Υπάρχει το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς;

Γράφει ο Κώστας Παπαπαναγιώτου

Πολύς λόγος γίνεται στις μέρες μας για το ηθικό πλεονέκτημα της Αριστεράς. Σε τι όμως συνίσταται αυτό; Κατά κύριο λόγο αναφερόμαστε στο γεγονός ότι η Αριστερά δεν κυβερνούσε, δεν έχει αναμιχθεί σε σκάνδαλα, έχει αντιπαλέψει σπατάλες πηγαίνοντας κόντρα στο ρεύμα
(π.χ. Ολυμπιακοί 2004) και γενικότερα, όχι μόνο δεν συμμετείχε στην κακοδιαχείριση, αλλά την καταπολέμησε όσο μπορούσε και καταλάβαινε.
Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι είναι αθώα του αίματος. Αρκετές φορές έκανε τα στραβά μάτια μπροστά σε νοσηρά φαινόμενα. Συχνά στήριξε «εργατικούς αγώνες» που στην πραγματικότητα είχαν ως μόνο στόχο την επέκταση των προνομίων μιας μικρής ελίτ σε βάρος του κοινωνικού συνόλου, άρα και της ίδιας της εργατικής τάξης. Στις δημοκρατίες, έτσι κι αλλιώς  φταίμε όλοι, άλλος περισσότερο και άλλος λιγότερο, ανάλογα με τη θέση του. Άλλη η ευθύνη του πρωθυπουργού, άλλη του ανέργου. Αυτό, το πολύ μικρό μερίδιο ευθύνης που της αναλογεί, αποδεχόμαστε ως το ηθικό της πλεονέκτημα.

Σήμερα, η Αριστερά καλείται να αποδείξει εμπράκτως αν αυτό προέκυψε  συγκυριακά, ή ως συνέπεια των ιδεών της, της αντίληψης που έχει για τον κόσμο και τα πράγματα, της ανάγκης να προσφέρει στο σύνολο με ανιδιοτέλεια -ακόμα και με κόστος- προκειμένου να υπηρετήσει έναν υπέρτερο σκοπό.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, χρειαζόμαστε έναν νέο τύπο Έλληνα: Αυτόν που συνεργάζεται. Που μπορεί να λειτουργήσει σε ομάδα και να πετύχει κοινούς στόχους. Που μπορεί να βάλει ένα μεγάλο εμείς, πάνω από το μικρόψυχο εγώ. Που αντιλαμβάνεται ότι η δική του πρόοδος έχει ως προϋπόθεση - και όχι τροχοπέδη- την πρόοδο του γείτονα.
Αν, λοιπόν, υπάρχει ακόμα αυτό το ηθικό πλεονέκτημα, περιμένουμε να το δούμε στην πράξη. Ας μπουν στην άκρη προσωπικές σκοπιμότητες, μίση και αντιπαλότητες και ας  συγκεντρωθούν όλοι στο στόχο της εξόδου από την κρίση το συντομότερο δυνατό.
Οι μεν λένε ότι έπρεπε να τα σπάσουμε με τους λοιπούς ευρωπαίους εδώ και τώρα - γιατί τίποτα καλό δεν μπορεί να προκύψει από κει μέσα - οι δε, ότι πρέπει να δώσουμε μια τελευταία ευκαιρία στην συμβίωσή μας με τη νεοφιλελεύθερη ΕΕ, χτίζοντας βήμα - βήμα καλύτερες συνθήκες εντός και εκτός χώρας. Μέσα σε ένα - δύο το πολύ χρόνια θα ‘χει φανεί ποιος είχε δίκιο. Το τρίτο και τελευταίο μνημόνιο είτε θα πετύχει και θα απεγκλωβιστούμε ομαλά από αυτή τη μέγκενη, είτε θα αποτύχει και θα επέλθει η οριστική ρήξη. Στο μεταξύ, όμως, σκόπιμο είναι να πρωτοτυπήσουμε και να μην φαγωθούμε μεταξύ μας.
Ο αριστερός ηγέτης, ο γνήσιος λαϊκός ηγέτης, διαφέρει από αυτούς του σωρού γιατί ηγείται διά του παραδείγματος. Ούτε διά ροπάλου, ούτε διαμέσου των μίντια και της πλαστής τους πραγματικότητας. Ας βάλουν, λοιπόν, στην άκρη τα μικροσυμφέροντά τους, και ας δώσουν σε μας το παράδειγμα της συνεργασίας που τόσο ανάγκη έχουμε.

tvxs.gr

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.