Άλλη στοχοθεσία και λειτουργία έχει το ολιγαρχικό σύστημα και άλλη το δημοκρατικό σύστημα. Εξάλλου οι επαναστάσεις που έγιναν καθ’ όλη τη διάρκεια της ύπαρξης του ανθρώπινου είδους μόνο τυχαία δεν έγιναν. Το θέμα είναι ποια συμφέροντα θα προκρίνουμε να εξυπηρετηθούν. Τα συμφέροντα των λίγων ή των πολλών. Εννοείται ότι ένα ολιγαρχικό πολιτικό σύστημα, δεν μπορεί να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα των πολλών. Αυτό πρέπει να αλλάξει.
Επικρατεί η άποψη πως αν οι εκλογές άλλαζαν την κατάσταση, τότε απλά θα τις απαγόρευαν. Αυτό δεν είναι και τόσο λάθος, με την έννοια ότι οι εκλογές αλλάζουν μόνο τις θέσεις των εξουσιαστών μέσα στο ολιγαρχικό σύστημα, όμως δεν αλλάζουν το ίδιο το σύστημα. Ο λαός νομίζει πως αν επιλέξει στις κάλπες νέους πολιτικούς, πάντα φυσικά από τα πρόσωπα εκείνα που προτείνει το σύστημα, θα καλυτερεύσει η ζωή του. Για να δούμε αν αληθεύει αυτό.
Η περιουσία των 400 πλουσιότερων ανθρώπων στον κόσμο αυξήθηκε το 2014, μέσα στην κρίση, κατά 92 δισ. δολάρια, αγγίζοντας τα 4,1 τρισ. δολάρια, σύμφωνα με το Bloomberg. Αυτοί οι 400 άνθρωποι είναι προφανώς οι ηγέτες των ηγετών. Είναι οι ηγέτες της διεθνούς οικονομικής ελίτ του 1%, που κατέχει το 48% του παγκόσμιου πλούτου και ηγείται της Παγκοσμιοποίησης, ανοίγοντας τα εθνικά κράτη και διαλύοντας εθνικές κυριαρχίες.
Ταυτόχρονα, οι 505 πλουσιότεροι Έλληνες με καθαρή περιουσία τουλάχιστον 30 εκατομμύρια ευρώ ο καθένας (χωρίς ταβάνι προς τα πάνω), αυξήθηκαν το 2014, μέσα στην τρομακτική ελληνική κρίση και στη φτώχεια όλων μας, σε 565, κερδίζοντας 32 περίπου εκατομμύρια ευρώ την ημέρα!!! (όσα περίπου κερδίζει μόνος του ο Μπάφετ). Αυτοί είναι οι ηγέτες του ελληνικού 1% που κατέχει το 56,1% της χώρας, σύμφωνα με την Credit Suisse. Είναι οι πραγματικοί ηγέτες της χώρας.
Το ισχύον ολιγαρχικό αντιπροσωπευτικό πολιτικό σύστημα των αστικών κοινωνιών, αναπτύχθηκε στη βιομηχανική εποχή και βασίστηκε πάνω στο δίπολο Δεξιά – Αριστερά (λιγότερο ή περισσότερο κράτος) εντός των ορίων του κυρίαρχου εθνικού κράτους. Σήμερα όμως, στις συνθήκες της μεταβιομηχανικής παγκοσμιοποίησης, όπου διεμβολίστηκε η εθνική κυριαρχία των εθνικών κρατών, το πραγματικό δίπολο είναι Διεθνής Οικονομική Ολιγαρχία – Λαοί σε διεθνές επίπεδο και Ολιγαρχία – Λαός σε εσωτερικό εθνικό επίπεδο. Ανάλογα λοιπόν θα πρέπει να διαμορφωθούν και τα νέα εθνικά πολιτικά συστήματα. Όσο υπάρχουν οι ελιτίστικοι αντιπροσωπευτικοί θεσμοί, οι οποίοι ελέγχονται απόλυτα από την οικονομική ολιγαρχία, τόσο εμείς οι απλοί πολίτες θα είμαστε σε εξαθλίωση
Μετά τα ανωτέρω, σκεφτείτε τι ουσιαστικό αποτέλεσμα είχαν άραγε οι πρόσφατες εκλογές στη χώρα μας και τι θα κάνουν οι νέοι και παλιοί πολιτικοί που εκλέξαμε μπροστά στην πιο πάνω παντοδύναμη διεθνή και εγχώρια οικονομική ελίτ; Απλά σκεφτείτε το και αφήστε τους κομματικούς φανατισμούς και τις πολιτικές ανοησίες. Η απάντηση στο πρόβλημα δεν είναι η αλλαγή των προσώπων και τα διάφορα μπαλώματα του συστήματος αλλά η αλλαγή στόχων και λειτουργίας του θεσμικού συστήματος για την αντιμετώπιση της νέας ιστορικής πραγματικότητας.
προεδρική δημοκρατία
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια