Αντί ο Βαρουφάκης να εξαγγέλλει δημοψηφίσματα, ας κοιτάξει να βρει ισοδύναμα από τους ξένους επισκέπτες
 |
Γράφει ο Γιώργος Χαρβαλιάς
|
Κάποιοι, λοιπόν, την ώρα που η χώρα καίγεται προτιμούν να ασχολούνται με τον καημό τους. Σε ολόκληρο το νησιωτικό σύμπλεγμα των Δωδεκανήσων και όχι μόνο προετοιμάζονται, λέει, να κάνουν δημοψήφισμα για την κατάργηση της έκπτωσης του ΦΠΑ. Ωστε να στείλουν στους δανειστές το δικό τους μήνυμα αποφασιστικότητας!
Η πατρότητα της ιδέας, βεβαίως, δεν ανήκει στους πολίτες. Ούτε στην τοπική κοινωνία. Σε πρόσωπο της κεντρικής πολιτικής σκηνής ανήκει, που βρέθηκε τις μέρες αυτές «στην απέξω» και άρχισε να αραδιάζει ό,τι ιδέα κατεβάζει το κεφάλι του (σ.σ.: και κατεβάζει δυστυχώς πολλές...).
Ο Βαρουφάκης λοιπόν, γιατί σε αυτόν αναφέρομαι, τώρα που έλυσε όλα τα προβλήματα στη διαπραγμάτευση για το χρέος, κατοχυρώνοντας περίτρανα τις ελληνικές... θέσεις, αποφάσισε να ασχοληθεί και με τα προβλήματα της περιφέρειας. Και αντί να προτείνει λύσεις στους νησιώτες και ισοδύναμα στους δανειστές ώστε να αποφευχθεί η αύξηση της έμμεσης φορολογίας, προτείνει τώρα δημοψηφίσματα για να καταγραφεί το αυτονόητο. Ευτυχώς που βρέθηκε ο τοπικός περιφερειάρχης να τον συμμαζέψει, εξηγώντας διακριτικά ότι δημοψήφισμα επί δημοσιονομικού ζητήματος και μάλιστα με ευλόγως προκαθορισμένη απάντηση δεν στέκει πουθενά στον κόσμο. Λαϊκή ψηφοφορία, δηλαδή, με ερώτημα αν θες να σου αυξήσουν τους φόρους είναι το απόλυτο ανέκδοτο και θα μας κοροϊδεύουν για πολλά χρόνια αυτοί στους οποίους θέλουμε να στείλουμε μήνυμα αντιφορολογικής... αποφασιστικότητας.
Στην προκείμενη περίπτωση ο Ροδίτης Χατζημάρκος αποδείχθηκε εξυπνότερος από τον κοσμοπολίτη υπουργό - καθηγητή Βαρουφάκη και διέσωσε τα προσχήματα, παραπέμποντας σε ένα ερώτημα που αν τεθεί, θα είναι πολύ πιο διπλωματικά διατυπωμένο αλλά και... δημιουργικά ασαφές για τον μέσο κάτοικο των νησιών μας, ο οποίος δεν είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει το κοινοτικό κεκτημένο στην περίπτωση των Καναρίων Νήσων ή της Κορσικής.
Ομως αν θέλετε τη γνώμη μου, δεν θα τεθεί και δεν πρέπει να τεθεί. Γιατί τα αιτήματα των νησιωτών μπορεί να είναι δίκαια, αλλά προς θεού, δεν διεκδικούνται με δημοψηφίσματα την ώρα που η χώρα βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού. Αλίμονο αν άρχιζε ο καθένας να ζητεί δημοψηφίσματα για τις επιμέρους αδικίες που επιβάλλουν τα Μνημόνια.
Η υπόθεση της φορολογικής προστασίας των νησιών είναι πολύ σοβαρή και πολύπλοκη καθώς εμπεριέχει ανισότητες. Γιατί άλλη ιστορία η προνομιακή μεταχείριση ενός πολυτελούς θερέτρου, όπως της Μυκόνου, και άλλο η οικονομική θωράκιση μιας ακριτικής εσχατιάς, όπως της Κάσου ή του Αγιου Ευστρατίου.
Ομως σε κάθε περίπτωση διερωτάται κανείς γιατί η κυβέρνηση φλερτάρει με ένα τεράστιο πολιτικό κόστος, βάζοντας απέναντι μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες ψηφοφόρων, αντί να μετακυλήσει το κόστος της προσαρμογής στους ξένους επισκέπτες των νησιών και της πατρίδας μας γενικότερα. Αν, αντί να εξαγγέλλει δημοψηφίσματα, έβρισκε τρόπο ο υπουργός να πάρει έστω ένα 20ευρο από κάθε τουρίστα που πατά το πόδι του σε ελληνικό έδαφος, το πρόβλημα θα είχε λυθεί μονομιάς και θα περίσσευαν και κάτι ψιλά για το κρατικό ταμείο!
Το πώς θα το κάνει ώστε να στέκεται νομοτεχνικά είναι δική του υπόθεση. Γι' αυτό εξελέγη και διορίστηκε. Πρέπει, ωστόσο, να σχετίζεται άμεσα με τις αφίξεις και να έχει τη μορφή πρόσθετου τέλους στα αεροδρόμια, στα καταλύματα και ασφαλώς στα μουσεία και στους αρχαιολογικούς χώρους. Δεν θα πρόκειται για κάτι πρωτόγνωρο. Στην Αμερική πληρώνεις φόρο ακόμη και για κάθε βαλίτσα που κουβαλάς στις εσωτερικές πτήσεις!
Και μη σπεύσει κανείς να πει ότι με αυτά πλήττεται η «βαριά βιομηχανία» της χώρας. Αν δεν έχει ο ξένος επισκέπτης 20 ευρώ επιπλέον στο ταξιδιωτικό του budget για την Ελλάδα, ας κοιτάξει να πάει αλλού. Στην Αίγυπτο ή στην Αλβανία, όπου είναι και φθηνότερα. Εμείς από Γερμανούς μπατιροτουρίστες χορτάσαμε εδώ και δεκαετίες...
Εφημερίδα Δημοκρατία
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια