Η διπλή μαστεκτομή τελικά
δεν αυξάνει το προσδόκιμο επιβίωσης των γυναικών που πάσχουν από
καρκίνο του μαστού ή ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου, σύμφωνα με
αμερικανική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο JAMA.
Πρόκειται για την πρώτη έρευνα που συγκρίνει άμεσα τρεις βασικές θεραπευτικές επιλογές για τον καρκίνο του μαστού: τη μονή μαστεκτομή, τη διπλή μαστεκτομή (ακόμη και όταν ο καρκίνος έχει διαγνωστεί μόνον στον έναν μαστό) και την ογκεκτομή συνδυαστικά με ακτινοθεραπεία.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Στάνφορντ, με επικεφαλής την Δρ Άλισον Κούριαν, διαπίστωσαν ότι η αφαίρεση και των δύο μαστών είναι ισοδύναμη σε βάθος χρόνου, από άποψη επιβίωσης, με την ογκεκτομή συνδυαστικά με ακτινοθεραπεία.
Συγκεκριμένα, οι επιστήμονες ανέλυσαν σχεδόν 190.000 περιπτώσεις καρκίνου του μαστού, που αφορούσαν την περίοδο 1998-2011 στις ΗΠΑ. Στο 55% έγινε τοπική ογκεκτομή με ακτινοθεραπεία, στο 38,8% μονή μαστεκτομή και στο 6,2% διπλή μαστεκτομή (κυρίως γυναίκες καυκάσιας φυλετικής καταγωγής μεσαίου ή ανώτερου εισοδήματος, κάτω των 40 ετών).
Όπως προαναφέρθηκε, η στατιστική ανάλυση δεν έδειξε κάποια αξιοσημείωτη διαφορά επιβίωσης ανάμεσα στις γυναίκες που είχαν κάνει τοπική αφαίρεση όγκου και σε όσες είχαν προχωρήσει σε αφαίρεση και των δύο μαστών. Μετά από χρονικό διάστημα δέκα ετών, και στις δύο περιπτώσεις η επιβίωση ήταν γύρω στο 82%. Ελαφρώς χαμηλότερη (περίπου 80%) ήταν η μακροπρόθεσμη επιβίωση για τις γυναίκες με μονή μαστεκτομή.
«Τελευταία παρατηρείται μια τάση των γυναικών να επιλέγουν τη διπλή μαστεκτομή ως αυξημένο μέτρο προφύλαξης. Όμως, αυτή η επιλογή δεν φαίνεται να δικαιώνεται, αφού η ασθενής μετά τη διπλή μαστεκτομή, τελικά δεν ζει περισσότερα χρόνια από ό,τι μια άλλη γυναίκα που δεν έχει προχωρήσει σε τόσο ριζική λύση», εξηγούν οι ερευνητές.
Διευκρινίζουν ωστόσο ότι, δεν υποστηρίζουν πως ασθενείς με επικίνδυνες γενετικές μεταλλάξεις (όπως η μετάλλαξη στο γονίδιο BRCA1, το οποίο αυξάνει τον κίνδυνο για καρκίνο του μαστού κατά 85%. Μετά τη διπλή μαστεκτομή, ο κίνδυνος αυτός μειώνεται μόνο στο 5%), ή όσες έχουν ισχυρό οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του μαστού, δεν χρειάζεται να υποβληθούν σε διπλή μαστεκτομή. Γι' αυτή τη σχετικά μικρή ομάδα γυναικών η προληπτική διπλή μαστεκτομή έχει νόημα.
Όμως οι περισσότερες γυναίκες δεν έχουν ούτε τις προαναφερόμενες μεταλλάξεις, ούτε ισχυρό οικογενειακό ιστορικό, συνεπώς γι' αυτές δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι η διπλή μαστεκτομή θα τις βοηθήσει περισσότερο από την απλούστερη, οικονομικότερη και λιγότερο επώδυνη ψυχολογικά τοπική ογκετομή και ακτινοθεραπεία.
Επιμέλεια: Μαίρη Μπιμπή
Πρόκειται για την πρώτη έρευνα που συγκρίνει άμεσα τρεις βασικές θεραπευτικές επιλογές για τον καρκίνο του μαστού: τη μονή μαστεκτομή, τη διπλή μαστεκτομή (ακόμη και όταν ο καρκίνος έχει διαγνωστεί μόνον στον έναν μαστό) και την ογκεκτομή συνδυαστικά με ακτινοθεραπεία.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Στάνφορντ, με επικεφαλής την Δρ Άλισον Κούριαν, διαπίστωσαν ότι η αφαίρεση και των δύο μαστών είναι ισοδύναμη σε βάθος χρόνου, από άποψη επιβίωσης, με την ογκεκτομή συνδυαστικά με ακτινοθεραπεία.
Συγκεκριμένα, οι επιστήμονες ανέλυσαν σχεδόν 190.000 περιπτώσεις καρκίνου του μαστού, που αφορούσαν την περίοδο 1998-2011 στις ΗΠΑ. Στο 55% έγινε τοπική ογκεκτομή με ακτινοθεραπεία, στο 38,8% μονή μαστεκτομή και στο 6,2% διπλή μαστεκτομή (κυρίως γυναίκες καυκάσιας φυλετικής καταγωγής μεσαίου ή ανώτερου εισοδήματος, κάτω των 40 ετών).
Όπως προαναφέρθηκε, η στατιστική ανάλυση δεν έδειξε κάποια αξιοσημείωτη διαφορά επιβίωσης ανάμεσα στις γυναίκες που είχαν κάνει τοπική αφαίρεση όγκου και σε όσες είχαν προχωρήσει σε αφαίρεση και των δύο μαστών. Μετά από χρονικό διάστημα δέκα ετών, και στις δύο περιπτώσεις η επιβίωση ήταν γύρω στο 82%. Ελαφρώς χαμηλότερη (περίπου 80%) ήταν η μακροπρόθεσμη επιβίωση για τις γυναίκες με μονή μαστεκτομή.
«Τελευταία παρατηρείται μια τάση των γυναικών να επιλέγουν τη διπλή μαστεκτομή ως αυξημένο μέτρο προφύλαξης. Όμως, αυτή η επιλογή δεν φαίνεται να δικαιώνεται, αφού η ασθενής μετά τη διπλή μαστεκτομή, τελικά δεν ζει περισσότερα χρόνια από ό,τι μια άλλη γυναίκα που δεν έχει προχωρήσει σε τόσο ριζική λύση», εξηγούν οι ερευνητές.
Διευκρινίζουν ωστόσο ότι, δεν υποστηρίζουν πως ασθενείς με επικίνδυνες γενετικές μεταλλάξεις (όπως η μετάλλαξη στο γονίδιο BRCA1, το οποίο αυξάνει τον κίνδυνο για καρκίνο του μαστού κατά 85%. Μετά τη διπλή μαστεκτομή, ο κίνδυνος αυτός μειώνεται μόνο στο 5%), ή όσες έχουν ισχυρό οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του μαστού, δεν χρειάζεται να υποβληθούν σε διπλή μαστεκτομή. Γι' αυτή τη σχετικά μικρή ομάδα γυναικών η προληπτική διπλή μαστεκτομή έχει νόημα.
Όμως οι περισσότερες γυναίκες δεν έχουν ούτε τις προαναφερόμενες μεταλλάξεις, ούτε ισχυρό οικογενειακό ιστορικό, συνεπώς γι' αυτές δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι η διπλή μαστεκτομή θα τις βοηθήσει περισσότερο από την απλούστερη, οικονομικότερη και λιγότερο επώδυνη ψυχολογικά τοπική ογκετομή και ακτινοθεραπεία.
Επιμέλεια: Μαίρη Μπιμπή
health.in.gr, ΑΠΕ-ΜΠΕ
0 Σχόλια