Εκ πρώτης όψεως, η εσωκομματική σύγκρουση στη ΝΔ φαίνεται πως εξυπηρετεί τον ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον αποδυναμώνει την αντιπολίτευση γενικά και αφήνει χωρίς πολιτική έκφραση την κοινωνική δυσφορία απέναντι στα νέα μέτρα.
Ωστόσο αυτή είναι μια πρώτη ανάγνωση του ζητήματος ή καλύτερα μια πρώτη συνέπεια της εσωκομματικής κρίσης στη ΝΔ. Διότι είναι εξαιρετικά πιθανόν, σε δεύτερο χρόνο, η κρίση στην ΝΔ και στην κεντροδεξιά γενικώς να μετατραπεί σε γενική πολιτική κρίση και να προκαλέσει αλυσιδωτά φαινόμενα πολιτικού κατακερματισμού. Ας δούμε πως.
Ως γνωστόν η φύση απεχθάνεται το κενό. Πολύ περισσότερο η πολιτική, η οποία καθορίζεται πάντα από τις ανάγκες της πρακτικής ζωής που απαιτούν ρύθμιση. Εάν υποθέσουμε βασίμως πως η διαδικασία εκλογής αρχηγού στην ΝΔ θα προκαλέσει φυγόκεντρες τάσεις - και αυτό είναι μια βάσιμη υπόθεση - τότε θα πρέπει να δούμε ποιο θα είναι το πολιτικό αποτέλεσμα αυτής της εξέλιξης.
Κατ’ αρχήν η εκλογή αρχηγού στην ΝΔ θα αλλάξει το πολιτικό τοπίο. Εάν εκλεγεί ο Μεϊμαράκης - πράγμα δύσκολο πλέον - τότε η ανάγκη για ουσιαστικές αλλαγές μέσα στη ΝΔ θα παραμείνει χωρίς απάντηση και επομένως η ΝΔ θα συνεχίσει σπαρασσόμενη, καθώς θα εξακολουθεί να βρίσκεται ενόψει ανακατατάξεων. Δεν αποκλείεται μάλιστα κάποιο εκ των υποψηφίων να προχωρήσουν στη δημιουργία κόμματος.
Εάν εκλεγεί οποιοσδήποτε εκ των τριών, τότε είναι εξαιρετικά πιθανόν το καραμανλικό στρατόπεδο να προχωρήσει στη δημιουργία νέου κόμματος - μάλιστα έχει βρεθεί και το όνομα, Ελληνικό Λαϊκό Κόμμα - έτσι ώστε η κεντροδεξιά να επαναπροσδιοριστεί με δύο πλέον κόμματα, την ΝΔ και το ΕΛΚ. Σε κάθε περίπτωση, η κεντροδεξιά βαδίζει σε ένα έδαφος αστάθειας, κατακερματισμού. Εάν αυτή η διαδικασία χαρακτηρίσει τους επόμενους μήνες, τότε η κυβέρνηση θα βρεθεί χωρίς ενιαία αντιπολιτευτική γραμμή. Θα έχει απέναντί της διάφορες επιμέρους φωνές, χωρίς όμως αυτές να αμφισβητούν στην πράξη την πολιτική της ηγεμονία.
Αυτό αρχικά θα εμπεδώσει ένα κλίμα απόλυτης κυριαρχίας του Τσίπρα και μια τάση άμεσης και πλήρους εφαρμογής του προγράμματος. Ωστόσο, σε δεύτερο χρόνο, η απουσία αντιπολίτευσης από την κεντροδεξιά, θα μεταφερθεί μοιραία εντός του ΣΥΡΙΖΑ, ως ανάγκη συγκρότησης αντιπολιτευτικού λόγου εντός της αριστεράς. Εφόσον η ΛΑΕ είναι εκτός Βουλής, τότε η αίσθηση παντοδυναμίας του Τσίπρα πιθανόν να οδηγήσει την βέβαιη κοινωνική δυσαρέσκεια προς τα αριστερά, με αποτέλεσμα να περάσει εντός του ΣΥΡΙΖΑ η αντιπολιτευτική δυναμική. Αυτή η εξέλιξη σίγουρα θα αναζωπυρώσει την φλόγα των συνιστωσών, σε νέα μορφή αυτή τη φορά.
Διότι, πολύ απλά, εάν οι βουλευτές και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αισθανθούν την απουσία της κεντροδεξιάς από το αντιπολιτευτικό κάδρο, είναι βέβαιον ότι θα ανασύρουν από την φαρέτρα τους ευκολότερα τα αριστερά αντιμνημονιακά τους βέλη, καθώς θα έχουν απέναντί τους μια κοινωνία που θα διαμαρτύρεται έντονα, μια κοινωνία που δεν θα βλέπει στην κεντροδεξιά προοπτική εναλλακτικής κυβερνητικής λύσης.
Με λίγα λόγια, η κρίση στην ΝΔ μπορεί εν συνεχεία να μετατραπεί σε εσωκομματική κρίση του ΣΥΡΙΖΑ. Το εάν αυτή η εξέλιξη διευκολύνει τα σχέδια των Βρυξελλών για την δημιουργία ενός μεγάλου συνασπισμού, θα εξαρτηθεί από την ικανότητα του Τσίπρα να αντιμετωπίσει μια νέα εσωκομματική σύγκρουση και από την δυνατότητα της κεντροδεξιάς να ανασυγκροτηθεί πολιτικά σε σύντομο χρόνο.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια