και γελοιοποίηση ο Σόιμπλε, ανοχή και αποδοχή εμείς.
Αναρωτιέμαι, λοιπόν, υπάρχει κάποιο όριο σε αυτή την τραγωδία;
Ως πότε θα υπακούμε στα μέτρα και θα πιστεύουμε ότι είναι μονόδρομος;
Ως πότε η κυβέρνηση θα υπηρετεί το δόγμα «αυτή είναι η κατάσταση και δεν μπορούμε να την αλλάξουμε»; Τον Φλαμπουράρη αποκλείεται να μας τον απαγάγουν οι γερμανοί, με τον Κοπελούζο τα έχουν βρει γιατί έχει κάνει κοινοπραξία με την Fraport και παίρνουν τα αεροδρόμια, ενώ ο Σάλλας παχαίνει τις τράπεζες για να τις πάρει έτοιμες η DeutscheBank.
Τι πρέπει να συμβεί, όχι για να προχωρήσει η κυβέρνηση στην εφαρμογή ενός Plan B -μη λέμε μαλακίες-, αλλά τουλάχιστον να μπει στο μυαλό της να σχεδιάσει μία εναλλακτική λύση. Τώρα που οι δανειστές ζητούν τη μείωση του ποσοστού συμμετοχής ελλήνων ναυτικών στη σύνθεση των ακτοπλοϊκών πληρωμάτων κατά 10%, η κυβέρνηση ίσως και να ενοχληθεί, διότι αν συμβεί αυτό αποδυναμώνεται το επιχείρημα για τη μόνιμη φοροαπαλλαγή των εφοπλιστών, ότι δηλαδή οι άγιοι αυτοί προσφέρουν το θεάρεστο έργο της απασχόλησης ελλήνων ναυτικών. Ανιδιοτελώς, πάντα!
Ίσως, βέβαια, ούτε τώρα ενοχληθεί η κυβέρνηση. Και με 10% λιγότερους έλληνες ναυτικούς, το ιερό και όσιο παραμένει στο εφοπλιστικό αφορολόγητο. Θα βρεθεί κάποιο άλλο επιχείρημα για να συνεχίσει να ισχύει. Όμως θα πρέπει κάποιος να μας πει που βρίσκεται το όριο της άρνησης.
Ο Σόιμπλε απειλεί ότι αν δεν εφαρμοστούν όλα τα μέτρα, το Grexit θα είναι μονόδρομος.
Τι θα γίνει τότε;
Θα συνεχίσουμε τη διαπραγμάτευση;
Κι αν δεν υπάρχει το άλλο μέρος με ποιον θα διαπραγματευτούμε;
Οι συζητήσεις δεν είναι σαν τους ποδοσφαιρικούς αγώνες όπου αν δεν εμφανιστεί η αντίπαλη ομάδα στο γήπεδο τότε οι βαθμοί της νίκης πιστώνονται στην ομάδα που κατέβηκε στον αγώνα.
Τι θα γίνει αν η Γερμανία βάλει όρους για μοίρασμα του Αιγαίου σε έλληνες και τούρκους;
Τι θα γίνει αν η Γερμανία ζητήσει να καταργηθούν εντελώς οι μισθοί στην Ελλάδα για να γίνουμε ανταγωνιστική οικονομία;
Τι θα γίνει αν η Γερμανία ζητήσει να φιλοξενούνται δωρεάν στην Ελλάδα οι γερμανοί τουρίστες;
Εν πάση περιπτώσει, ας αναφερθώ σε έναν σοβαρό λόγο για την κυβέρνηση, τι θα γίνει αν η Γερμανία ζητήσει την απαγόρευση των εμφανίσεων του μπαμπά του Νίκου Παππά σε εκπομπές του MEGA;
Ορίστε, έφτασα στα όρια της προσβολής!
Θα μάθουμε ποτέ ποιο είναι το όριο σχεδιασμού ενός Plan B;
Να πεθάνουμε οι μισοί;
Να μεταναστεύσουμε όλοι;
Να βαφτίσουμε όλα τα παιδιά Χανς και Έρικα;
Μονόδρομος τα μέτρα και η υποταγή, αλλά κάποτε δεν πρέπει να μας πουν αν υπάρχει κάποιο όριο για να δούμε μια εναλλακτική λύση;
Αν δεν υπάρχει όριο, τότε ας φερθούν έστω και τώρα έντιμα κι ας βγει ο Τσίπρας σε διάγγελμα να μας πει το λυτρωτικό «ο σώζων εαυτόν σωθήτω» να ξέρουμε κι εμείς τι θα κάνουμε.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια