Τσίπρας, ο νέος Μακάριος;

Γράφει η δημοσιογράφος Λέττα Καλαμαρά

Η αναφορά του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας κ.Παυλόπουλου κατά την επίσημη επίσκεψή του στην Κύπρο στον αείμνηστο Πρόεδρο Μακάριο συνέπεσε, συμπτωματικά, με τη συνέντευξη του Πρωθυπουργού της Ελλάδας κ.Τσίπρα στο ρωσικό πρακτορείο «TASS»,
ενόψει της επικείμενης επίσημης επίσκεψής του στη Μόσχα, μία ημέρα πριν η Ελλάδα πραγματοποιήσει στάση πληρωμών την 9 Απριλίου 2015, αν δεν πληρώσει τη δόση των δανεικών μας στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Οι δηλώσεις του Έλληνα Πρωθυπουργού στο Πρακτορείο, σύμφωνα με τα ελληνικά δημοσιεύματα, ο οποίος εκπροσωπεί δημοκρατικά τον ελληνικό λαό θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν μέχρι και αιρετικές σε έναν κόσμο που ζει από το 2014 έναν ακήρυχτο πόλεμο Δύσης – Ανατολής στην Ουκρανία, με πολύ κρύο και αίμα. Κανείς διεθνής αναλυτής αλλά και η κοινή γνώμη δεν αμφισβητεί ότι στα παγωμένα πεδία των μαχών της Ουκρανίας συγκρούονται οι Η.Π.Α. και η Ενωμένη Ευρώπη εναντίον της Ρωσίας, για να ορίσουν τα σύνορά τους στον 21ο αιώνα της γενετικής, της ενέργειας και του διαστήματος.

Σε αυτή την ένοπλη και οικονομική αντιπαράθεση ο Έλληνας Πρωθυπουργός υπερθεματίζει το πρότερο καθεστώς της Ουκρανίας που ανατράπηκε με το «Πολυτεχνείο» της Ουκρανίας, την εξέγερση στη πλατεία Μαϊντάν, κατακεραυνώνει την προηγούμενη Κυβέρνηση που συντάχθηκε με τους Ευρωπαίους στις κυρώσεις και απαντά ξεκάθαρα ότι η Ευρώπη και η Ρωσία είναι συνυφασμένες στον 21ο αιώνα, στο σκληρό πυρήνα τους, την ασφάλεια τους σύμφωνα με τη στρατηγική αντίληψη της Ελλάδας.

Οι επιλογές του Έλληνα Πρωθυπουργού, με τα άδεια κρατικά Ταμεία και την εξάντληση των αποθεματικών, θα γεμίζουν αναμφίβολα με ρίγη τους ρωσόφιλους της χώρας, που κάποτε μάλιστα αντιπροσωπεύονταν και με ρωσικό κόμμα. Είναι βέβαιο πως θα συγκινούν και τον κ.Καραμανλή, πρώην Πρωθυπουργό της χώρας που εργάστηκε σκληρά για τη ρωσική διείσδυση στη χώρα ποικιλοτρόπως, εκπαιδευτικά, πολιτισμικά, θρησκευτικά και στρατιωτικά.

Η διεθνής πολιτική συνήθως καθορίζεται από τους ισχυρούς λαούς που διαθέτουν και τα αντίστοιχα μέσα, οικονομικά και στρατιωτικά, και ο κ.Τσίπρας είναι βέβαιο ότι αισθάνεται μαζί με το λαό μας πολύ ισχυροί ώστε να καθορίσει ο ίδιος από την Αθήνα και τη Μόσχα τη Μεγάλη Εβδομάδα, ως άλλος Ζαχαριάδης, την ευρωπαϊκή και παγκόσμια ασφάλεια του 21ου αιώνα.

Κάπως έτσι και ο εθνάρχης της Κύπρου Μακάριος έκανε τις επιλογές του το 1974 που τον χαρακτήριζαν Κάστρο της Μεσογείου, αρνούμενος ακόμα και τα ελληνικά στρατεύματα εγγύησης της ασφάλειας της νήσου. Η ιστορία κάθε λαού βέβαια γράφεται με τις επιλογές των ηγετών του που πηγάζουν από τον ίδιο το λαό και χαρακτηρίζεται από δόξα και ήττα.

Αναμφίβολα ο κ.Τσίπρας δεν επιθυμεί να δει μία πράσινη γραμμή στην Ελλάδα και την κατοχή της κατά το ήμισυ. Αναμφίβολα ο κ.Τσίπρας δεν ξεχνά ότι η Ελλάδα ανήκει στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αναμφίβολα ο κ.Τσίπρας δεν ξεχνά ότι η καταστροφή της Ελλάδας το 1922 και της Κύπρου το 1974 έγινε από λάθος προσεγγίσεις των ηγετών τους προς τους τότε ισχυρούς της Γης. Αναμφίβολα ο κ.Τσίπρας δεν θέλει να γίνει ο Πρωθυπουργός της πτώχευσης και της ξένης κατοχής ελληνικών εδαφών από στρατεύματα του "εχθρού".

Αναμφίβολα ο κ.Τσίπρας γνωρίζει ότι η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας αφορά και τα εξωτερικά της σύνορα και είναι σαφώς ένα θέμα σοβαρότερο από τα ροδάκινα της Βέροιας.

Αναμφίβολα τέλος όπως δήλωσε και ο ίδιος ο Έλληνας Πρωθυπουργός κ.Τσίπρας εχθές από το βήμα του ελληνικού Κοινοβουλίου έχει αναλάβει πια την ευθύνη της χώρας και επακόλουθα θα λογοδοτήσει για τη σωτηρία ή την καταστροφή της, δράττοντας δάφνες ή πυρά, επιδοκιμασία ή αποδοκιμασία λαού, με έργο και λόγο.

Αναμφίβολα ζούμε ιστορικές στιγμές που με τις επιλογές του Πρωθυπουργού μας θα καθορίσουν τη ζωή των εγγονιών μας.

Αυτό που δεν είναι αντρίκιο σε ένα λαό είναι να συμμαχείς με κάποιον και να υπηρετείς τον εχθρό του. Όταν δε χειρότερα δεν υπάρχει αντριοσύνη, δεν υπάρχει και λαός...

thedayaftergr

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.