Να τελειώνουμε!

Γράφει ο Βασίλης Γκουρογιάννης  Δικηγόρος - συγγραφέας

Δεν χρειάζεται φαντασία για να γνωρίζουμε πώς θα είναι η επόμενη εβδομάδα των εκλογών. Θα εξελιχθεί νομοτελειακά και θα κινηθεί η χώρα όπως ένα τρένο πάνω στις ράγες. Το πού μπορεί να πάει ένα τρένο είναι φανερό, δεν μπορεί να λοξοδρομήσει κατά τα κέφια ή την τρέλα του κάθε οδηγού, αυτό που... παίζεται είναι σε ποιους σταθμούς θα πάρει και ή θα αφήσει επιβάτες και σε ποιο κόστος θα τιμολογηθεί το εισιτήριο.
Από 21 Σεπτέμβρη η χώρα θα κινηθεί τηλεχειριζόμενη από τα γνωστά ευρωπαϊκά κέντρα, δεν θα ξεφύγει από τις στρωμένες ράγες και όποιος έχει αυταπάτες και ελπίδες από τους νικητές των εκλογών, αυταπατάται.

Για πρώτη φορά ψηφίζουμε χωρίς ελπίδα, εντελώς μουδιασμένοι και απογοητευμένοι σαν να πηγαίνουμε σε εκτελεστικό απόσπασμα, εφόσον η χάρη που μας έταξε ο ΣΥΡΙΖΑ απερρίφθη, χωρίς μάλιστα να έχουμε και το μακάβριο πλεονέκτημα της εκπλήρωσης της τελευταίας επιθυμίας. Χωρίς ελπίδα λοιπόν και χωρίς δυνάμεις ψυχικές και αντοχές κοινωνικές και οικονομικές θα πορευτούμε προς το σκοτεινό μέλλον. Στη γενιά των μεγαλύτερων έτυχαν εποχές δημιουργίας οικονομικής, αλλά με λάθος διαχείριση, έτσι τώρα οφείλουμε να υποστούμε τις συνέπειες μιας ασωτίας που μας προκάλεσε η παραίσθηση της ευδαιμονίας. Τώρα θα ακολουθήσουμε τον δύσκολο και λιτό τρόπο των πατεράδων μας, που έζησαν τη ζωή τους χωρίς απολαύσεις και τράφηκαν με αξίες και ιδανικά άλλου είδους, έστω και αν ο διχασμός της ιδεολογίας και της ιδεοληψίας τούς οδήγησε σε εμφύλιο κατασπαραγμό! Εν πάση περιπτώσει κάτι ήλπιζαν, ήλπιζαν σε μας, αλλά τα παιδιά μας σε τι ελπίζουν;

Σε τι πρέπει να ελπίζουν; Αγνοούν και την Ελληνική Γραμματεία, από όπου θα μπορούσαν να αντλούν την παρηγοριά που αφήνει η σοφία και η τέχνη. Σε λίγες μέρες ψηφίζουμε και πάλι. Περίπου ψηφίζουμε τόσες φορές όσες και οι αρχαίοι Αθηναίοι στην Εκκλησία του Δήμου και αντί να εξαφανίσουν τους δημαγωγούς τους πολλαπλασίασαν και τους έκαναν καταστροφείς της Πολιτείας και του δημοκρατικού καθεστώτος. Το ντιμπέιτ ήταν μια καλή ευκαιρία να δούμε τους αρχηγούς στοιχισμένους δίπλα δίπλα σαν τα παπαγαλάκια στο κλαδί. Τι μας είπαν; Προσωπικά δεν ξεκαθάρισα κάτι περισσότερο μέσα μου, αντιθέτως έκλεισα την τηλεόραση με περισσότερη σύγχυση και ανησυχία. Ενας, ένας είναι ικανοί να μας καταστρέψουν από ανεπάρκεια, όλοι μαζί ίσως κάτι κάνουν εφόσον δεν θα υποσκάπτει ο ένας τη θέση του άλλου. Αυτό νομίζουμε ότι θέλει ο απελπισμένος λαός.

Έθνος

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.