 |
Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος
|
Οι Βρυξέλλες έδειξαν αυτές τις ημέρες πόσο κατώτερες των περιστάσεων είναι, όταν φυσικά δεν πρόκειται για την εξυπηρέτησε εθνικών συμφερόντων μεγάλων κρατών, αλλά για πραγματικές ανάγκες τις οποίες θα όφειλε να αντιμετωπίζει και να θεραπεύει η πολιτική.
Όμως ούτε αξιοπρέπεια υπάρχει, ούτε σοβαρότητα. Αντίθετα, θριαμβεύει η υποκρισία, η οποία έχει αγγίξει πλέον επίπεδα πρωτόγνωρα σε αυτό το πανάκριβο και βερμπαλιστικό θεσμικό κουκούλι το οποίο κοροϊδεύει συστηματικά τον κόσμο – κάτι που εύκολα γίνεται ανεκτό σε περιόδους ηρεμίας, δύσκολα όμως αντέχει στην απογύμνωση των μεγάλων κρίσεων.
Ακόμα, δεν υπάρχει και ικανότητα, όπως δεν υπάρχει και βούληση. Τα δύο τελευταία βέβαια δεν είναι μόνον «προνόμιο» των Βρυξελλών, αλλά και της ελληνικής κυβέρνησης, η οποία ανύπαρκτη ούσα κάθεται και κοιτάει την τραγωδία να εξελίσσεται, με τον πρωθυπουργό να μην είναι σε θέση να κάνει τίποτα περισσότερο από κριτική στα όργανα στα οποία ο ίδιος συμμετέχει και τις αποφάσεις των οποίων – τραγικές για την Ελλάδα – έχει ο ίδιος συνυπογράψει. Δηλαδή, και η υποκρισία είναι κοινό χαρακτηριστικό…
Αδιάφοροι, ανίκανοι και υποκριτές: οι ευρωπαίοι για την τραγωδία που έχει προκαλέσει η ίδια η πολιτική τους, οι δικοί μας τόσο για την τραγωδία όσο και για τις επιπτώσεις της στη χώρα.
Κι όσοι ανησυχούν μήπως αυτή η κρίση αποτελέσει το τέλος της σημερινής Ευρώπης, ίσως δεν θα έπρεπε να κόπτονται και τόσο πολύ: τέτοια «Ευρώπη», που συνδέεται πια μόνον με παρακμή, υποκρισία και εθνικούς εγωισμούς, ίσως δεν έχει πλέον λόγο υπάρξεως. Ισως πρέπει όλο αυτό να γκρεμιστεί και κάτι νέο να χτιστεί απ’ την αρχή…
Αυτή η Ευρώπη, όπως κατάντησε, ούτε θα αντέξει, ούτε πρέπει να αντέξει για πολύ ακόμα…
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια