Η συμφωνία γράφεται, ξαναγράφεται και καθαρογράφεται. Μόνο τρεις μικροί «σκόπελοι» μας χωρίζουν από τις πολυπόθητες υπογραφές, που θα ανοίξουν τις κάνουλες ρευστότητας στην ελληνική οικονομία.
Πρώτον, ότι άλλη συμφωνία γράφουν οι εταίροι μας και, όπως όλα δείχνουν, άλλη εμείς.
Δεύτερον, με τη συμφωνία τη δική μας, προς το παρόν τουλάχιστον, δεν συμφωνεί κανείς, ενώ με αυτή των δανειστών όλοι, θεσμοί και εταίροι.
Τρίτον, ουδείς γνωρίζει τελικά τι περιλαμβάνει αυτή η πολυδιαφημιζόμενη δική μας συμφωνία. Μάλιστα, οι άμεσα ενδιαφερόμενοι, οι φορολογούμενοι, αγνοούν παντελώς όλες τις «συμφωνίες», παρά το γεγονός ότι θα κληθούν σύντομα να πληρώσουν για μια ακόμη φορά το «μάρμαρο».
Γιατί ο «λογαριασμός» θα είναι πολύ βαρύς, αφού η μεγάλη καθυστέρηση και οι δημιουργικές ασάφειες φέρνουν περισσότερα και σκληρότερα μέτρα.
Αν κρίνουμε και από τις διαρροές από τις Βρυξέλλες, τότε το «πακέτο» θα είναι τουλάχιστον πέντε φορές μεγαλύτερο από αυτό που είχε συμφωνήσει η προηγούμενη κυβέρνηση, δηλαδή από τα 960 εκατ. ευρώ του mail Χαρδούβελη ανεβαίνουμε αισίως στα 5 δισ. ευρώ και λίγο παραπάνω με τα mail Βαρουφάκη.
Η κυβέρνηση βέβαια ελπίζει ότι το «πακέτο» δεν θα έχει πολιτικό κόστος. Πολύ απλά γιατί για όσα συμβαίνουν στην Ευρώπη και στον πλανήτη, οι άλλοι ευθύνονται. Αλλωστε εμείς πάντα κάνουμε το χρέος μας και μόνο οι άλλοι πρέπει να κάνουν τα μεγάλα βήματα και τις υπερβάσεις.
Αυτά όμως πλέον λίγη αξία έχουν, αφού, αργά ή γρήγορα, και μάλλον σύντομα, θα πιούμε το «πικρό» ποτήρι και όλα θα ξεχαστούν.
Η συμφωνία θα έρθει στη Βουλή και θα είναι πολύ βαριά, όχι μόνο γιατί το λέμε εμείς, αλλά γιατί το έχει αφήσει να εννοηθεί εμμέσως πλην σαφώς και ο υπουργός Επικρατείας, από τη στιγμή που έχει πλέον θέσει θέμα κομματικής πειθαρχίας.
Αν δηλαδή δεν είναι ένα νέο μνημόνιο, δεν έχει υφεσιακά κι άλλα μέτρα λιτότητας, δεν έχει επιβαρύνσεις στην έμμεση (ΦΠΑ κ.ά.) και άμεση φορολογία (έκτακτη εισφορά κ.ά.) για όλους, αν έχει αυξήσεις συντάξεων και μειώσεις στα όρια συνταξιοδότησης, γιατί να χρειάζεται κομματική πειθαρχία; Ολοι θα την ψηφίσουν… και οι 300.
Το σίγουρο λοιπόν είναι ότι οι παροικούντες την Ιερουσαλήμ γνωρίζουν. Ισως και γι’ αυτό άρχισαν πάλι να φουντώνουν τα σενάρια περί εκλογών, αν και η εξουσία είναι πολύ γλυκιά, οπότε μπορεί να χρυσωθεί το «χάπι» στους διαφωνούντες. Εξάλλου, μια ακόμη αλλαγή ονόματος είναι εύκολη υπόθεση.
Δυστυχώς όμως τα μέχρι σήμερα πολιτικά «παιχνίδια» στην πλάτη της οικονομίας έκαναν τη δουλειά τους, η βλάβη είναι ανήκεστος. Και κανείς δεν μπορεί πλέον να προβλέψει πόσος χρόνος θα χρειαστεί για να επανέλθει στη ζωή.
naftemporiki.gr
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια