Ο επικεφαλής του ευρωπαϊκού ιερατείου, προ καιρού μας είχε ομολογήσει ότι οι θεσμοί θα προτιμούσαν «οικεία πρόσωπα στην εξουσία και όχι ακραίες δυνάμεις». Δεν ήταν να απορεί κανείς, ποιος δεν θέλει να συναλλάσσεται με οικείους.
Τώρα που ο ελληνικός λαός δεν δέχτηκε την επιθυμία του ως προσταγή, μίλησε και μύρισε, πάλι, ο Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ. Επανήλθε ο εκπρόσωπος του θεσμού, για να μας θυμίσει ότι δεν ψήφιζαν οι Ολλανδοί και οι Γερμανοί, Πα.Σο.Κ. και Νέα Δημοκρατία, τα τελευταία σαράντα χρόνια, θεωρώντας κατά συνέπεια αυτονόητο, ότι όλες οι υποχρεώσεις απέναντι στους Ευρωπαίους και τους διεθνείς εταίρους της Ελλάδας πρέπει να τηρηθούν.
Αγνοεί όμως εντέχνως, ο πρώτος μεταξύ ίσων, εντιμότατος φίλος μας, ότι ίσως τα πράγματα να μην είναι ακριβώς όπως θέλει να μας τα παρουσιάσει, παρ' όλη τη δημιουργική σαφήνεια με την οποία εμίλησε. Πράγματι, βέβαια, έχομε κι εμείς τις ευθύνες μας που ψηφίζαμε Νέα Δημοκρατία και Πα.Σο.Κ. τα τελευταία σαράντα χρόνια, αλλά έχουν την ευθύνη τους και οι ευρωπαϊκοί θεσμοί που υποτίθεται ότι έλεγχαν τα πεπραγμένα εκείνων των ανάξιων κυβερνήσεων. Ίσως, μάλιστα, όπως έχομε πει ουκ ολίγες φορές, κάποια στιγμή θα πρέπει να καταλάβουν οι Ολλανδοί και οι Γερμανοί ψηφοφόροι, ποιος πραγματικά διασώθηκε, εκείνο το τόσο μακρινό πια 2010, διότι δεν ήταν ο ελληνικός λαός, αλλά τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα των χωρών τους, που διασώθηκαν, παρόλο που δεν θα τους άξιζε, διότι αφειδώς και κατά παράβαση όλων των ορθών τραπεζικών πρακτικών δάνειζαν τις διεφθαρμένες μας κυβερνήσεις.
Μόνο που, εκτός από τον καθηγητή Μark Mazower, ο οποίος το επαναλαμβάνει με κάθε ευκαιρία, ποιος άλλος, τολμάει να μιλήσει γι΄ αυτά, τα... ανάξια λόγου ζητήματα? Σχεδόν κανείς -και πάντως κανείς, προς το παρόν, εκ μέρους της ελληνικής πλευράς! Κάτι πήγε να ψελλίσει ο Γιάννης Βαρουφάκης σε μια από τις δεκάδες συνεντεύξεις του, του τελευταίου καιρού, αλλά μέσα στον κατοπινό του ενθουσιασμό για την εξαιρετική προσωπικότητα του δόκτορος Σόιμπλε και την επιτυχία (sic) της ελληνικής διαπραγμάτευσης, φαίνεται ότι το ξέχασε κι αυτός...
Εν αναμονή των επόμενων κινήσεων της ελληνικής κυβέρνησης, ας μην παραγνωρίζομε ότι το τελευταίο και δυσκολότερο μέρος του προγράμματος "διάσωσης", το οποίο οι εκβιαστές-δανειστές και (συν)εταίροι μας, επιμένουν ότι πρέπει να ολοκληρωθεί, είναι ο κόμπος στο χτένι, μετά από τα κουρέματα, τα χτενίσματα και τις τρίχες κατσαρές μιας οδυνηρής πενταετίας. Ο κόμπος στο χτένι, που καταδεικνύει με τρόπο πρόδηλο και πασιφανή, ότι το μνημόνιο απέτυχε.
Μερικές φορές δείχνομε να ξεχνάμε, αναιτίως, ότι μια αξιολόγηση μπορεί να αποβεί θετική, αλλά μπορεί να αποβεί και αρνητική. Όχι μόνο το εκλογικό αποτέλεσμα αλλά και η εξέλιξη των δημοσιονομικών μεγεθών, των καταρρεόντων δεικτών ευημερίας και κοινωνικής συνοχής καθώς και η κοινή λογική, καταδεικνύουν ότι το πρόγραμμα "διάσωσης" αξιολογήθηκε και βρέθηκε αποτυχημένο και ατελέσφορο, τόσο ως προς τον σχεδιασμό όσο και ως προς την εκτέλεσή του.
Ανεξάρτητα από τα παραπάνω, αν η σημερινή συγκυβέρνηση ενδώσει στις πιέσεις του κατεστημένου συστήματος και σε αυτό που ανοήτως και αφρόνως τυρβάζουν ορισμένοι για "εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης", τότε θα έχομε μπροστά μας την ισχυρότερη απόδειξη ότι οι εκλογές είναι περιττές (!) επιστρέφοντας σε λύσεις Παπαδημοκρατίας με αριστερό (sic) πρόσημο. Όμως, αν εμπεδωθεί μια τέτοια θεώρηση, τότε τα πολύ χειρότερα θα είναι μπροστά μας. Τα τρισχειρότερα...
Ας μην επιτρέπομε στον εντιμότατο κ. Γιουνκέρ να μας δουλεύει ψιλό γαζί, αλλά, κυρίως, ας μην κοροϊδευόμαστε ούτε και αναμεταξύ μας: Τι σόι "εθνική ομάδα διαπραγμάτευσης" μπορεί να είναι αυτή που θα περιλαμβάνει τους γραικύλους εκτελεστές του P.S.I. ή τους παρανοϊκούς αλήστου μνήμης εμπνευστές απατηλών σουξεδιάρικων ιστοριών ή τέλος τους... άνω ποταμών κοινοβουλευτικούς εκπρόσωπους της διαπλοκής που βρωμάνε και ζέχνουν, σαν τα στάσιμα καλοκαιρινά νερά?
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια