Η αυτοκτονική προδιάθεση της τρόικας

Γράφει ο Νίκος Μελέτης

Κανείς δεν πίστεψε ποτέ ότι η έξοδος της Ελλάδας από το Μνημόνιο θα ήταν λεωφόρος στρωμένη με βαμβάκι. Οτι οι δανειστές θα επεδείκνυαν ευαισθησία στις δυσκολίες που περνά ο ελληνικός λαός και θα προσέφεραν έστω και διστακτικά την ευκαιρία να κάνει η χώρα νέα αρχή, απαλλαγμένη από το βάρος του τεράστιου χρέους.

Κάνεις δεν πίστευε, εκτός ίσως του ΣΥΡΙΖΑ και ορισμένων αφελών στελεχών του κυβερνητικού στρατοπέδου, ότι η ιδεολογική συγγένεια της ΝΔ με τους Γερμανούς χριστιανοδημοκράτες και το κεντροδεξιό κατεστημένο της ΕΕ, ήταν αρκετή για να προσφερθεί στην κυβέρνηση η αναγκαία στήριξη, απλώς για να αποτραπεί το ενδεχόμενο μιας αριστερής κυβέρνησης.
Ολοι κατά βάθος γνωρίζαμε ότι η τρόικα των δανειστών, λίγο πριν έρθει η ώρα να την αποχαιρετήσουμε, θα έδειχνε τα δόντια της, επιδιώκοντας να «δέσει» τη χώρα για πολλά χρόνια ακόμη σε ένα μοντέλο που θα εγγυάται ότι οι Γερμανοί και οι υπόλοιποι Βορειοευρωπαίοι πολιτικοί δεν θα απολογούνται στους ψηφοφόρους τους ότι με το υστέρημά τους χρηματοδότησαν τις «σπατάλες» των Ελλήνων. Ομως, πλέον η τακτική που ακολουθούν οι δανειστές παίρνει μια ακατανόητη τροπή. Οδηγώντας σε εκτροχιασμό το ελληνικό πρόγραμμα, προβάλλοντας όλο και πιο ακραίες απαιτήσεις, οι οποίες ξεπερνούν τα όρια αντοχής της κυβέρνησης, οι δανειστές δείχνουν το πιο αδίστακτο πρόσωπό τους.
Δεν ενδιαφέρονται πια για την ανθρωπιστική κρίση που μαστίζει την Ελλάδα. Δεν νοιάζονται για την οικονομική ασφυξία των επιχειρήσεων, μικρών και μεγάλων, για τη φυγή νέων επιστημόνων και την υποχρεωτική αποστρατεία στα τάγματα των ανέργων ενός υψηλού επιπέδου εργατικού και υπαλληλικού προσωπικού. Δεν νοιάζονται καν για τα συμφέροντά τους και πυροβολούν το πόδι τους καθώς δόσεις και κεφαλικούς φόρους εισπράττεις από μια χώρα ζωντανή και όχι μια χώρα ισοπεδωμένη.
Η τρόικα ίσως πιστεύει ότι έτσι θα «δέσει» μια μελλοντική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, που, με κομμένες τις χρηματοδοτικές γραμμές, θα είναι ευάλωτη σε εκβιασμούς και ταπεινωτικούς συμβιβασμούς. Κάνουν και πάλι ολέθριο λάθος. Είναι σχετικά εύκολο να κερδίσεις την υποταγή μιας ακόμη κυβέρνησης, αλλά αυτό δεν έχει καμία αξία εάν χάσεις οριστικά έναν ολόκληρο λαό. Κι αυτό δυστυχώς δεν δείχνει να το αντιλαμβάνεται ακόμη κανένας Τόμσεν, κανένας Σόιμπλε...

Έθνος

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.