Εργαλείο κυριαρχίας

Γράφει ο Γιώργος Καπόπουλος

Από το 2013 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει την υποχρέωση να ελέγχει τους εθνικούς προϋπολογισμούς, να τους απορρίπτει και να ζητά συμμόρφωση με το Μάαστριχτ, και σε περίπτωση εθνικής ανταρσίας να καταλογίζει χρηματικό πρόστιμο που μπορεί να φθάσει το 0,2% του ΑΕΠ!

Από ό,τι φαίνεται ο πρώτος παραβάτης που θα τιμωρηθεί είναι η Γαλλία, μια τραυματική και άδοξη εξέλιξη για τη χώρα που πρότεινε την ΟΝΕ το 1989 ως προϋπόθεση για την ενοποίηση της Γερμανίας. Ακόμη και αν δεν επιβληθεί τελικά πρόστιμο και δοθεί παράταση χρόνου, η διαδικασία αυτή καθεαυτή είναι ταπεινωτική για τη Γαλλία.
Την ΟΝΕ στην αρχή και την ευρείας συνθέσεως Ευρωζώνη στη συνέχεια την αποδέχθηκε συρόμενη η Γερμανία, καθώς η πρόθεση των εμπνευστών της, του Μιτεράν και του Ντελόρ, ήταν ο έλεγχος της ισχύος της, οικονομικής αλλά και πολιτικής. Μέσα από επίπονες σκληρές διαπραγματεύσεις, που κράτησαν από το 1991 μέχρι και το 1998, η Γερμανία δέχθηκε να χάσει το μάρκο ως εθνικό νόμισμα, αφού πρώτα διασφάλισε ένα κοινό νόμισμα με προδιαγραφές πιο αυστηρές από το... μάρκο!
Ετσι δημιουργήθηκε μια δυναμική μονομερούς πρωτοκαθεδρίας-κυριαρχίας του Βερολίνου στην Ευρώπη. Το πρώτο μήνυμα προς την παραπάνω κατεύθυνση το πήρε ο Σιράκ από τον Σρέντερ στη Σύνοδο Κορυφής της Νίκαιας τον Δεκέμβριο του 2000. Τότε το Βερολίνο διεμήνυσε χωρίς περιστροφές ότι η οικονομική παντοδυναμία της Γερμανίας με αντίβαρο την πολιτική πρωτοκαθεδρία της Γαλλίας ανήκε πλέον στο παρελθόν.
Σήμερα οι Μέρκελ - Σόιμπλε έχουν την άνεση να κρατούν χαμηλούς τόνους, καθώς τη «βρώμικη» δουλειά καταγραφής και τιμωρίας της γαλλικής παραβατικότητας πρέπει να την κάνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Μια κίνηση που θα είναι ταυτόχρονα το αποχαιρετιστήριο υστερόγραφο του Μπαρόζο και το εναρκτήριο λάκτισμα του Γιούνκερ στη λογική «Οι συνθήκες εφαρμόζονται» (Pacta sunt servanda).
Μια λογική υποκριτική και προσχηματική, καθώς στην ουσία πρόκειται για ωμό συσχετισμό δυνάμεων: Οταν στη δεκαετία του '90 και μετά η Γερμανία πλήρωνε το κόστος της ενσωμάτωσης της Ανατολικής Γερμανίας, υπήρχε μια ντε φάκτο χαλάρωση για όλους. Σήμερα στο Βερολίνο γνωρίζουν το ανεφάρμοστο των σιδηρών προδιαγραφών της δημοσιονομικής πειθαρχίας, γνωρίζουν όμως εξίσου καλά ότι είναι ένα εργαλείο κυριαρχίας της Γερμανίας επί των εταίρων της, της Γαλλίας συμπεριλαμβανομένης, και μάλιστα με ευρωπαϊκό περιτύλιγμα και άλλοθι.

Έθνος