Πολύ διασκεδαστικό πράγματι το σουρεαλιστικό σποτ με τον Λαφαζάνη
που πάει με ταξί στο Νομισματοκοπείο να το καταλάβει, πλην όμως δεν
είναι ώρα για πλάκες. Διότι τα ποσοστά της ΛΑΕ είναι τόσο γλίσχρα, που
θα έπρεπε κανονικά να έχουν εμβάλει σε σοβαρές σκέψεις τους ανθρώπους
που αποφάσισαν να ρίξουν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Τι φταίει;
Ας αρχίσουμε από τα προφανή: ο Λαφαζάνης ισχυρίζεται πως δεν έριξε αυτός την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ο Τσίπρας, που παραιτήθηκε! Το πρώτο μάθημα που παίρνει ένας μαρξιστής – λενινιστής, όταν πρωτομπαίνει στο κόμμα, είναι να μην διαστρέφει την πραγματικότητα και να γνωρίζει κάθε φορά πια είναι η κυρίαρχη αντίθεση.
Δεν έριξε την κυβέρνηση ο Λαφαζάνης; Μα δεν καταψήφισε τη συμφωνία; Δεν έμεινε η κυβέρνηση με 118 βουλευτές; Πώς θα συνέχιζε αμέριμνος ο Τσίπρας να κυβερνάει; Κάνοντας κυβέρνηση με την ΝΔ; Αυτό δεν ήταν ούτε εφικτό, ούτε επιθυμητό. Γίνεται ο λαός να ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ και, χωρίς να μεσολαβήσουν εκλογές, να τον κυβερνάει η ΝΔ; Να ξαναγυρίσουμε δηλαδή στο 1965, όπου εξελέγη ο Παπανδρέου και καταλήξαμε να κυβερνάει ο Κανελλόπουλος; Αυτό ήθελε να γίνει ο Λαφαζάνης;
Η αλήθεια είναι απλή και σκληρή: οι βουλευτές της αριστερής πλατφόρμας έριξαν την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αγνοώντας την βασική αντίθεση, ανάμεσα στο μεταπολιτευτικό πολιτικό και επιχειρηματικό μπλοκ που ρήμαξε τη χώρα και στην αριστερά.
Το επόμενο επιχείρημα είναι εξίσου αφελές: μα αφού ψήφισε μνημόνιο, ορθώς την ρίξαμε, διότι μνημόνιο δεν υπήρχε στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Το επιχείρημα είναι τόσο αφελές, που καταντάει εξοργιστικό. Είναι σαν να λέμε, πως ο Τρότσκι και ο Στάλιν και τα άλλα παιδιά θα έπρεπε, δυο χρόνια μετά την Οκτωβριανή επανάσταση, να πάνε με τους λευκούς και να ρίξουν τον Λένιν, διότι υιοθέτησε την Νέα Οικονομική Πολιτική και εισήγαγε κανόνες ελεύθερης αγοράς. Προφανώς πρόκειται για μη σοβαρή πολιτική προσέγγιση. Ο Τσίπρας και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έκαναν μια αναγκαία τακτική υποχώρηση, διότι διαφορετικά θα έπρεπε να κάνουν το χατίρι στον Σαμαρά και στη Μέρκελ και να παραιτηθούν. Και αυτό δεν το ήθελαν.
Το επόμενο επιχείρημα είναι πως έπρεπε πράγματι να επιμείνουν και να συγκρουστούν. Πώς; Με ποιες κοινωνικές δυνάμεις; Με ποιο συσχετισμό δυνάμεων; Αν ήταν έτσι και ο Κουτσούμπας που έχει την ίδια άποψη, θα έπρεπε να μπει κι αυτός στο ταξί της ΛΑΕ. Αλλά δεν μπαίνει. Διότι προφανώς γνωρίζει κι αυτός, πως ο συγκεκριμένος συσχετισμός των δυνάμεων δεν επιτρέπει αυτή τη στιγμή σύγκρουση με την ΕΕ.
Ακόμα και αν ο Τσίπρας το αποφάσιζε και άκουγε τον Λαφαζάνη, τι θα γινόταν; Θα κατέρρεε μέσα σε λίγες ώρες, διότι το 80% του λαού δεν επιθυμεί έξοδο από την ΕΕ, ούτε επιθυμεί να κλείσουν οι τράπεζες, ούτε επιθυμεί να μείνει χωρίς προμήθειες η χώρα. Και αφού δεν το επιθυμεί, αφού δεν υπάρχει κοινωνικό κίνημα ισχυρό, που να επιθυμεί έξοδο από την ΕΕ, ο Τσίπρας θα κατάρρεε και το πιθανότερο θα ήταν να του ζητούσαν και συγκεκριμένες ευθύνες για την καταστροφή της χώρας. Όσοι λοιπόν υποστηρίζουν πως ο Τσίπρας έπρεπε να συγκρουστεί έχουν πέσει στο κλασικό λάθος του αριστερισμού. Που πάντα είναι σκέτος τυχοδιωκτισμός.
Τούτων δοθέντων, δεν είναι καθόλου παράξενο που τα ποσοστά της ΛΑΕ είναι κάτω του 5%. Διότι κανένας αριστερός δεν μπορεί να δεχθεί ούτε την ανατροπή της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε να δεχθεί την αφελή ιδέα της κοπής εθνικού νομίσματος. Αν ήταν να λύνονταν τα προβλήματα των κρατών με την κοπή νομίσματος, θα είχανε βάλει όλοι μπρος τις μηχανές τους και θα είχαν γλυτώσει. Το νόμισμα δεν είναι το πιλάφι των μουσουλμάνων. Ακόμα κι αυτοί, το τοποθετούν στην άλλη ζωή.
Επομένως, είναι πράγματι εύστοχο το σποτ με το ταξί: κατάλαβε ο Πάνος Λαφαζάνης το πρόβλημα και μπήκε στο ταξί. Θα πάει στο Χολαργό, θα δει τι ακριβώς υπάρχει εκεί μέσα, και μετά την επίσκεψη αυτή, αφού διαπιστώσει πως είναι άδειος ο Χολαργός, σοφότερος ελπίζουμε, θα ξανασκεφτεί τις πολιτικές εξελίξεις με άλλο μάτι. Όχι τόσο σουρεαλιστικό.
Ας αρχίσουμε από τα προφανή: ο Λαφαζάνης ισχυρίζεται πως δεν έριξε αυτός την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ο Τσίπρας, που παραιτήθηκε! Το πρώτο μάθημα που παίρνει ένας μαρξιστής – λενινιστής, όταν πρωτομπαίνει στο κόμμα, είναι να μην διαστρέφει την πραγματικότητα και να γνωρίζει κάθε φορά πια είναι η κυρίαρχη αντίθεση.
Δεν έριξε την κυβέρνηση ο Λαφαζάνης; Μα δεν καταψήφισε τη συμφωνία; Δεν έμεινε η κυβέρνηση με 118 βουλευτές; Πώς θα συνέχιζε αμέριμνος ο Τσίπρας να κυβερνάει; Κάνοντας κυβέρνηση με την ΝΔ; Αυτό δεν ήταν ούτε εφικτό, ούτε επιθυμητό. Γίνεται ο λαός να ψηφίζει ΣΥΡΙΖΑ και, χωρίς να μεσολαβήσουν εκλογές, να τον κυβερνάει η ΝΔ; Να ξαναγυρίσουμε δηλαδή στο 1965, όπου εξελέγη ο Παπανδρέου και καταλήξαμε να κυβερνάει ο Κανελλόπουλος; Αυτό ήθελε να γίνει ο Λαφαζάνης;
Η αλήθεια είναι απλή και σκληρή: οι βουλευτές της αριστερής πλατφόρμας έριξαν την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αγνοώντας την βασική αντίθεση, ανάμεσα στο μεταπολιτευτικό πολιτικό και επιχειρηματικό μπλοκ που ρήμαξε τη χώρα και στην αριστερά.
Το επόμενο επιχείρημα είναι εξίσου αφελές: μα αφού ψήφισε μνημόνιο, ορθώς την ρίξαμε, διότι μνημόνιο δεν υπήρχε στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Το επιχείρημα είναι τόσο αφελές, που καταντάει εξοργιστικό. Είναι σαν να λέμε, πως ο Τρότσκι και ο Στάλιν και τα άλλα παιδιά θα έπρεπε, δυο χρόνια μετά την Οκτωβριανή επανάσταση, να πάνε με τους λευκούς και να ρίξουν τον Λένιν, διότι υιοθέτησε την Νέα Οικονομική Πολιτική και εισήγαγε κανόνες ελεύθερης αγοράς. Προφανώς πρόκειται για μη σοβαρή πολιτική προσέγγιση. Ο Τσίπρας και η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έκαναν μια αναγκαία τακτική υποχώρηση, διότι διαφορετικά θα έπρεπε να κάνουν το χατίρι στον Σαμαρά και στη Μέρκελ και να παραιτηθούν. Και αυτό δεν το ήθελαν.
Το επόμενο επιχείρημα είναι πως έπρεπε πράγματι να επιμείνουν και να συγκρουστούν. Πώς; Με ποιες κοινωνικές δυνάμεις; Με ποιο συσχετισμό δυνάμεων; Αν ήταν έτσι και ο Κουτσούμπας που έχει την ίδια άποψη, θα έπρεπε να μπει κι αυτός στο ταξί της ΛΑΕ. Αλλά δεν μπαίνει. Διότι προφανώς γνωρίζει κι αυτός, πως ο συγκεκριμένος συσχετισμός των δυνάμεων δεν επιτρέπει αυτή τη στιγμή σύγκρουση με την ΕΕ.
Ακόμα και αν ο Τσίπρας το αποφάσιζε και άκουγε τον Λαφαζάνη, τι θα γινόταν; Θα κατέρρεε μέσα σε λίγες ώρες, διότι το 80% του λαού δεν επιθυμεί έξοδο από την ΕΕ, ούτε επιθυμεί να κλείσουν οι τράπεζες, ούτε επιθυμεί να μείνει χωρίς προμήθειες η χώρα. Και αφού δεν το επιθυμεί, αφού δεν υπάρχει κοινωνικό κίνημα ισχυρό, που να επιθυμεί έξοδο από την ΕΕ, ο Τσίπρας θα κατάρρεε και το πιθανότερο θα ήταν να του ζητούσαν και συγκεκριμένες ευθύνες για την καταστροφή της χώρας. Όσοι λοιπόν υποστηρίζουν πως ο Τσίπρας έπρεπε να συγκρουστεί έχουν πέσει στο κλασικό λάθος του αριστερισμού. Που πάντα είναι σκέτος τυχοδιωκτισμός.
Τούτων δοθέντων, δεν είναι καθόλου παράξενο που τα ποσοστά της ΛΑΕ είναι κάτω του 5%. Διότι κανένας αριστερός δεν μπορεί να δεχθεί ούτε την ανατροπή της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, ούτε να δεχθεί την αφελή ιδέα της κοπής εθνικού νομίσματος. Αν ήταν να λύνονταν τα προβλήματα των κρατών με την κοπή νομίσματος, θα είχανε βάλει όλοι μπρος τις μηχανές τους και θα είχαν γλυτώσει. Το νόμισμα δεν είναι το πιλάφι των μουσουλμάνων. Ακόμα κι αυτοί, το τοποθετούν στην άλλη ζωή.
Επομένως, είναι πράγματι εύστοχο το σποτ με το ταξί: κατάλαβε ο Πάνος Λαφαζάνης το πρόβλημα και μπήκε στο ταξί. Θα πάει στο Χολαργό, θα δει τι ακριβώς υπάρχει εκεί μέσα, και μετά την επίσκεψη αυτή, αφού διαπιστώσει πως είναι άδειος ο Χολαργός, σοφότερος ελπίζουμε, θα ξανασκεφτεί τις πολιτικές εξελίξεις με άλλο μάτι. Όχι τόσο σουρεαλιστικό.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια