Αυτήν τη φορά η κρισιμότητα των αμέσως επόμενων ημερών δεν είναι θεωρητική, αλλά βασίζεται στα προβλεπόμενα από την τετράμηνη παράταση της συμφωνίας με τους εταίρους και δανειστές, μια και μέχρι τα τέλη του μήνα θα πρέπει να έχει ολοκληρωθεί η συμφωνία για το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα που θα εφαρμόσει η ελληνική κυβέρνηση.
Υπόθεση εικοσιτετραώρων είναι, κατά συνέπεια, η επίτευξη ή μη του επιδιωκόμενου στόχου. Και οι προοπτικές δεν είναι όσο ενθαρρυντικές θα θέλαμε και θα έπρεπε να είναι. Άσχετα με τις σκοπιμότητες που υπηρετούν δηλώσεις, δημοσιεύματα και διαρροές από τη μία ή την άλλη πλευρά, το βέβαιο είναι ότι η απόσταση που πρέπει να καλυφθεί είναι δυσανάλογα μεγάλη και μέχρι στιγμής δεν έχει διαφανεί διάθεση για ικανοποιητικές εκατέρωθεν υποχωρήσεις.
Αλλά εκείνο που δεν επιδέχεται αμφισβήτηση είναι πως αν η προσπάθεια αποτύχει, τότε αναπόφευκτα θα ανοίξει ο ασκός του Αιόλου με ανυπολόγιστες και οπωσδήποτε καταστροφικές συνέπειες για όλους και πρωτίστως για την οικονομικά εξουθενωμένη ελληνική κοινωνία.
Γι' αυτό και το μόνιμα επαναλαμβανόμενο επιχείρημα ότι η κυβέρνηση είναι δεσμευμένη να διαπραγματευτεί μια κοινά αποδεκτή συμφωνία κάθε άλλο παρά αμάχητο είναι. Εκείνο για το οποίο ρητά και αδιαπραγμάτευτα έχει δεσμευτεί η κυβέρνηση του Αλ. Τσίπρα είναι ότι θα προστατευτεί η παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη. Κι επειδή η κυβερνητική πλευρά συνεχώς επικαλείται τη λαϊκή υποστήριξη που οι δημοσκοπήσεις τής δίνουν, ας μην παραβλέπει ότι υπέρ του ευρώ τάσσεται πλέον το 82% των πολιτών.
Έθνος
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια