Εθνικά κρίσιμος πρόεδρος

Γράφει ο Γιώργος Μαλούχος

Γενικά, στο ελληνικό κοινοβουλευτικό πολίτευμα ο πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ένας θεσμός με μεγάλη αίγλη, αλλά μικρότερη θεσμική ισχύ. Αυτό, γενικά. Όμως, ισχύει άραγε σήμερα αυτός ο γενικός κανόνας, ή οι στιγμές που ζει η Ελλάδα απαιτούν άλλη λογική;

Η χώρα είναι μπροστά σε μία μεγάλη εθνική – όχι κομματική, ούτε καν κυβερνητική – διαπραγμάτευση, την οποία η κυβέρνηση έχει ήδη από την πρώτη ημέρα ξεκινήσει. Θα είναι μία διαπραγμάτευση πάρα πολύ δύσκολη και ένα είναι βέβαιο: ότι θα χρειαστεί μεγάλες αντοχές και εξίσου μεγάλη, πλατύτατη κοινωνική και πολιτική συναίνεση.

Με άλλα λόγια, είναι απολύτως απαραίτητο ο επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας να εκφράζει έμπρακτα αυτό το άνοιγμα πέρα από την κυβερνητική πλειοψηφία και να επιτρέπει σε μεγάλα στρώματα των πολιτών να έρθουν με ασφάλεια κοντά στον μεγάλο εθνικό αγώνα.

Όμως, τα εθνικά χαρακτηριστικά που πρέπει να λάβει η διαπραγμάτευση, ιδίως αν η κυβέρνηση προσφύγει κάποια στιγμή στο λαό για την τελική απόφαση, δεν είναι το μόνο στοιχείο που απαιτείται να εκφραστεί μέσα από τον νέο πρόεδρο.

Εξίσου σημαντικό είναι το πρόσωπο που θα επιλεγεί να έχει ισχυρή παρουσία στα ευρωπαϊκά και διεθνή πράγματα: τον επόμενο πρόεδρο ο οποίος θα εκπροσωπεί τη χώρα στο εξωτερικό σε πολύ κρίσιμες ώρες, δεν μπορεί να τον μάθουν οι ξένοι τώρα, απ’ την αρχή.

Απαιτείται να είναι πρόσωπο ικανό να σηκώσει αμέσως τα τηλέφωνα και να λάβει απάντηση όχι απλώς θεσμική, αλλά από ανθρώπους που θα γνωρίζουν καλά σε ποιον μιλούν – κι όχι ένα, αλλά πολλά τηλέφωνα, σε πολλά μέρη. Αυτό είναι απολύτως απαραίτητο για να βοηθηθεί και η κυβέρνηση και, κυρίως, η χώρα, στα δύσκολα που έχει μπροστά της.

Αυτά είναι τα δύο πιο κρίσιμα πράγματα που πρέπει να έχει στο μυαλό της η κυβέρνηση πριν κάνει την επιλογή της – αλλά δεν είναι τα μόνα: πρέπει επίσης να πρόκειται για πρόσωπο που δεν είναι καμένο στην ελληνική κοινή γνώμη ή σε τμήμα της, αλλά πρόσωπο που να περνά οριζόντια καλά σε αυτήν.

Επίσης, η πρόταση για τον επόμενο πρόεδρο πρέπει να δείχνει καθαρά ότι η κυβέρνηση κάνει αυτό που έχει κατά νου να κάνει και ότι δεν γίνεται εύκολα όμηρος ούτε εντός, ούτε εκτός Ελλάδος από ισορροπίες είτε του κόμματος είτε ευρωπαϊκών ή άλλων κέντρων.

Αυτά που έρχονται είναι δύσκολα. Το φωνάζουμε απ’ την αρχή και, τώρα, σταδιακά, μετά τις πρώτες ημέρες της χαράς, το συνειδητοποιούν πλέον όλο καλύτερα όλο και περισσότεροι.

Η «εθνική ομάδα» που συγκροτεί την έκφραση της χώρας προς τα έξω, δηλαδή η κυβέρνηση και ο πρόεδρος της δημοκρατίας, πρέπει να είναι ότι καλύτερο και πιο ενεργό διαθέτουμε γι' αυτό το σκοπό.

Και κάθε παραχώρηση προς άλλη κατεύθυνση, για οποιοδήποτε λόγο, θα είναι ένα σημαντικό λάθος που δεν πρέπει να συμβεί. 

ΤΟ ΒΗΜΑ

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.