Ο δρόμος για τη Δαμασκό

Γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος

Στον δρόμο για τη Δαμασκό ο Εβραίος επιπλοποιός Σαούλ σκληρός διώκτης των Χριστιανών άκουσε τη φωνή του Κυρίου να του λέει «Σαούλ, Σαούλ, τι με διώκεις;» και έγινε ο Απόστολος Παύλος. Στον δρόμο για τη Δαμασκό, Ουάσιγκτον και Μόσχα, που διεξάγουν δι' αντιπροσώπων έναν αιματηρό και βρώμικο πόλεμο στην Ουκρανία,
αρχίζουν στρατιωτικές συνομιλίες προφανώς για τον συντονισμό της δράσης τους κατά του Ισλαμικού Κράτους και όχι για να αποφύγουν μεταξύ τους σύγκρουση, όπως ισχυρίζεται η αμερικανική πλευρά, η οποία όμως διά στόματος Κέρι δεν αποκλείει οι συνομιλίες να αφορούν συνεργασία.
Οι ΗΠΑ χρειάζονται τη Μόσχα στη Συρία καθώς η ρωσική παρουσία είναι ανεκτή από το Ισραήλ σε αντίθεση με τη Χεζμπολά και τους Φρουρούς της Επανάστασης του Ιράν, και επιπλέον από μόνη της η παρουσία ρωσικών στρατιωτικών δυνάμεων στο πλευρό του Ασαντ παγώνει κάθε σκέψη των Ερντογάν - Νταβούτογλου για κατάληψη τμήματος της συριακής επικράτειας. Μαζί απέναντι στους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, μαζί απέναντι στο Ιράν και μαζί στο Ιράκ και στη Συρία, Ρωσία και ΗΠΑ δεν αφήνουν πλέον καμιά αμφιβολία ότι ο κοινός παρονομαστής ζωτικών τους συμφερόντων στην Ευρύτερη Μέση Ανατολή είναι διευρυμένος.
Εύλογα τίθεται το ερώτημα πώς με δεδομένη τη μετάλλαξη της πολιτικής - διπλωματικής προσέγγισης σε στρατιωτική συμμαχία κατά των τζιχαντιστών μπορεί να παραταθεί η Ψυχροπολεμική Αντιπαράθεση Ουάσιγκτον - Μόσχας στην πρώην ΕΣΣΔ, στην Ουκρανία και τη Γεωργία αλλά και στον Πόλεμο των Αγωγών μεταφοράς Πετρελαίου και Φυσικού Αερίου μεταξύ των δύο χωρών που καταγράφεται τα τελευταία είκοσι πέντε χρόνια. Προφανώς οι ΗΠΑ κατάλαβαν με καθυστέρηση ότι η συνεργασία με τη Ρωσία έχει πολύ μικρότερο κόστος από την εξώθηση της Μόσχας σε ευρασιατική συμμαχία με το Πεκίνο και ότι σε κάθε περίπτωση η ισοτιμία των δύο υπερδυνάμεων πέραν των πυρηνικών οπλοστασίων θα είναι εικονική, με το Κρεμλίνο επί της ουσίας να είναι ο ήσσων εταίρος του Λευκού Οίκου.
Λύση για την πρώην ΕΣΣΔ αποδεκτή και για τις δυο πλευρές υπάρχει: Ούτε ανασύσταση της Ρωσικής αυτοκρατορίας, ούτε περικύκλωση της Μόσχας από ένα διαρκώς διευρυνόμενο ΝΑΤΟ αλλά ένα καθεστώς επικαιροποιημένης φινλανδοποίησης. Το πρόβλημα των ΗΠΑ όμως εξακολουθεί να είναι, σε περίπτωση συνολικής εξομάλυνσης των σχέσεων της Μόσχας με τη Δύση, η απειλή μιας στρατηγικής συμμαχίας Ρωσίας - Γερμανίας στην Ευρασία που συρρικνώνει, αν δεν εκμηδενίζει, τον γεωπολιτικό ρόλο της Ουάσιγκτον στη γηραιά ήπειρο.

Έθνος

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.