Αν όμως στην Αλ Κάιντα η περίπτωση της Σαμάνθα ήταν η εξαίρεση, για τους εξτρεμιστές του Ισλαμικού Κράτους της Συρίας η στρατολόγηση νεαρών δυτικών γυναικών τείνει να γίνει μια ισχυρή νέα τάση. Σύμφωνα με το Διεθνές Κέντρο για τη Μελέτη της Ριζοσπαστικοποίησης στο Λονδίνο, ο αριθμός των δυτικών γυναικών ηλικίας συνήθως 18-25 ετών (αν και μεταξύ τους υπάρχουν και αρκετές έφηβες, ακόμη και 13 ετών) ανέρχεται περίπου στο 10% του συνόλου των στρατολογημένων από τη Δύση μαχητών, κυρίως από τη Βρετανία, τη Γαλλία (πολλές από τις νεαρές προορίζονται για γαλλόφωνους πολεμιστές από την Τυνησία), τη Γερμανία, αλλά και από το Βέλγιο και την Αυστρία. Και ο αριθμός ολοένα μεγαλώνει.
Στο φαινόμενο συνετέλεσε η στρατηγική στρατολόγησης που ακολουθεί τους τελευταίους μήνες η οργάνωση, η οποία, παρότι αρχικά δεν ήθελε -εξαιτίας της ακραία συντηρητικής ιδεολογίας της- γυναίκες στις τάξεις των μαχητών, αργότερα συνειδητοποίησε ότι ήταν απαραίτητες για την εδραίωση ενός ισλαμικού Χαλιφάτου.
Αρχικά, οι γυναίκες περιορίζονταν σε ρόλο υποστηρικτικό μέσω διαδικτύου, έπειτα οι τζιχαντιστές ξεκίνησαν να αναζητούν γυναίκες γιατρούς, νοσοκόμες και μηχανικούς, αλλά και μια γυναικεία αστυνομική δύναμη για να κάνει ελέγχους ασφαλείας στον γυναικείο πληθυσμό της Ράκας, του προπυργίου τους, καθώς και για να λειτουργεί ως «θρησκευτική αστυνομία». Κύριος στόχος, όμως, των γυναικών είναι να παντρευτούν μαχητές και να λειτουργήσουν ως χρηστές σύζυγοι και μητέρες των παιδιών που θα κυοφορήσουν.
Αυτά τουλάχιστον περιγράφει η προπαγανδιστική εκστρατεία με στόχο τις νεαρές γυναίκες της Δύσης, που λαμβάνει χώρα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου στρατολογημένες ήδη στην Τζιχάντ δυτικές, με ψευδώνυμα όπως Αλ Κάνσα και Ουμ Λάιθ, ποστάρουν συμβουλές για νέες οι οποίες επιθυμούν να συμμετάσχουν στη ζωή στο Χαλιφάτο. Και ανεβάζουν φωτογραφίες με διττό περιεχόμενο: άλλες από γυναίκες με όπλα -ακόμα και μία που κρατούσε ένα κομμένο κεφάλι- και άλλες από εστιατόρια και σκηνές καθημερινής ζωής με άλλες γυναίκες, με στόχο να πείσουν ότι η ζωή στο συριακό Χαλιφάτο είναι ζωή σε μια στενά δεμένη κοινότητα, με κοινό ιδεολογικό προσανατολισμό. Μάλιστα, πρόσφατα δημιουργήθηκε το Al Zawraa, μια τζιχαντιστική ομάδα στο διαδίκτυο με αποκλειστικό στόχο την προετοιμασία γυναικών για την Τζιχάντ.
Το προφίλ
Γιατί οι νεαρές κοπέλες, συνήθως προερχόμενες από μουσουλμανικές οικογένειες μεταναστών δεύτερης γενιάς στη Δύση, πείθονται από την υπόσχεση μιας τέτοιας, άκρως αντιφεμινιστικής και επικίνδυνης «ουτοπίας»;
Σύμφωνα με τον Καμαλντίπ Μπούι, καθηγητή Πολιτισμικής Ψυχιατρικής και Επιδημιολογίας στο Πανεπιστήμιο Κουίν Μέρι του Λονδίνου, οι Ευρωπαίες με μεγαλύτερο κίνδυνο να ριζοσπαστικοποιηθούν είναι νεαρής ηλικίας, συνήθως μέσης εκπαίδευσης ή και ανώτατης εκπαίδευσης, και ανήκουν στη μεσαία τάξη. Δεν προέρχονται από ιδιαίτερα θρησκόληπτες οικογένειες - σε αρκετές περιπτώσεις, μάλιστα, οι οικογένειές τους δείχνουν στοργικές και υποστηρικτικές. Υπήρξαν καλές μαθήτριες και, ενώ πολλές επιδιώκουν να παντρευτούν έναν «μαχητή του Ισλάμ», άλλες τρέφουν την ψευδαίσθηση ότι θα προσφέρουν ανθρωπιστική βοήθεια.
Η πραγματικότητα
Σε κάθε περίπτωση, η πραγματικότητα που συναντούν μετά την εκούσια μετανάστευση (οι περισσότερες αφού το έχουν σκάσει, κυριολεκτικά, από το σπίτι και την οικογένειά τους) είναι πολύ διαφορετική. Οπως αναφέρουν σε άρθρο τους στο περιοδικό «Foreign Policy» οι Ακι Πέριτζ και Τάρα Μάλερ, οι τζιχαντιστές «διαπράττουν φοβερή σεξουαλική βία σε τεράστια κλίμακα», ενώ έχουν υπάρξει αναφορές για βιασμούς, καταναγκαστικούς γάμους και περιπτώσεις δυτικών γυναικών που πουλήθηκαν ως σκλάβες. Σε άλλες περιπτώσεις, απλά προσγειώνονται σε μια σκληρή -και διόλου ρομαντική- πραγματικότητα, από την οποία δεν μπορούν πλέον να αποδράσουν.
Ο (γοητευτικός) συνδυασμός βίας και οικιακής ζωής
«Πρόκειται για ένα μείγμα κατήχησης και αποπλάνησης» σχολιάζει η Ντούνια Μπουζάρ, Γαλλίδα ανθρωπολόγος και ιδρύτρια του Κέντρου για την Πρόληψη των Σεκταριστικών Υπερβολών που σχετίζονται με το Ισλάμ. Σύμφωνα πάλι με την Κάθριν Μπράουν, λέκτορα Αμυντικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο Κινγκς του Λονδίνου, «στρατολογούνται στο Ι.Κ. επειδή τους προσφέρει μια νέα πολιτική της ουτοπίας, μέσω της συμμετοχής στη Τζιχάντ και τη δημιουργία ενός ισλαμικού κράτους». Πρόκειται, όπως λέει, για έναν «συνδυασμό βίας και οικιακής ζωής» (από τη μία γυναίκες με αυτόματα όπλα και ζώνες με εκρηκτικά, από την άλλη σύζυγοι και μητέρες που μαγειρεύουν και φροντίζουν τους τζιχαντιστές). Συνδυασμός που δείχνει να γοητεύει κοπέλες αποξενωμένες στη δυτική κοινωνία, στις οποίες, σύμφωνα με την ειδικό, λαμβάνουν «αρνητικά μηνύματα». Αντίθετα, η προπαγάνδα του Ι.Κ. προτάσσει ένα μήνυμα με «θετικό πρόσημο», αυτό μιας ουτοπικής ζωής που μοιάζει με παράδεισο του Ντίσνεϊ (όπως σχολιάζει η ειδική σε θέματα ασφάλειας στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης Μία Μπλουμ) - μιας ζωής στην οποία είναι «σημαντικές».
Αλλες αναλύτριες πάλι, όπως η Σάιστα Γκοχίρ από το Δίκτυο Μουσουλμάνων Γυναικών Βρετανίας, επισημαίνουν απλά το γεγονός ότι (ειδικά οι στρατολογημένες έφηβες) είναι «πολύ νέες και αφελείς», ή, όπως το θέτει ο Καρίμ Πακζάντ από το Γαλλικό Ινστιτούτο Διεθνών και Στρατηγικών Σχέσεων, κάποιες νέες γυναίκες έχουν «μια σχεδόν ρομαντική ιδέα για τον πόλεμο και τους πολεμιστές... Είναι μια περιπέτεια».
Μυρτώ Μπούτση
Εφημερίδα Δημοκρατία
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια