 |
Γράφει ο Μελέτης Μελετόπουλος
|
Συντάκτης του άρθρου είναι ο Χανς Ρίλε, πρώην επικεφαλής σχεδιασμού πολιτικής στο γερμανικό υπουργείο Άμυνας.
Η Welt αναφέρει ότι η τουρκική κυβέρνηση ανέθεσε το 2011 στην ρωσική εταιρεία Rosatom να κατασκευάσει πυρηνικό αντιδραστήρα στις ακτές της Μεσογείου, περίπου 300 χιλιόμετρα ανατολικά της Αττάλειας, και το 2013 συνήψε ανάλογη συμφωνία με γαλλο-ιαπωνική κοινοπραξία.
Όπως αναφέρει το γερμανικό δημοσίευμα, είθισται, όταν πρόκειται για την παραγωγή πυρηνικής ενέργειας για ειρηνικούς σκοπούς, οι εταιρείες να παρέχουν ουράνιο και να λαμβάνουν τα πυρηνικά απόβλητα μετά το τέλος της διαδικασίας. Η τουρκική κυβέρνηση, όμως, απέφυγε να δεχθεί αυτόν τον όρο, ώστε να διατηρήσει υπό τον έλεγχό της τη διαδικασία εμπλουτισμού του ουρανίου και της διάθεσης των πυρηνικών αποβλήτων.
Η Welt σημειώνει ότι αυτό το σημείο είναι κρίσιμο εάν ένα κράτος επιθυμεί να κατασκευάσει πυρηνικά όπλα. Στην περίπτωση που η Τουρκία επιθυμεί να κρατήσει τις ράβδους χρησιμοποιημένου πυρηνικού καυσίμου, αυτό έχε μία μόνο λογική εξήγηση: επιθυμεί να συγκεντρώσει υλικό για μία βόμβα πλουτωνίου, υπογραμμίζει η εφημερίδα.
Αν και επισήμως η Άγκυρα αρνείται ότι επιδιώκει τον εμπλουτισμό ουρανίου, η Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Πληροφοριών της Γερμανίας, εκτιμά ότι η Τουρκία διαθέτει ήδη έναν σημαντικό αριθμό από συσκευές φυγοκέντρησης και ότι πιθανότατα αυτά προέρχονται από το Πακιστάν. Η εφημερίδα αναφέρεται επίσης σε ανταλλαγές επιστημονικών στοιχείων για τα πυρηνικά με το Πακιστάν.
Τέλος, η γερμανική εφημερίδα υπενθυμίζει ότι από το 2011 ο Ερντογάν είχε ζητήσει την ανάπτυξη πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς, ότι στις αρχές του 2012 η Άγκυρα ξεκίνησε την ανάπτυξη πυραύλου μεσαίου βεληνεκούς και τουρκικός πύραυλος μεσαίου βεληνεκούς με βεληνεκές 2.500 χιλιομέτρων μπορεί να είναι έτοιμος μέσα στο 2015.
Η εφημερίδα αναφέρεται επίσης σε παλαιότερη δήλωση του Αμπντουλάχ Γκιουλ ως υπουργού Εξωτερικών, ότι η «Τουρκία δεν μπορεί να αφήσει μία γειτονική χώρα (σ.σ. αναφορά στο Ιράν) να έχει πυρηνικά όπλα που η ίδια (η Τουρκία) δεν διαθέτει». Εν μέσω ενός πυρηνικού Ισραήλ και ενός πυρηνικού Ιράν, σημειώνεται στο άρθρο, η Τουρκία θα επιδιώξει και αυτή να ενταχθεί στο πυρηνικό «κλαμπ».
Μία πυρηνική Τουρκία αναμφίβολα δεν θα ενταχθεί στο δυτικό σύστημα ασφάλειας, όπως π.χ. η Μεγάλη Βρετανία και η Γαλλία, αλλά θα εξυπηρετήσει αποκλειστικά τις υπέρμετρες νεοθωμανικές φιλοδοξίες της. Θα επιχειρήσει την αυθυποβολή και τρομοκράτηση των γειτονικών της κρατών, με σκοπό την φινλανδοποίησή τους. Θα συμπεριφερθεί με αλαζονεία, υπεροψία και μέθη, αντλώντας αυτοπεποίθηση από την πυρηνική της ιδιότητα.
Οπότε, προκύπτουν μείζονα προβλήματα για την ελληνική εξωτερική πολιτική, για το πολιτικό σύστημα, για τα ΜΜΕ, για τους διανοούμενους, για τους ειδήμονες των διεθνών σχέσεων, τους διπλωμάτες και τους στρατιωτικούς, για τον ίδιο τον Ελληνικό λαό.
Αντέχει η ελληνική κοινωνία μία σοβαρή συζήτηση για το ποια είναι τα περιθώρια επιβίωσής μας ως ανεξάρτητης εθνικής οντότητας δίπλα σε μία πυρηνική Τουρκία και για το ποια είναι η ενδεδειγμένη αντίδραση;
Πηγή “KontraNews”
Ας Μιλήσουμε Επιτέλους
0 Σχόλια