Το αποχαρακτηρισμένο έγγραφο, το οποίο φέρει ημερομηνία Αύγουστος του 2012, αποκαλύπτει πόσο υποκριτικά είναι τα δάκρυα που χύνει η Δύση για τις σφαγές των αμάχων κα αιχμαλώτων ή για τις καταστροφές ιστορικών μνημείων που πραγματοποιεί το «Ισλαμικό Κράτος» στα εδάφη της Συρίας και του Ιράκ. Κι αυτό, γιατί η Ουάσιγκτον στήριξε τους αδίστακτους δολοφόνους φονταμενταλιστές με κάθε δυνατό τρόπο προκειμένου να ανατρέψουν τον Μπασάρ Αλ Άσαντ στη Συρία και να αποτρέψουν την εξάπλωση της επιρροής του Ιράν στη Μέση Ανατολή.
Στο κείμενο έκτασης εφτά σελίδων της DIA αναφέρεται ότι η οργάνωση Αλ Κάιντα στο Ιράκ (AQI), που ήταν ο πρόδρομος του «Ισλαμικού Κράτους» στο Ιράκ (ISIS), το οποίο αργότερα μετεξελίχθηκε σε «Ισλαμικό Κράτος» στη Συρία και το Ιράκ (ISIS), «υποστήριξε την αντιπολίτευση στη Συρία από την αρχή τόσο ιδεολογικά όσο και με τη βοήθεια των μίντια».
Η ανάλυση των υπηρεσιών πληροφοριών αναγνωρίζει ότι «η άνοδος τα εξέγερσης στη Συρία προσλαμβάνει ολοένα και περισσότερο θρησκευτική κατεύθυνση, συγκεντρώνοντας υποστήριξη από σουνιτικές θρησκευτικές και φυλετικές εξουσίες της γύρω περιοχής». Σε κεφάλαιο, μάλιστα, με τίτλο «Μελλοντικές υποθέσεις για την κρίση», η έκθεση της DIA προβλέπει ότι με την επιβίωση του καθεστώτος του Άσαντ, καθώς θα επανακτά τον έλεγχο των συριακών εδαφών, η κρίση θα μεταλλαχθεί σε «πόλεμο δι’ αντιπροσώπων». Προτείνεται δε στη συνέχεια η δημιουργία «ασφαλών θυλάκων, υπό διεθνή προστασία, όμοιων με αυτούς που δημιουργήθηκαν στη Λιβύη, όταν επελέγη η Βεγγάζη ως κέντρο επιχειρήσεων για την προσωρινή κυβέρνηση».
Μία ιδανική ατμόσφαιρα…
«Αν η κατάσταση ξεδιπλωθεί, υπάρχει η πιθανότητα δημιουργίας με έμμεσο ή άμεσο τρόπο μίας σαλαφιστικής Αρχής στην Ανατολική Συρία, κι αυτό ακριβώς είναι που θέλουν οι δυνάμεις που υποστηρίζουν την αντιπολίτευση, προκειμένου να απομονώσουν το συριακό καθεστώς, που θεωρείται το στρατηγικό βάθος της σιιτικής επέκτασης».
Και λίγο παραπάνω αναφέρεται: «Η επιδείνωση της κατάστασης δημιουργεί την ιδανική ατμόσφαιρα για να επιστρέψει η Αλ Κάιντα του Ιράκ στους παραδοσιακούς της θύλακες στη Μεσούλη και το Ραμαντί».
Όλα τα παραπάνω αποκαλύπτουν ότι η Ουάσιγκτον κάθε άλλο παρά από τα… σύννεφα έπεφτε όταν έβλεπε τη μαύρη σημαία του Χαλιφάτου να υψώνεται στις πόλεις που κατακτούσε. Προέβλεψαν με μαθηματική ακρίβεια τη δυναμική του τέρατος που εξέθρεψαν και δεν έκαναν το παραμικρό γα να την ανατρέψουν.
Το έγγραφο της DIA δεν είναι το μοναδικό στοιχείο που βεβαιώνει τις ευθύνες των Ηνωμένων Πολιτειών –και των συμμάχων τους φυσικά- στην εξάπλωση του «Ισλαμικού Κράτους». Πλήθος στοιχείων δείχνει ότι οι νίκες του «Ισλαμικού Κράτους» ουδέποτε θα είχαν συμβεί αν δεν υπήρχε η ανοχή ή και η δραστήρια στήριξη των ΗΠΑ και των συμμαχικών τους κρατών στον Περσικό Κόλπο.
Με αφορμή την κατάληψη της πόλης Ραμαντί από τo ISIS, την οποία είχε προβλέψει η έκθεση της DIA(!), στα μέσα Μαΐου ο επικεφαλής της Επιτροπής Άμυνας και Ασφάλειας της Ιρακινής Βουλής κατηγόρησε ευθέως τους αμερικανούς: «Οι Ηνωμένες Πολιτείες απέτυχαν να προμηθεύσουν τον κατάλληλο εξοπλισμό, όπλα και αεροπορική υποστήριξη», δήλωσε στο διεθνές πρακτορείο Associated Press…
Μέγας χρηματοδότης η Σαουδική Αραβία
«Οι Tow που παρέχονται από τη Σαουδική Αραβία έχουν προκαλέσει σοβαρές απώλειες στον συριακό στρατό κι έχουν χρησιμοποιηθεί ευρύτατα τους προηγούμενους μήνες στη Βόρεια και Νότια Συρία».
Η Βρετανική εφημερίδα είναι αποκαλυπτική και σε ό,τι αφορά στο τι άλλαξε στο διάστημα των τεσσάρων αυτών ετών, επιτρέποντας στο «Ισλαμικό Κράτος» να επιστρέψει δριμύτερο:
«Η τύχη της αντιπολίτευσης άλλαξε μετά την επαναπροσέγγιση της Τουρκίας, που ήταν ο κύριος υποστηρικτής των ισλαμιστών ανι-ασαντικών αναταρτών και της Σαουδικής Αραβίας, που υποστήριζε πιο μετριοπαθείς ομάδες εξεγερμένων».
Η Τουρκία και οι χώρες του Περσικού Κόλπου περιγράφονται ως οι κύριοι υποστηρικτές της αντιπολίτευσης και στο αποχαρακτηρισμένο έγγραφο της DIA…
Στο
συγκεκριμένο ντοκουμέντο, βέβαια, παραλείπεται να αναφερθεί ότι χώρες
όπως το Κατάρ και η Σαουδική Αραβία είναι το μακρύ χέρι των αμερικανών
στο εμπόριο όπλων. Ούτε σφαίρα ούτε καν δολάριο δεν θα έφευγε από το
Ριαντ και τα Εμιράτα αν δεν είχαν ενημερωθεί εγκαίρως και δεν είχαν
συναινέσει οι Ηνωμένες Πολιτείες, με το πιθανότερο σενάριο, να θέλει
την Ουάσιγκτον να διατάζει τις «πετρομοναρχίες» να εξοπλίζουν κάθε
εξτρεμιστική ομάδα ούτως ώστε να αποφύγει η ίδια να εκτεθεί πολιτικά…Οι βρετανικοί Financial Times στις 16 Μαΐου είχαν περιγράψει πολύ χαρακτηριστικά τον χορό εκατομμυρίων που έχουν στήσει οι «πετρομοναρχίες» με μοναδικό στόχο την ανατροπή του Άσαντ.
«Το πλούσιο σε φυσικό αέριο κράτος του Κατάρ δαπάνησε 3 δις. Δολάρια τα προηγούμενα δύο χρόνια για να υποστηρίξει την εξέγερση στη Συρία, ξεπερνώντας οποιαδήποτε άλλη χώρα. Τώρα όμως απειλείται από τη Σαουδική Αραβία, που αναδεικνύεται σε κύρια πηγή όπλων για τους αντάρτες. Το μικρό κράτος με τις τεράστιες φιλοδοξίες είναι ο μεγαλύτερος χορηγός της πολιτικής αντιπολίτευσης, προσφέροντας γενναιόδωρα πακέτα μετανάστευσης στους λιποτάκτες (κατά μία εκτίμηση το πακέτο ανέρχεται σε 50.000 δολάρια το χρόνο για έναν λιποτάκτη και την οικογένειά του), ενώ έχει προσφέρει και τεράστια ποσά σε ανθρωπιστική βοήθεια. Τον Σεπτέμβριο οι αντάρτες στην πόλη Χαλέπι της Συρίας έλαβαν ένα εφάπαξ ποσό ύψους 150 δολαρίων έκαστος με την ευγενική χορηγία του Κατάρ».
Οι εγκληματικές ευθύνες των μοναρχιών του Κόλπου στις «επιτυχίες» των δολοφόνων του «Ισλαμικού Κράτους» και άλλων αντίστοιχων οργανώσεων είχαν περιγραφεί με σημαντικές λεπτομέρειες και σε έκθεση του Ινστιτούτου Brookings με ημερομηνία 16 Νοεμβρίου 2013 και τίτλο «Παίζοντας με τη φωτιά». Η εισαγωγή του ξεκινά ως εξής:
«Τα τελευταία δυόμισι χρόνια το Κουβέιτ έχει αναδυθείς σε οικονομικό και οργανωτικό κόμβο για δωρεές και μεμονωμένη υποστήριξη των δεκάδων αντάρτικων οργανώσεων στη Συρία. Αυτοί οι χρηματοδότες εκμεταλλεύονται τη μοναδική ελευθερία συνεργιών και τους σχετικά αδύναμους χρηματο-οικονομικούς κανόνες για να διοχετεύουν χρήματα στις εκτιμώμενες σε χίλιες αντάρτικες ομάδες που μάχονται εναντίον του Σύρου Προέδρου, Μπασάρ αλ Άσαντ»…
Πηγή περιοδικό «Επίκαιρα», τεύχος 291
Ας μιλήσουμε Επιτέλους
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια