Ενώ το αποτέλεσμα των εκλογών δείχνει καθαρή (και με διαφορά) νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, το συμπέρασμα που εξάγεται από την προεκλογική περίοδο που τελείωσε, είναι πως ο Σαμαράς δεν χρησιμοποίησε όλο το «οπλοστάσιό» του απέναντι στον 39χρονο Αλέξη Τσίπρα και τις «εν πολλαίς αμαρτίαις» ευάλωτες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.
Για άγνωστο λόγο, ο πρώην πρωθυπουργός (μπορούμε πλέον να τον αποκαλούμε πρώην) επέλεξε την τακτική του «ζεστού – κρύου» με δηλώσεις τρόμου ή με δηλώσεις φορολογικών ελαφρύνσεων. Με δεδομένη, όμως την συναισθηματική ψήφο, σε καμία περίπτωση αυτή η τακτική του Αντώνη Σαμαρά (και του επιτελείου του) δεν μπορούσε να αντιστρέψει την άριστη εκμετάλλευση των μνημονιακών επιπτώσεων στην ελληνική κοινωνία και οικονομία. Έτσι μέχρι τελευταία στιγμή, παίζοντας ουσιαστικά στο «γήπεδο» του ΣΥΡΙΖΑ, ο Αντώνης Σαμαράς έδωσε μία «μάχη» την οποία δεν μπορούσε να κερδίσει, αφού τα ευαίσθητα σημεία του ΣΥΡΙΖΑ δεν ήταν στο πεδίο της οικονομίας (παρά το ασαφές και το πολυπρόσωπο που εμπεριείχαν οι δηλώσεις των στελεχών της Κουμουνδούρου).
Μάταια, ο «δεξιός» Τύπος (όσος έχει απομείνει) προσπάθησε το τελευταίο διάστημα να ανασύρει και να τοποθετήσει ως αντικείμενο των προεκλογικών αντιπαραθέσεων τα εθνικά θέματα, στα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορούσε (λόγω των χρόνια καταγεγραμμένων θέσεών του για «ανοιχτά σύνορα», για «λαούς και όχι έθνη», για «συζητήσεις απέναντι σε προκλήσεις κ.α.) σε καμία περίπτωση να αντιταχθεί… Η στρατηγική απόφαση της Συγγρού, για λόγους που θα συζητηθούν στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας, ήταν να μην επιχειρηθεί μία ευρεία επί εθνικών θεμάτων προεκλογική συζήτηση και αντιπαράθεση.
Ίσως, στην απόφαση αυτή συνετέλεσε το γεγονός ότι η Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά δεν είχε θετικά πρόσημα στα εθνικά θέματα (βόλτες των τούρκων στο Αιγαίο, αδυναμία αντιμετώπισης της τουρκικής προκλητικότητας τόσο στην Κύπρο όσο και σε «επεισόδια» στο Αιγαίο και στην Ελληνική Θράκη, υποχωρητικότητα και επί της ουσίας ήττα στο θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ κ.α.), ενώ η πολιτική της δημιούργησε σοβαρά θέματα τόσο στην εξωτερική πολιτική (με τη βοήθεια του "συγκυβερνήτη" Βενιζέλου) όσο στην άμυνα της χώρας (τόσο στο υλικό όσο και στο έμψυχο δυναμικό) ενώ προβλημάτισε ιδιαίτερα η πρόσφατη κατάθεση του προϋπολογισμού του 2015 με βάση τον οποίο μειώνονται οι δαπάνες για την άμυνα της χώρας κατά 50%...
Ενδεχομένως, ο Αντώνης Σαμαράς και το επιτελείο του ένιωσαν πως μία προεκλογική επίθεση (ή και αντεπίθεση) έναντι του ΣΥΡΙΖΑ μέσω των εθνικών θεμάτων, θα μείωνε τα ποσοστά του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ταυτόχρονα θα μείωνε και τα ποσοστά της Νέας Δημοκρατίας, αυξάνοντας όμως τα ποσοστά μικρών δεξιών και κεντροδεξιών κομμάτων, από τα οποία η Νέα Δημοκρατία επιθυμούσε να αποκομίσει οφέλη μέσω μίας δραστικής μείωσης των εκλογικών τους ποσοστών.
Μόνο την τελευταία ημέρα της προεκλογικής περιόδου ψέλλισε κάτι περί εθνικών θεμάτων (αλλά και περί ΑΟΖ) ο Αντώνης Σαμαράς και τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας!!! Και αυτή η επιλογή, αν δεν ήταν επιλογή ξεκάθαρης αποδοχής ήττας (λευκή πετσέτα), θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μία ιδιαίτερη διαχείριση της εκλογικής ήττας (με σκοπό να μην αναδειχθούν μετά τις εκλογές άλλα πολιτικά κόμματα που θα αντικαθιστούσαν –εν ψυχρώ- τη Νέα Δημοκρατία) που θα επέτρεπε στον ίδιο τον Αντώνη Σαμαρά να διατηρηθεί στην αρχηγία του κόμματος που ο ίδιος οδήγησε σε μία μαθηματικά προδιαγεγραμμένη καταστροφή.
Όποια και αν είναι η επεξήγηση αυτής της στρατηγικής επιλογής (μη εμπλοκής των εθνικών θεμάτων, αλλά και της ΑΟΖ και του ορυκτού πλούτου) του Αντώνη Σαμαρά, το μόνο βέβαιο είναι πως ήταν μία επιλογή που τελικά οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ στην εκλογική νίκη και μάλιστα με σημαντική διαφορά (όπως καταγράφουν όλες οι δημοσκοπήσεις).
Άραγε, ο Αντώνης Σαμαράς μπήκε στην λογική της «αριστερής παρένθεσης» για να επανακάμψει ως προφήτης και σωτήρας; Ή, μήπως, ο Αντώνης Σαμαράς επέλεξε να πάρει μαζί του στην πολιτική του καταστροφή και το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας;
Αν και σε καμία περίπτωση δεν θα μπορέσει ποτέ ο ίδιος ο Σαμαράς να δικαιολογήσει επαρκώς αυτή την επιλογή (της μη χρήσης των εθνικών θεμάτων), πολλοί ήδη αρχίζουν και ανησυχούν για την ανεπάρκεια του ΣΥΡΙΖΑ να διαχειριστεί τα εθνικά θέματα και την εξωτερική πολιτική της χώρας. Και οποιαδήποτε «αποτυχία» του ΣΥΡΙΖΑ επί της διαχείρισης των εθνικών θεμάτων θα έχει ως «συνένοχο» και τον «πατριώτη» Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος διαχειρίστηκε την προεκλογική περίοδο δίνοντας την εντύπωση πως έβλεπε περισσότερους αντιπάλους δίπλα του, παρά απέναντί του, χαρίζοντας με αυτή του την επιλογή μία εύκολη νίκη στον Αλέξη Τσίπρα και σπρώχνοντας το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας σε έναν κατήφορο που θα την απειλήσει με… εξαφάνιση.
Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια