Καλή η στήριξη, αλλά έρχεται και η ώρα της εξαργύρωσής της, η ώρα του λογαριασμού. Και επειδή το παιχνίδι αυτό που αδυνατεί να κατανοήσει ο Αλέξης Τσίπρας, οι ξένοι ηγέτες το γνωρίζουν πολύ καλά, η οικονομική διπλωματία, ή μάλλον η... επιχειρηματική διπλωματία, θα πάρει σταδιακά το πάνω χέρι. Όλοι θα παρελάσουν από εδώ.
Για να διαπιστώσουν τι είδους business μπορούν να ελπίζουν ότι θα εξασφαλίσουν για τα επιχειρηματικά συμφέροντα των χωρών τους. Για να διαπιστώσουν στο κάτω κάτω αν (από τη δική τους σκοπιά) αξίζει τον κόπο που κράτησαν την έρημη αυτή χώρα στην Ευρωζώνη. Και να δουν αν τους συμφέρει να συνεχίσουν να την έχουν εντός. Αναλαμβάνοντας -όσο και αν εμείς τοκογλύφους τους ανεβάζουμε και οικονομικούς δολοφόνους τους κατεβάζουμε- ένα σημαντικό πολιτικό κόστος σε σχέση με την τάση που είχε διαμορφωθεί στις τοπικές τους κοινωνίες. Προς το παρόν βρίσκονται στην φάση του window shopping, όμως θα έρθει και η ώρα της επιλογής.
Μπορεί ο Έλληνας πρωθυπουργός να έχει κάνει προόδους από την εποχή που προσφωνούσε την καγκελάριο Μέρκελ... μαντάμ, ή προσέβαλε στο Παρίσι τον Γάλλο πρόεδρο με το Ολαντρέου, όμως στο παιχνίδι της οικονομικής διπλωματίας έχει παραμείνει κουμπούρας. Ο βαθμός που παίρνει είναι πολύ κάτω από τη βάση. Απέτυχε στις εξετάσεις που έδωσε μπροστά στο επενδυτικό κοινό στο Ινστιτούτο Κλίντον, αποτυγχάνει καθημερινά επιλέγοντας για παράδειγμα να συναντά τις ακτιβίστριες που θέλουν να κλείσουν τις Σκουριές και όχι έναν από τους μεγαλύτερους ξένους επενδυτές στην Ελλάδα.
Μετά το τσάμπα μάγκας, στην Ελλάδα θα καθιερωθεί κάποια στιγμή και η φράση "τσάμπα αριστεροσύνη". Όπως αυτή που πουλά η κυβέρνηση ικανοποιώντας στιγμιαία το αίσθημα της αδικίας που νιώθουν πολλοί συμπολίτες μας που έχουν βρεθεί σε κατάσταση απαξίωσης, χωρίς όμως να πράττει τίποτα για να μπορέσει να τους προσφέρει έστω και μία αχτίδα ελπίδας για το μέλλον. Γιατί χωρίς ανάπτυξη, χωρίς επενδυτές, δεν μπορούν να υπάρξουν θέσεις εργασίας, δεν μπορεί να υπάρξει ανάκαμψη. Αλλά αυτά είναι πολύ ψιλά γράμματα για τους περισσότερους από τους συμμετέχοντες στην δεύτερη "πρώτη φορά αριστερά" κυβέρνηση.
Ο κ. Ολάντ, όπως και η κυρία Μέρκελ, όπως και οι Αμερικανοί υπουργοί και αξιωματούχοι που επισκέπτονται την Ελλάδα, όπως και ο Κινέζος πρωθυπουργός ή και ο πρόεδρος Πούτιν, ένα κυρίως πράγμα έχουν στο μυαλό τους. Τι δουλειές θα πάρουν οι επιχειρήσεις τους στην Ελλάδα. Και βέβαια και τι γεωπολιτικά ανταλλάγματα. Αμυντικές δαπάνες, Ενέργεια και Υδρογονάνθρακες, Ορυκτός πλούτος, Μεταφορές και Υποδομές, τουρισμός και ξενοδοχεία καθώς και τα φιλέτα των ιδιωτικοποιήσεων, είναι μερικές μόνο από τις business που τους ενδιαφέρουν. Και το δηλώνουν επίσημα. Δεν κρύβονται. Αντίθετα περηφανεύονται για τις συμφωνίες που μπορούν να κλείσουν και τις θεωρούν –και σωστά– επίτευγμα.
Ο κ. Τσίπρας εκτός από τα ταχύρυθμα μαθήματα αγγλικών, που δεν τον έχουν ωφελήσει και πάρα πολύ, καλό θα ήταν να κάτσει να ενημερωθεί και να μάθει, πώς μπορεί να ασκήσει και σύγχρονο μάνατζμεντ υψηλού επιπέδου. Καθώς φαντάζομαι ότι δεν πρέπει να πολυπαιδεύτηκε ως φοιτητής και εκείνος αλλά και οι περισσότεροι που τον πλαισιώνουν. Μια και οι ηγέτες των κομματικών νεολαιών και φοιτητικών οργανώσεων συνήθως είχαν και... εναλλακτικούς τρόπους να αποκτούν τα πτυχία τους όταν κάποια στιγμή το αποφάσιζαν, χωρίς ιδιαίτερη μελέτη...
Οπότε ό,τι μάθει καλό θα του κάνει. Έστω και... παπαγαλία. Αρκεί να καταλάβει και τι θέλουν οι άλλοι ηγέτες από αυτόν αλλά και τι πρέπει κάποια στιγμή να αρχίσει να διεκδικεί και εκείνος. Και να μπορέσει να μοιράσει την πίτα χωρίς να προκαλέσει συγκρούσεις και αποκλεισμούς. Γιατί να είναι βέβαιος ότι θα έρθει η στιγμή που ο μήνας του μέλιτος με τους ξένους ηγέτες, ακόμη και με τον Ολάντ, θα τελειώσει αν για παράδειγμα οι Γάλλοι δεν πάρουν καμιά σημαντική δουλειά από εκείνες που τους ενδιαφέρουν. Τίποτε δεν προσφέρεται δωρεάν στην εποχή μας.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια