Γράφει ο Στέλιος Κούλογλου
Το Σαλίνα, είναι ένα από τα νησιά του Αιόλου στην Σικελία, εκατοντάδες χιλιόμετρα από την Αθήνα. Αλλά η σκέψη πολλών από όσους συμμετέχουν στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ, το οποίο διοργανώνουν κάθε χρόνο οι περίφημοι αδελφοί Ταβιάνι, είναι αλλού.
Είμαι ο μόνος Έλληνας που βρέθηκα στο νησί, με ευκαιρία την ειδική,τιμητική προβολή της «Νονάς» στο Φεστιβάλ: όμως η συζήτηση είναι για την Ελλάδα και τις σημερινές εκλογές.
Δεν είμαστε ο μοναδικός λαός που βράζει στο ζουμί του. Ακόμη και οι Ιταλοί, που φημίζονται για την εξωστρεφή τους κουλτούρα και την προσήλωση τους στην Ευρώπη,δεν ασχολούνται τα τελευταία χρόνια παρά με τον Μπερλουσκόνι και τα άλλα σκάνδαλα τους. Αλλά είναι διαφορετικά τα πράγματα σε αυτό το Φεστιβάλ στην όμορφη «Δίδυμη», όπως αποκάλεσαν το Σαλίνα οι Αρχαίοι Έλληνες που το αποίκισαν, εξαιτίας των διδύμων, ανενεργών σήμερα, ηφαιστείων που δεσπόζουν στο νησάκι. Το πρόγραμμα των προβολών είναι φέτος γεμάτο με ντοκιμαντέρ για την Συρία, τους πρόσφυγες και άλλα διεθνή προβλήματα. Και οι συμμετέχοντες, από όλον τον κόσμο, ενδιαφέρονται για τις εξελίξεις στην Ελλάδα γιατί αντιλαμβάνονται ότι κατά κάποιο τρόπο παίζεται και το δικό τους μέλλον. «Αν δεν είχε υπάρξει ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα,δεν θα είχε εκλεγεί ο Κόρμπιν πρόεδρος των Εργατικών στην Μεγάλη Βρετανία», συμπεραίνει ένας από τους συμμετέχοντες.«Η ανατροπή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που κυριαρχεί στην Ευρώπη χτίζεται λιθαράκι με λιθαράκι. Και το πρώτο το βάλατε εσείς στην Ελλάδα».
Πρέπει κάποια στιγμή να δούμε τη μεγάλη εικόνα: δεν είναι από συνήθεια ότι μια σειρά από ηγέτες και πολιτικοί της Ευρώπης έτρεξαν να υποστηρίξουν τον ΣΥΡΙΖΑ στις σημερινές εκλογές. Όχι μόνο ο Ιγκλέσιας των Podemos, ο Γκίζι του De Linke ή ο Λοράντ του ΚΚ Γαλλίας αλλά ακόμα και αυτή η Σκα Κέλερ,η Γερμανίδα συμπρόεδρος των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο. Και αυτή, για την απόφαση της να εμφανιστεί και να μιλήσει στην κεντρική, προχθεσινή εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ στη Πλατεία Συντάγματος, θα αντιμετωπίσει μεγάλες αντιδράσεις στο κόμμα της, από την ισχυρή δεξιά πτέρυγα των Πρασίνων. Τα ίδια μεγάλα ρίσκα παίρνουν όχι μόνο οι αριστεροί σοσιαλιστές που τάσσονται δημοσίως υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και οι Podemos που έχουν σε λίγους μήνες εκλογές.
Δεν είναι ότι στο εσωτερικό των Ισπανών δεν υπάρχουν αντιδράσεις ή και σοβαρές επιφυλάξεις για την διαπραγματευτική στρατηγική της ελληνικής κυβέρνησης,για το μνημόνιο που τελικώς υπεγράφη ή για ότι άλλο μπορεί κανείς να καταλογίσει στην προηγούμενη κυβέρνηση για όσα έκανε ή δεν έκανε στην εξάμηνη θητεία της. Για την ακρίβεια,οι αριστεροί στην Ευρώπη έχουν ακριβώς τις ίδιες επιφυλάξεις και κριτικές με αυτές που ακούμε στην Ελλάδα.
Όλοι όμως καταλαβαίνουν ότι από την μάχη που δόθηκε προκλήθηκαν τα πρώτα ρήγματα και ότι η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ θα σήμαινε πλήρη επικράτηση των πιο ακραίων συντηρητικών δυνάμεων στην Ευρώπη. Γι αυτό και στην Ελλάδα, δεν χρειάζεται να σκεφτούμε τι θα γίνει την Δευτέρα, αν η ΝΔ κερδίσει και ο Αδωνις βγει από τη γιάφκα που βρίσκεται τον τελευταίο μήνα κρυμμένος. Απλά πρέπει να σκεφτούμε ότι δεν πρέπει, είτε με μια ψήφο διαμαρτυρίας ή την αποχή, να δολοφονήσουμε την ελπίδα.
Δεν είμαστε ο μοναδικός λαός που βράζει στο ζουμί του. Ακόμη και οι Ιταλοί, που φημίζονται για την εξωστρεφή τους κουλτούρα και την προσήλωση τους στην Ευρώπη,δεν ασχολούνται τα τελευταία χρόνια παρά με τον Μπερλουσκόνι και τα άλλα σκάνδαλα τους. Αλλά είναι διαφορετικά τα πράγματα σε αυτό το Φεστιβάλ στην όμορφη «Δίδυμη», όπως αποκάλεσαν το Σαλίνα οι Αρχαίοι Έλληνες που το αποίκισαν, εξαιτίας των διδύμων, ανενεργών σήμερα, ηφαιστείων που δεσπόζουν στο νησάκι. Το πρόγραμμα των προβολών είναι φέτος γεμάτο με ντοκιμαντέρ για την Συρία, τους πρόσφυγες και άλλα διεθνή προβλήματα. Και οι συμμετέχοντες, από όλον τον κόσμο, ενδιαφέρονται για τις εξελίξεις στην Ελλάδα γιατί αντιλαμβάνονται ότι κατά κάποιο τρόπο παίζεται και το δικό τους μέλλον. «Αν δεν είχε υπάρξει ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα,δεν θα είχε εκλεγεί ο Κόρμπιν πρόεδρος των Εργατικών στην Μεγάλη Βρετανία», συμπεραίνει ένας από τους συμμετέχοντες.«Η ανατροπή της νεοφιλελεύθερης πολιτικής που κυριαρχεί στην Ευρώπη χτίζεται λιθαράκι με λιθαράκι. Και το πρώτο το βάλατε εσείς στην Ελλάδα».
Πρέπει κάποια στιγμή να δούμε τη μεγάλη εικόνα: δεν είναι από συνήθεια ότι μια σειρά από ηγέτες και πολιτικοί της Ευρώπης έτρεξαν να υποστηρίξουν τον ΣΥΡΙΖΑ στις σημερινές εκλογές. Όχι μόνο ο Ιγκλέσιας των Podemos, ο Γκίζι του De Linke ή ο Λοράντ του ΚΚ Γαλλίας αλλά ακόμα και αυτή η Σκα Κέλερ,η Γερμανίδα συμπρόεδρος των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο. Και αυτή, για την απόφαση της να εμφανιστεί και να μιλήσει στην κεντρική, προχθεσινή εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ στη Πλατεία Συντάγματος, θα αντιμετωπίσει μεγάλες αντιδράσεις στο κόμμα της, από την ισχυρή δεξιά πτέρυγα των Πρασίνων. Τα ίδια μεγάλα ρίσκα παίρνουν όχι μόνο οι αριστεροί σοσιαλιστές που τάσσονται δημοσίως υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και οι Podemos που έχουν σε λίγους μήνες εκλογές.
Δεν είναι ότι στο εσωτερικό των Ισπανών δεν υπάρχουν αντιδράσεις ή και σοβαρές επιφυλάξεις για την διαπραγματευτική στρατηγική της ελληνικής κυβέρνησης,για το μνημόνιο που τελικώς υπεγράφη ή για ότι άλλο μπορεί κανείς να καταλογίσει στην προηγούμενη κυβέρνηση για όσα έκανε ή δεν έκανε στην εξάμηνη θητεία της. Για την ακρίβεια,οι αριστεροί στην Ευρώπη έχουν ακριβώς τις ίδιες επιφυλάξεις και κριτικές με αυτές που ακούμε στην Ελλάδα.
Όλοι όμως καταλαβαίνουν ότι από την μάχη που δόθηκε προκλήθηκαν τα πρώτα ρήγματα και ότι η ήττα του ΣΥΡΙΖΑ θα σήμαινε πλήρη επικράτηση των πιο ακραίων συντηρητικών δυνάμεων στην Ευρώπη. Γι αυτό και στην Ελλάδα, δεν χρειάζεται να σκεφτούμε τι θα γίνει την Δευτέρα, αν η ΝΔ κερδίσει και ο Αδωνις βγει από τη γιάφκα που βρίσκεται τον τελευταίο μήνα κρυμμένος. Απλά πρέπει να σκεφτούμε ότι δεν πρέπει, είτε με μια ψήφο διαμαρτυρίας ή την αποχή, να δολοφονήσουμε την ελπίδα.
0 Σχόλια