Κυρίες και κύριοι της αρπαχτής, της διαπλοκής, της ρεμούλας, των σούξου μούξου κυκλωμάτων, της εξουσιαστικής μονιμότητας, της μόνιμης εξουσιαστικότητας, της αβρής Ν.Δ., της σκληρής Ν.Δ., της κουτσαβάκικης Ν.Δ., των ποταμηδόν παρατασσόμενων, των παροχθίως συμπαρατασσόμενων:
Δυστυχώς μπλέξατε με τα κωλόπαιδα. Ο αγύρτης επικεφαλής τους ξαναμπαίνει σήμερα στο Μαξίμου. Και θα πρέπει να το πάρετε πια απόφαση, ότι ήρθαν για να μείνουν.
Ας μην είμαστε εμπαθείς, εντάξει. Αλλά δεν μπορούμε να είμαστε και απαθείς. Διότι όλοι λουστήκαμε λίγο-πολύ το μπόι και την πολιτική μουστάκα του Μεϊμαράκη. Και τις κεντροαριστερές τρακατρούκες. Και τον βιολογικό πόλεμο των δικών μας που αποφάσισαν ότι δεν είμαστε δικοί τους. Και τις μύγες των μεγάλων ΜΜΕ. Και τις σκνίπες των δημοσκόπων. Και τα ρεσάλτα όσων πίστεψαν ότι το καράβι της Αριστεράς έμεινε ξυλάρμενο. Και προσπάθησαν να το στείλουν στον βυθό.
Δικαιούμαστε συνεπώς μια μέρα -μία, όχι παραπάνω- να το χαρούμε. Σχεδόν πενήντα χρόνια μάς κάθονται στον σβέρκο. Μια ο ένας, μια ο άλλος, κι η Αριστερά στη γωνία. Με τους αγώνες, τις αγωνίες, τις αυτοκριτικές, τις λογικές εξηγήσεις για τα αποτελέσματα, με βάθος ταξικό πάντα, αλλά στη γωνία. Να παίζουν οι άλλοι, να βουλιάζουν τη χώρα, κι εμείς στη γωνία. Με το κεράκι -αξίες, ήθος, ανιδιοτέλεια- αναμμένο, αλλά στη γωνία. Και τώρα πήγαν να μας ξαναχώσουν. Πριν αλέκτορα...
Αλλά ο λαός αποφάνθηκε: Τέρμα η γωνία, κουφάλες. Κι όπως λέει η γηραιά κυρία της γειτονιάς μου, να είναι καλά τα παιδιά. Όλα τα παιδιά, μικρά, μεσαία, μεγαλύτερα, που στάθηκαν όρθια. Που δεν απαρνήθηκαν, ούτε κώλωσαν μπροστά στην εμπάθεια των οπαδών της παλινόρθωσης ή στα σκληρά λόγια των οπαδών της επανόρθωσης. Που δεν δραπέτευσαν στη μέση της μάχης εν ονόματι των αρχών. Και επέμειναν στα δύσκολα: Να είναι χρήσιμοι σε όσους θέλουν να εκπροσωπούν.
Μπορούμε σήμερα να είμαστε περήφανοι. Για έναν λαό που τόλμησε, για τρίτη φορά μέσα σε λίγους μήνες, εν μέσω capital control και βομβαρδισμού από χίλιες μεριές, να δώσει στον Αλέξη Τσίπρα και στον ΣΥΡΙΖΑ την ισχυρή εντολή που του ζήτησαν. Αλλά και με τα παιδιά που έρχονται από μακριά και αποδείχτηκαν σκληρά καρύδια. Αποφασισμένα να πάνε μακριά. Στην περιπέτεια της αλλαγής και της ελπίδας. Καλό δρόμο...
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια