Του Κ. Κυριακόπουλου
Οι ηγέτες του αναχώρησαν με τη στήριξη της διαδηλώνουσας «αξιοπρέπειας» για να φέρουν πίσω τη σημαία της Ελλάδας, και επέστρεψαν ταπεινωμένοι μ ένα κουρελόχαρτο στο χέρι που τους υπαγορεύει βήμα το βήμα τι θα πρέπει να κάνουν για να καταστούν αρεστοί.
Όπως και να το δει κανείς, αυτό είναι ο ορισμός της κατάντιας.
Το παραμύθι πως μια «περήφανη» κυβέρνηση, αρκούσε για να φέρει τις πολυπόθητες πολιτικές αλλαγές που θα μπορούσαν να ανακουφίσουν την κοινωνία, και να επαναφέρουν στον τόπο την αξιοπρέπεια, κατέρρευσε με πάταγο.
Καμία περήφανη πολιτική δεν μπορεί να ασκηθεί, μέσα στο γήπεδο που επιλέγουν οι άλλοι, και με τους κανόνες του παιχνιδιού να καθορίζονται από μια συμμορία μαφιόζων και εκβιαστών…
Καμία εθνικά ανεξάρτητη και κυρίαρχη πολιτική, δε μπορεί να εφαρμοστεί, με τη χώρα καθηλωμένη στον αναπνευστήρα των τεράτων…
Το πολυδιαφημισμένο «κοινό ευρωπαϊκό σπίτι» για πολλοστή φορά ξεβρακώθηκε αποδεικνύοντας ότι... σ αυτό υπάρχουν «νοικοκυραίοι» που έχουν τα κλειδιά και το γενικό κουμάντο, και κωλόπαιδα που ταπεινώνονται και διασύρονται στην πρώτη ευκαιρία…
Το παραμύθι του ΣΥΡΙΖΑ κατέρρευσε, και μαζί του κατέρρευσαν εν μια νυκτί και οι ελπίδες που εναπόθεσαν σ αυτόν οι ρημαγμένοι πολίτες.
Που είναι τώρα η διαδηλώνουσα «αξιοπρέπεια» να χειροκροτήσει το κουρελόχαρτο της Μπαρουφακειάδας;
Όλο το φορτίο της αξιοπρέπειας με το οποίο έφυγαν από εδώ οι διαπραγματευτές, εξαργυρώθηκε και έφεραν επιστρέφοντας ένα κουρελόχαρτο και τέσσερις μήνες χρόνο.
Τι θα τον κάνουν το χρόνο από τη στιγμή που παραμένουν θέσφατο οι συμμοριακοί θεσμοί, και τα κλειδιά για τη βιωσιμότητα της χώρας στα χέρια εκβιαστών και μαφιόζων;
Πως ακριβώς προετοιμάζονται να αντιμετωπίσουν τον ίδιο εκβιασμό, όταν θα επανέλθει δριμύτερος τον επόμενο Ιούνιο;
Ποια από αυτά τα δεδομένα με βάση και την εφιαλτική κατάρρευση της στρατηγικής τους αυταπάτης, επανεξέτασε στη χθεσινή της συνεδρίαση η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ;
Οι εσωκομματικές αντιπαραθέσεις στο ΣΥΡΙΖΑ, και οι υποτιθέμενες αντιδράσεις μερίδας στελεχών για τα πολιτικά του ολισθήματα που εκδηλώθηκαν χθες, σύντομα θα μεταπηδήσουν από το χώρο του ρεπορτάζ και της ειδησεογραφίας, στο θλιβερό πεδίο της γραφικότητας.
Όλο και περισσότερο θα θυμίζουν την αθλιότητα της «αριστερής» πτέρυγας του ΠΑΣΟΚ, με τον ανεκδιήγητο Παναγιωτακόπουλο, που στην πράξη λειτούργησε ως χρήσιμος κυματοθραύστης του πολιτικού ξεπεσμού. Τα αριστερόφωνα καραγκιοζάκια του ΣΥΡΙΖΑ, κάποια στιγμή θα πρέπει να αποφασίσουν:
Θέλουν το κόμμα τους στην εξουσία ως διαχειριστή μιας υπαγορευόμενης πολιτικής ή θέλουν στα πλαίσια αυτής της εξουσίας να εφαρμόσουν μια συγκεκριμένη πολιτική που δε θα υποκύπτει σε εκβιασμούς και πιέσεις;
Βλέπουν την εξουσία ως μια πίτα που ήρθε η σειρά τους να την νέμονται διαχειριζόμενοι παράλληλα το στάτους που τους έχει υπαγορευθεί ή την προσεγγίζουν ως μέσο και εργαλείο ταυτόχρονα που θα ριζοσπαστικοποιεί την κοινωνία και θα αποδεικνύει στα πλαίσια της δικής τους πολιτικής αντίληψης ότι μπορεί μέσω αυτής να εφαρμοστεί μια διαφορετική ατζέντα πολιτικής που θα τροποποιεί δραστικά μια σειρά από πολιτικά και κοινωνικά δεδομένα;
Επιφυλάσσουν τέλος για τον εαυτό τους τη μοίρα του χειραγωγούμενου και του υποταγμένου ανδρεικέλου που δε δικαιούται να έχει βούληση αλλά μόνο αρμοδιότητα διαχειριστή ή τελικά σημαίνει κάτι διαφορετικό γι αυτούς το αριστερό πρόσημο το οποίο επικαλούνται;
Εν κατακλείδι αυτό που οφείλουμε να καταλάβουμε όλοι μας, και πρωτίστως η κοινωνία που άγεται και φέρεται στον αστερισμό της πολιτικής εξαπάτησης, δεν είναι το ψεύτικο και κατευθυνόμενο δίλημμα «ΡΗΞΗ ή ΜΗ ΡΗΞΗ».
Αυτό που οφείλουμε να καταλάβουμε είναι πως χωρίς ΡΗΞΗ το μόνο βέβαιο είναι ο ΑΦΑΝΙΣΜΟΣ.
Ελληνικό Φόρουμ
Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια